«Ոսկե ասեղ» կարի դպրոց
«Ոսկե ասեղ» կարի դպրոցը կանանց համար նախատեսված ընդհատակյա դպրոց էր Աֆղանստանի Հերաթ քաղաքում, Աֆղանստանի առաջին իսլամական էմիրության ժամանակ։ Քանի որ կանանց թույլ չէր տրվել կրթություն ստանալ թալիբների կողմից ներմուծված իսլամական օրենքի պատճառով, կին գրողները, որոնք պատկանում էին Հերաթի գրական շրջանին, ստեղծեցին մի խումբ, որը կոչվում էր «Հերաթի կարի շրջաններ», որը հիմնեց «Ոսկե ասեղ» կարի դպրոցը մոտ 1996 թվականին[1][2]։
Կանայք շաբաթը երեք անգամ այցելում էին դպրոց՝ իբր կարելու նպատակով, բայց փոխարենը լսում էին Հերաթի համալսարանի գրականության դասախոսների դասախոսությունները։ Դրսում խաղացող երեխաները զգուշացնում էին խմբին, կրոնական ոստիկանության մոտենալուց՝ ժամանակ տալով թաքցնելու իրենց գրքերը և վերցնելու կարի սարքավորումները։ Ըստ Քրիստինա Լամբի՝ «Հերաթի կարի շրջաններ» գրքի հեղինակի Հերաթը կարող էր լինել թալիբների օրոք ամենաճնշված տարածքը, քանի որ այն մշակութային քաղաք էր և հիմնականում շիաներ էին, որոնց դեմ էին պայքարում թալիբները[2]։ Նա «Ազատ Եվրոպա» ռադիոկայանի հետ զրույցում ասաց.
|
Նրանք գալիս էին իրենց բուրկաներով և պայուսակներով լի նյութերով ու մկրատով։ Նրանց տակ թաքցված էին նոթատետրեր և գրիչներ։ Եվ երբ նրանք ներս էին մտնում, կարել սովորելու փոխարեն, նրանք իրականում խոսում էին Շեքսպիր և Ջեյմս Ջոյսի, Դոստոևսկու և իրենց իսկ գրվածքների մասին։ Դա հսկայական ռիսկ էր, որը նրանք վերցնում էին իրենց վրա։ Եթե նրանց բռնեին, առնվազն կբանտարկվեին ու կխոշտանգվեին։ Միգուցե և կախաղան հանվեին[2]։ | 
|
Տես նաև
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ "The Taliban's War on Women" Արխիվացված 2007-07-02 Wayback Machine, Physicians for Human Rights, August 1998, accessed 29 July 2010.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Synovitz, Ron. "Afghanistan: Author Awaits Happy Ending To 'Sewing Circles Of Herat'", Radio Free Europe, March 31, 2004, accessed 29 July 2010. Also see Lamb, Christina. "Woman poet 'slain for her verse'", The Sunday Times, November 13, 2005.
Հետագա ընթերցում
խմբագրել- Lamb, Christina. The Sewing Circles of Herat. HarperCollins, 2004.
- The Revolutionary Association of Women of Afghanistan, accessed 29 July 2010.