Լյուիզիտ (ամերիկացի քիմիկոս Ուինֆորդ Լի Լյուիսի1878-1943) անունից), CICH=CHAsCI β-քլորվինիլ-դիքլորարսին (β-Լյուիզիտ), ընդհանուր թունավորման գրգռող և մաշկապալարային ազդեցության թունավոր նյութ։ Տեխնիկական նյութը պարունակում է β-Լյուիզիտ և γ-Լյուիզիտ α-Լյուիզիտը ցիս և տրանսիզոմերների խառնուրդ է, որոնք եռում են համապատասխանաբար 170° և 196°Շ-ում, խտությունը՝ 1609,2 կգ/խ3 (23,5°Շ-ում)։ Անգույն հեղուկներ են, չեն լուծվում ջրում, լուծվում են օրգանական լուծիչներում։ Մտացվում է կատալիզատորների (AlC13, HgCl2 և այլն) ներկայությամբ ացետիլենը AsCl2-ի հետ Փոխազդելիս։ Շնչառական օրգանների միջոցով ազդելու մահացու խտությունը 0,25 մգ/լ է (15 րոպե), մաշկի վրա ընկնելիս՝ 25 մգ/կգ։ Բուժման արդյունավետ միջոցը մերկապտոպրոպանոլն է և նրա ածանցյալները։ Լյուիզիտը առաջին անգամ ստացվել է առաջին համաշխարհային պատերազմի վերջում, բայց չի կիրառվել։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 644)։