Աշոտ Հարությունյան (նկարիչ)

Աշոտ Միխայիլի Հարությունյան (հունիսի 1, 1956(1956-06-01), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայկական ծագմամբ ուկրաինացի նկարիչ, լուսանկարիչ, դիզայներ, կինոհրատարակիչ։ Ուկրաինայի արվեստների վաստակավոր գործիչ[1]։

Աշոտ Հարությունյան
Ծնվել էհունիսի 1, 1956(1956-06-01) (68 տարեկան)
ԾննդավայրԵրևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտություննկարիչ
Պարգևներ
Ուկրաինայի վաստակավոր նկարիչ
Կայքashot.kiev.ua

Կենսագրություն

խմբագրել

Աշոտ Հարությունյանը ծնվել է 1965 թվականի հունիսի 1-ին Երևանում։ Ավարտել է նկարչական դպրոց Երևանում, ապա սովորել Կրիվոյ Ռոգի հատուկ ծառայությունների ավիաուսումնարանում։ 1977 թվականին տեղափոխվել է Կիև, որտեղ ավարտել է Կիևի Ի․ Կարպենկո-Կարիի անվան թատերական ինստիտուտը։

Նկարել է ազդագրեր կինոթատրոնների համար, ինչպես նաև քաղաքական պրոպագանդիստական պատի թերթեր «Совэкспортфильм» միության համար։ Մասնակցել է պատի թերթերի մրցույթների։

1987 թվականից Աշոտ Հարությունյանն զբաղվել է գովազդով, բացել «Ракурс» գործակալությունը։ Հետագայում զբաղվել է ռեստորանային բիզնեսով, բացել է «Նապոլեոն» ռեստորանը։ 1997 թվականին սկսել է հրատարակել գրքեր։

  • «Мальовнична Україна» (1997)
  • «Леонід Кучма. Президент України» (1998)
  • "Леонід Каденюк: «Я твій син, Україно!» (1998)
  • «Ливия» (1999)
  • «Київ» (2000)
  • «Київ вчора і сьогодні» (2002)
  • «Леонід Кучма» (2003)
  • «Київський Національний університет імені Тараса Шевченка» (2004)
  • «Киев на старой почтовой открытке» (2005)
  • «Старий Київ» (2005)
  • «Так, Україна!» (2005)
  • «Виктор Черномырдин. Пять лет в Украине» (2006)
  • «Вікопомний подвиг» (2006)
  • «Страна, которой нет…» (2007)

Անհատական ցուցահանդեսներ

խմբագրել

2014 թվականին անցկացվել է Աշոտ Հարությունյանի անհատական ցուցահանդեսը «ПТН ПНХ»[2] խորագրով։ Ցուցադրված նկարներից մեկում ներկայացվել է Ռադայում ծավալված ծեծկռտուքը, որ տեղի է ունեցել 2012 թվականի դեկտեմբերին[3]։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել

Արտաքին հղումներ

խմբագրել