Անա Պլասիդո
Անա Աուգուշտա Վիեյրա Պլասիդո (պորտ.՝ Ana Augusta Vieira Plácido, կամ Անա Օգուստա, սեպտեմբերի 27, 1831[1], Պորտու, Պորտուգալիա - սեպտեմբերի 20, 1895[1], Seide, Seide, Վիլա Նովա դի Ֆամալիկան), պորտուգալացի գրող։
| Անա Պլասիդո պորտ.՝ Ana Augusta Vieira Plácido | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 27, 1831[1] |
| Ծննդավայր | Պորտու, Պորտուգալիա |
| Մահացել է | սեպտեմբերի 20, 1895[1] (63 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Seide, Seide, Վիլա Նովա դի Ֆամալիկան |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Պորտուգալիայի թագավորություն |
| Մասնագիտություն | գրող |
 Ana Plácido Վիքիպահեստում | |
Գրող Կամիլո Կաստելո Բրանկոյի մուսան։
Կենսագրություն խմբագրել
Աննա Պլասիդոն Անտոնիո Հոդե Պլասիդո Բրագայի և Անա Օգոստա Վիիրայի դուստրն էր։ Երբ Աննան 19 տարեկան էր, հայրը ստիպեց նրան ամուսնանալ 43-ամյա վաճառական Մանուել Պինհեյրո Ալվեսի հետ, որը ներգաղթել էր Բրազիլական կայսրությունից, որտեղ էլ ստեղծել էր իր կարողությունը։ Նրանք բնակություն հաստատեցին Ռուա դե Ալմադայում՝ Պորտուում։ 1856 թվականին Աննա Պլասիդոն, ով չէր առանձնանում արտաքին գեղեցկությամբ, բայց հմայիչ և հետաքրքիր անձնավորություն էր, հանդիպեց Կամիլլու Կաշտելու Բրանկույին։ 1858 թվականին Աննան ունեցավ իր որդուն՝ Մանուել Պլասիդոյին, որի հայր ճանաչվեց գրողի ամուսինը` Պինհեյրո Ալվեսը, բայց շատ հեղինակներ կարծում են, որ նա Կամիլլուի որդին էր։ Այն բանից հետո, երբ Մանուել Պլասիդոն իմացավ կնոջ դավաճանության մասին, Աննա Պլասիդոն ձերբակալվեց 1860 թվականի հունիսի 6-ին, սակայն Կամիլլուն որոշ ժամանակ խուսափում էր արդարադատությունից, մինչև 1860 թվականի հոկտեմբերի 1-ին ձերբակալվեց։ Երկուսին էլ պահում էին Պորտոյի Cadeia da Relação բանտում, որտեղ նրանք սպասում էին դատավարությանը։
1861 թվականի հոկտեմբերի 16-ին դատարանը ամբաստանյալների վերաբերյալ արդարացման վճիռ կայացրեց, որից հետո Կամիլլուն և Աննա Պլասիդոն սկսեցին միասին ապրել։ Նրանք ունեցան երկու երեխա՝ 1863 թվականին Ժորժ Կամիլուին, 1864 թվականին՝ Նունու Պլասիդոյին։
Գրական կարիերա խմբագրել
Համագործակցել է մի շարք հրատարակչությունների հետ, մասնավորապես՝ «Ժամանակակից Պորտուգալիա և Բրազիլիա» ամսագիրը[2] (1859-1865) և «Պորտու» գրական թերթը[3] (1868), որը պարբերաբար հրատարակվում է O Nacional, O Futuro-ում (Ռիո դա Ժանեյրո), A Esperança - Semanário de Recreio Literário և այլն; թարգմանել է տեքստեր, որոշ աշխատություններում օգնել է Կամիլլուին, նաև նվիրվել է բանաստեղծություններին։ Գրական կարիերայի ընթացքում նա մի քանի անգամ ստորագրել է կեղծանուններով, որոնցից ամենահայտնիներն էին Գաստոն Վիդալ դե Նեգրեյրուշը և Լոպո դե Սոուզան։
Չհրապարակված խմբագրել
- «Via Dolorosa» (135 телеграмм 6/6/1859-11/9/1860) Дом-Музей Сан-Мигель-де-Ceide
Հրապարակված աշխատանքներ խմբագրել
- Luz coada por ferros. Escriptos originaes (Свет напряжён железом. Оригинальные записки). Lisboa, na Typ Universal, 1863.
- Lopo де Соуза Herança de Lágrimas (Наследие слёз). Guimarães, Redacção Vimaranense, 1871.
- Lopo де Соуза, A Promessa (Обещание). Almanaque da Livraria Internacional, Porto, Livr. Internacional, 1873.
- Cartas Inéditas da segunda mulher de Camillo Castello Branco (Неопубликованные письма второй женщины Камилу Каштелу Бранку), Lisboa, 1916.
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ «Revista contemporanea de Portugal e Brazil» (PDF). Hemeroteca Digital de Lisboa (պորտուգալերեն). Արխիվացված է օրիգինալից (pdf) 2017 թ․ օգոստոսի 30-ին. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 9-ին.
- ↑ «Gazeta Literaria do Porto» (PDF). Hemeroteca Digital de Lisboa (պորտուգալերեն). Արխիվացված է օրիգինալից (pdf) 2017 թ․ օգոստոսի 2-ին. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 9-ին.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անա Պլասիդո» հոդվածին։ |