Զահեր Բայբարսը (արաբ․՝ ظاهر بيبرس‎‎ , հուլիսի 19, 1223(1223-07-19), Ղրիմ - հուլիսի 1, 1277, Դամասկոս, Մամլուքների սուլթանություն, Եգիպտոս), Մամլուքյան Բահիրի սուլթանության (1250-1381 թթ.) ամենահայտնի սուլթաններից մեկն է, ում անվան հետ է կապված մուսուլմանական շատ տարածքների վերադարձը մուսուլմաններին։ Իսլամական պատմագրության մեջ հայտնի է որպես երկրորդ Սալահ ադ-Դին։ Նա աչքի է ընկել Այն Ջալուտի ճակատամարտում մոնղոլների դեմ տարած հաղթանակում։ Համառ պայքարի գնով կարողացավ Անտիոքի իշխանապետությունը վերադարձնել մուսուլմաններին։ Կիլիկիայի Հեթում թագավորի և Բայբարսի միջև 1269 թ. կնքվել է հաշտության պայմանագիր։

Բեյբարս I
Ծնվել է՝հուլիսի 19, 1223(1223-07-19)
ԾննդավայրՂրիմ
Մահացել է՝հուլիսի 1, 1277 (53 տարեկան) մարդասպանություն[1]
Վախճանի վայրԴամասկոս, Մամլուքների սուլթանություն, Եգիպտոս
Al-Zahiriyah Library[1]
Երկիր Մամլուքների սուլթանություն
ԱզգությունՂփչաղներ
ՏոհմԲահրիներ
կառավարիչ և ռազմական հրամանատար
Երեխաներալ-Սայիդ Նասր ալ-Դին Մուհամմադ և Սալամիշ
Հավատքիսլամ և սուննի իսլամ

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,0 1,1 Արաբերեն Վիքիպեդիա — 2003.

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Իբն Խալլիքան, Վեֆեյաթ էլ Աաեան, Կահիրե 1935 թ
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Բեյբարս I» հոդվածին։