Լուրեր Նեպալից
«Լուրեր Նեպալից» (ռուս.՝ «Вести из Непала»), ռուս ժամանակակից գրող Վիկտոր Պելևինի պատմվածքը, որն առաջին անգամ հրապարակվել է 1991 թվականին հեղինակային առաջին «Կապույտ լապտեր»[1] և «Դեղին սլաքը»[2] ժողովածուներում (1993)։
| Լուրեր Նեպալից | |
|---|---|
| Տեսակ | գրավոր աշխատություն |
| Ժանր | պատմվածք |
| Հեղինակ | Վիկտոր Պելևին |
| Բնագիր լեզու | ռուսերեն |
| Հրատարակվել է | 1991 |
Բովանդակություն խմբագրել
Պատմվածքը սկսվում է տրոլեյբուսային հավաքակայանի ռացիոնալացման ինժեներ Լյուբոչկայի համար սովորական աշխատանքային առավոտվա նկարագրությամբ։ Նա շարժվող տրոլեյբուսի դռնից ցատկում է ուղիղ ջրափոսի մեջ և գնում աշխատանքի։ Աստիճանաբար սողոսկում են մանրամասներ, որոնք կասկածի տակ են դնում գործողության իրական լինելը, ինչպես նաև ավելանում է պատմվածքի ծանր տրամադրությունը։ Օրինակ, Լյուբոչկան հանդիպում է գիշերանոցներով երկու անծանոթի, որոնցից մեկը «Չե՞ք մրսում արդյոք» հարցին պատասխանում է, որ իրենք այս ամենը տեսնում են երազում։ Սեղանի վրա գանգերից պատրաստված ամաններ են, որոնց պատերին կպած են թեյի տերևներ[3]։ Այնուհետև Լյուբոչկայի գլխավերևով թռչում է մեծ շան չափի «թաղանթաթևավոր մի արարած»։ Հետո Լյուբոչկան իր բամբակե բաճկոնի գրպանում հայտնաբերում է «Բազմադեմ Կատմանդուի» մասին հուշաթերթիկ, որը պատմում է Նեպալում դրախտային կյանքի մասին[4]։ Ի վերջո, արտադրական ժողովի ընթացքում բացահայտվում է դառը ճշմարտությունը. սա պատմվածքի հերոսների առաջին օրն է մահից հետո ծաղրերգական հանդերձյալ աշխարհում, երբ, ըստ ուղղափառ դավանաբանության, սկսվում են այսպես կոչված օդային փորձությունները (տանջանքները)՝ հերոսները վերապրում են մոտավորապես նույնը, ինչ կյանքում։ Պատմվածքն ավարտվում է այնպես, ինչպես սկսվել էր, հավանաբար Պելևինի սիրելի գրողներից մեկի՝ Վլադիմիր Նաբոկովի պատմվածքների ազդեցությամբ։ Պարզվում է, որ հերոսուհու սպիտակ վերնաշապիկի վրայի սև շերտը պահպանաշերտի հետքն է[3]։ Գիտակցելով սեփական մահը՝ Լյուբոչկան շտապում է դեպի դուռը, բայց պարզվում է, որ դա շարժվող տրոլեյբուսի դուռ է[4]։
«Լուրեր Նեպալից» պատմվածքում հեղինակը ծաղրում է խորհրդային իրականությունը, որը հերոսների համար դժոխքին մոտ սարսափելի երազ էր դարձել։ Հենց սկզբից խոսվում է այս աշխարհում մարդկանց վիճակի անելանելիության մասին[4]։ Ճշմարտությունն այն մասին, որ հերոսներն արդեն այլ աշխարհում են, ներկայացվում է քաղինֆորմացիայի տեսքով` ռադիոհաղորդավարի շուրթերով[5]։
Հրապարակում խմբագրել
Պատմվածքն առաջին անգամ տպագրվել է 1991 թվականին Պելևինի հեղինակային առաջին՝ «Կապույտ լապտեր» ժողովածուում։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ В. Пелевин. Синий фонарь. М.: Текст, 1991, стр. 125.
- ↑ В. Пелевин. Желтая стрела. М.: Вагриус, 1998, стр. 171.
- ↑ 3,0 3,1 История русской литературы ХХ века. В 4 кн. Кн. 4. 1970-2000 годы под ред. Л. Ф. Алексеевой. М.: Высшая школа, 2008. — С. 79
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Щучкина Т. В. Циклическое единство малой прозы В. Пелевина (сборник рассказов «Синий фонарь») // Вестник Санкт-Петербургского университета. Язык и литература. 2009.
- ↑ Радуга. 2001. — С. 132.
Գրականություն խմբագրել
- Ивченко О. А. Интертекстуальный анализ рассказа В. Пелевина «Вести из Непала» // Мова i культура. Т. 7. 2004.