Ազդուաբանություն
Ազդուաբանություն (հին հունարեն՝ ἔμφασις, «արտահայտչականություն»), առօրյա, բեմական, հռետորական, բանաստեղծական խոսքի հուզաարտահայտչական ուրույն կառուցում՝ առոգանության, ինտոնացիայի փոփոխությամբ լեզվական այլ միջոցներով և հռետորական տարբեր ձևերով։ Գրականության լեզվում հատկանշական է առանձնապես քնարական ստեղծագործություններին[1][2]։
Ազդուաբանությունը կարող է իրականացվել հետևյալ կերպ․
- Շեշտա-առոգանական մեթոդ․ ձայնը բարձրացնելով կամ իջացնելով, բառերի վրա շեշտի փոփոխությամբ, ընդգծվող բառի երկար արտասանությամբ
- Հռետորական ձևերի կիրառություն․ տարբեր կրկնություններ, բառերի անսովոր դասավորություն
- Դիմում
- Ձայնարկություններ[3]
- Գրավոր ձևով կարող է օգտագործվել նաև տեքստի ֆորմատի փոփոխությունը, օրինակ՝ շեղատառ գիրը, մեծատառ տառերով բառերի օգտագործումը և այլն
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Հ. Զ. Պետրոսյան, Ս. Ա. Գալստյան, Թ. Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան (խմբ. Էդ. Բ. Աղայան), Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի հրատարակչություն», 1975, էջ 3։
- ↑ «эмфаз». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link) - ↑ Стариченок В. Д. Большой лингвистический словарь. — Ростов-на-Дону, 2008.