Էվիպպե
Էվիպպե, Եվիպպե կամ Էվիպպա, Եվիպպա (հին հունարեն՝ Εὐίππη), հին հունական դիցաբանության կերպար, Էպիրոսի Տիրիմաս թագավորի դուստրը։ Ոդիսևսի սիրեցյալն է, Եվրիալոսի մայրը։
Էվիպպե | |
---|---|
Տեսակ | Հին հունական դիցաբանության կերպար |
Սեռ | իգական |
Հայր | Տիրիմաս |
Կողակից | Ոդիսևս |
Զավակներ | Leontophron? |
Դիցաբանություն խմբագրել
Էվիպպեն եղել է Էպիրոսի Տիրիմաս անունով թագավորի դուստրը։ Ուշ շրջանի առասպելներում ասվում է, որ Պենելոպեի փեսացուներին սպանելուց հետո Ոդիսևսը Իթակեից մեկնում է Էպիրոս՝ պատգամատնից խորհուրդ հարցնելու։ Տիրիմասն ընդունել է նրան՝ որպես թանկագին հյուրի։ Այստեղ Ոդիսևսը սիրել է Էվիպպեին, որը նրանից որդի է ունեցել՝ կոչելով նրան Եվրիալոս (Էվրիալոս, առասպելի այլ տարբերակներում՝ Լեոնտոփռոն կամ Դորիկլես)։ Ավելի ուշ Ոդիսևսը վերադարձել է հայրենիք։ Սպասելով, որ Էվրիալոսը մեծանա, Էվիպպեն հետը նամակ դնելով ուղարկել է նրան հորը որոնելու։ Մեկ այլ տարբերակի համաձայն՝ երբ պատանին առնականացել է, մայրը նրան ուղարկել է Իթակե՝ տալով նրան տախտակներ, որոնց վրա նկարված են եղել նշաններ։ Այդ նշաններով հայրը պիտի ճանաչեր որդուն[1]։ Այդ ժամանակ Ոդիսևսը բացակայում էր Իթակեից, իսկ երբ վերադառնում է, խանդից տանջվող Պենելոպեն ասում է ամուսնուն, որ պատանին ուղարկված է Ոդիսևսին սպանելու համար։ Վերջինս զայրույթի պահին սպանում է Էվրիալոսին[2][3][4][5]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Մ. Բոտվիննիկ, Մ. Կոգան, Մ. Ռաբինովիչ, Բ. Սելեցկի. «Դիցաբանական բառարան», Երևան, 1985, էջ 67։
- ↑ Wüst, 1937, s. 1991—1992
- ↑ Schmidt, 1902, s. 628
- ↑ Ярхо, 2000, էջ 297
- ↑ Escher, 1907
Գրականություն խմբագրել
- Ярхо В. «Одиссея» — фольклорное наследие и творческая индивидуальность // Гомер. Одиссея. — 2000. — С. 289—329.
- Escher. Euippe 2 // Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. — 1907. — Bd. VI, 1. — Kol. 994.
- Schmidt J. Odysseus // W. H. Roscher: Ausführliches Lexikon der griechischen und römischen Mythologie. — 1902. — Bd. III, 1. — Kol. 602—681.
- Wagner. Euryalos 6 // Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. — 1907. — Bd. VI, 1. — Kol. 1317.
- Wüst E. Odysseus // Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. — 1937. — Bd. XVII, 2. — Kol. 1905—1996.