Գոհար Մարտիկյան
լրագրող, գրող
Գոհար Աշոտի Մարտիկյան (փետրվարի 11, 1945, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ լրագրող, գրող։ Խմբագիր Աշոտ Մարտիկյանի դուստրը։
| Գոհար Մարտիկյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | փետրվարի 11, 1945 (79 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Հայկական ԽՍՀ և  Հայաստան |
| Կրթություն | Երևանի պետական համալսարան |
| Մասնագիտություն | լրագրող և գրող |
| Ծնողներ | հայր՝ Աշոտ Մարտիկյան |
Կենսագրություն խմբագրել
Գոհար Մարտիկյանը ծնվել է 1945 թվականի փետրվարի 11-ին Երևանում։ 1967 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանը։ 1967-1969 թվականներին աշխատել է Հայկական հանրագիտարանի գլխավոր խմբագրությունում, 1969 թվականից՝ Հեռուստառադիոպետկոմում։
Լույս են տեսել Գոհար Մարտիկյանի «Իմ առաջին գիրքը» (1983) մանկական պատմվածքների ժողովածուն, «Ճղակոտոր իմ տոհմածառ» (2007)[1] վավերագրական, «Սա Հայաստան է և՝ վերջ։ Լեոնիդ Ազգալդյան» (2012) պատմավավերագրական վիպերգերը, «Ապրելու բանաձև» (հ. 1–7, 2008–2013) մատենաշարը (Արցախյան ազատամարտում զոհված հայ քաջորդիների մասին)[2][3][4]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատված վերցված է «Հայ գրատպություն և գրքարվեստ» հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են՝ Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում-Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։ 
|