Զիմարա
Զիմարա, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Սեբաստիայի վիլայեթի Տևրիկի գավառակում[1]։ Գտնվում էր Տևրիկ քաղաքից 28 կմ հյուսիս-արևելք, Եփրատ գետի աջ կողմում, Տևրիկ գետի փախակողմյան օժանդակի փախ մասում, լեռնալանջի վրա։
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Զիմարաղ | ||
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան | |
| Վիլայեթ | Սեբաստիայի վիլայեթ | |
| Գավառակ | Տևրիկի գավառակ | |
| Այլ անվանումներ | Զեմարե, Ջղմառա, Զիմա, Զիմառա, Զիմմարա, Զմառա, Զմարա, Զմմառ, Զմմարա, Զումարա | |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Ժամային գոտի | UTC+3 | |
| ||
Աշխարհագրություն խմբագրել
Գյուղը շրջապատված էր պարտեզներով։ Շրջակայքում կան դարավոր անտառներ։ Գյուղից ներքև կա մի փոքրիկ, ջինջ ու կապուտակ լճակ։
Կլիմա խմբագրել
Զիմարան ուներ առողջարար կլիմա։
Պատմություն խմբագրել
Եղել է հին բնակավայր։ Ժամանակին եղել է քաղաք, ճանապարհային կայան՝ Նիկոպոլիս-Սատաղ ուղեգծի վրա։ Բնավայրի մասին դեռևս հիշատակել է Պտղամեոսը։ 1895 թվականին գյուղը ենթարկվել է թուրքերի հարձակմանը և կոտորածներին, իսկ 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ իսպառ հայազրկվել է։ Կենդանի մնացածները բռնի մուսուլմանացվել են։
Թուրքական տիրապետության ժամանակաշրջաններում բնակավայրը վերածվել է անշուք գյուղի։
Բնակչություն խմբագրել
XX դարի սկզբին ուներ 70 տուն հայ և 30 տուն բնակիչ։
Տնտեսություն խմբագրել
Բնակչության հիմնական զբաղմունքը անասնապահություն, երկրագործությունն ու արհեստներն էր։
Պատմամշակութային կառույցներ խմբագրել
Զիմարան ուներ Ս. Երրորդություն անունով եկեղեցի, որը կառուցված էր 1873 թվականին։ Մոտակայքում գտնվում էին Ս. Պողոս-Պետրոս, Ս. Նիկողայոս վանքերը և 36 այլ եկեղեցիներ ու ուղտատեղիներ, որոնց մեծ մասը ավերված ու լքված է։
Կրթություն խմբագրել
Գյուղն ուներ հայկական վարժան, որտեղ սովորում էին 60 սաներ։
Անվանի մարդիկ խմբագրել
Զիմարայում են ծնվել.
- Բժիշկ Վահան Դավիթի Վարդանյանը, ով իր ընկերների հետ սպանվել է[2],
- Պոլսի պատրիարք Հակոբ Նալյան Զմարացին (1702-1764)[3]։
Տես նաև խմբագրել
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Սեբաստիայի նահանգ». Վերցված է 2015 ապրիլի 14-ին.
- ↑ Հարություն Մինասյան, Օսմանյան կայսրությունում և Թուրքիայի Հանրապետությունում բռնաճնշումների և ցեղասպանության ենթարկված հայ բժիշկներ, Երևան, «Լուսաբաց», 2014 — 520 էջ։
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 2, էջ 306
Աղբյուրներ խմբագրել
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 697)։ 
|