Լիխտենշտայն (ամրոց)
Այս հոդվածն աղբյուրների կարիք ունի։ Դուք կարող եք բարելավել հոդվածը՝ գտնելով բերված տեղեկությունների հաստատումը վստահելի աղբյուրներում և ավելացնելով դրանց հղումները հոդվածին։ Անհիմն հղումները ենթակա են հեռացման։ |
Լիխտենշտայն (գերմ.՝ Schloss Lichtenstein), ամրոց Գերմանիայի հարավում, Շվաբյան Ալբ լեռնազանգվածի մոտ, Էխաց գետի ակունքի վերևում։
![]() | |
Տեսակ | շատո |
Վարչական միավոր | Լիխտենշտայն |
Երկիր | ![]() |
Կազմված է մասերից | Q116731336?, Q116737810?, Q116737861? և Q116737867? |
Կառուցված | 1840 |
Ճարտարապետ | Կառլ Ալեքսանդր Հայնդելոֆֆ |
Պատվիրող | Wilhelm, Duke of Urach? |
Ճարտարապետական ոճ | historicist architecture?[1] |
Ընթացիկ սեփականատեր | Duke of Urach? |
Կայք | schloss-lichtenstein.de(գերմ.) |
![]() | |
![]() | |
![]() |
ՆկարագրությունԽմբագրել
Լիխտենշտայն ամրոցը գտնվում է ծովի մակարդակից 817 մ բարձրության վրա։ Ամրոցից հարավ-արևելք պահպանվել են միջնադարյան բերդի ավերակներ (Հին Լիխտենշտայնի՝ կառուցված 1150-1200 թթ.), որը կործանվել է 14-րդ դարի վերջերին և այլևս չի վերականգնվել։ Իսկ այսօր գոյություն ունեցող ամրոցը կառուցվել է 1840-1842 թթ.՝ համաձայն 19-րդ դարում միջնադարյան ամրոցների մասին եղած պատկերացումների։ Պատմականորեն, այդ վայրում ամրոց եղել է 1200-ականներին։ Այն ավերվել է երկու անգամ՝ 1311 և 1381 թվականներին։ Դրանից հետո ամրոցը չի վերականգնվել և աստիճանաբար վերածվել է փլատակների։ 1802 թվականին այդ տարածքն անցավ Ֆրեդերիկ I Վյուրտենբերգցու իշխանության տակ, որտեղ նա կառուցել է որսորդական տնակ։ 1837 թվականից ամրոցն անցավ հերցոգ Վիլհելմ ֆոն Ուրախին՝ Վյուրտենբուրգի կոմսին, ով, ոգեշնչվելով Վիլհելմ Հաուֆի «Լիխտենշտայն» վեպից, 1840-42 թվականներին կառուցեց ներկայիս ամրոցը, որի նոր գոթական տեսքը նախագծել է ճարտարապետ Կարլ Ալեքսանդր Հայդելոֆը։ Այսօր ևս ամրոցը պատկանում է Ֆոն Ուրախ հերցոգների տոհմին, բայց բաց է այցելուների առջև։ Ի դեպ, ամրոցում պահպանվում է միջնադարյան զենքի ու զրահի մեծ հավաքածու։
Ներկայիս վիճակըԽմբագրել
1997-1999 թվականներին ամբողջությամբ վերականգնվել են 2-րդ և 3-րդ հարկերը։ Այսօր այցելուները ուղեկցորդի հետ կարող են շրջել ամրոցում, քանի որ առանց նրա պարզապես հնարավոր չէ ծանոթանալ ներսի պատմական արժեք ներկայացնող իրերին ու դրանց նշանակությանը։ Այնտեղ ցուցադրվում են միջնադարյան թնդանոթներ՝ տեղակայված հենց իրենց համար նախատեսված աշտարակների վրա։