Ֆելիպե Գոնսալես
Ֆելիպե Գոնսալես Մարկես (մարտի 5, 1942[1][2][3][…], Սևիլյա, Իսպանիա), իսպանացի սոցիալ-դեմոկրատ[4][5], քաղաքական գործիչ։ Նա եղել է Իսպանիայի սոցիալական աշխատավորների կուսակցության (PSOE) գլխավոր քարտուղարը 1974 թ.-ից 1997 թվականներին։ Այս պահին նա ամենաերկար պաշտոնավարած Իսպանիայի վարչապետն է` չորս անգամ վերընտրվելով պաշտոնին 1982 թ.-ից 1996 թվականներին։ Նրա պաշտոնավարման օրոք Իսպանիան վերջին քայլը կատարեց ժողովրդականության տեղափոխման ճանապարհին, ինչը սկսվել է Ֆրանցիսկո Ֆրանկոյի մահից հետո 1975 թվականին։ 1996 թվականին վարչապետի պաշտոնը Ժողովրդական կուսակցության անդամ Խոսե Մարիա Ասնարին զիջելուց հետո, Ֆելիպեն ևս մեկ տարի մնաց իր կուսակցության գլխավոր քարտուղարի պաշտոնում։
| Ֆելիպե Գոնսալես Մարկես | |
| Felipe González Márquez | |
 | |
| Իսպանիայի վարչապետ | |
| Ստանձնեց պաշտոնը՝ | Դեկտեմբերի 2, 1982 |
|---|---|
| Լքեց պաշտոնը՝ | Մայիսի 5, 1996 |
| Կուսակցություն՝ | Իսպանիայի սոցիալական աշխատավորների կուսակցություն |
| Նախորդող՝ | Լեոպոդո Կալվո-Սոտելո |
| Ծննդյան օր՝ | մարտի 5, 1942[1][2][3][…] (81 տարեկան) |
| Ծննդավայր՝ | Սևիլյա, Իսպանիա |
| Ամուսին ՝ | Կարմեն Ռոմերո Լոպես |
| Երեխաներ՝ | Պաբլո (ծն. 1972) Դավիդ (ծն. 1973) Մարիա (ծն. 1978) |
| Պարգևներ՝ |  ,  ,  ,  ,  ,  , ,  , , և |
 | |
Վաղ կյանքԽմբագրել
Գոնսալեսը ծնվել է Սևիլյայում ֆերմերի ընտանիքում։ Նա ուներ քույր, ում անունն էր Լոլա Գոնսալես Մակես[6]։ Նա իրավագիտություն է ուսանել Սևիլյայի համալսարանում և իր կարիերան սկսել է աշխատանքի իրավունքից։ Նա նաև դարձավ Սոցիալական աշխատավորների կուսակցության անդամ և սկսեց մասնակցել նրա ժողովներին։ Ժամանակի ընթացքում նա տեղափոխվեց Մադիրդ։
Երբ Ֆրանկոն մահացավ, նա դարձավ ձախաթևյան ժողովրդական ընդդիմության կարևորագույն դեմքերից մեկը և մեծ ներդրում ունեցավ այդ ժամանակվա վարչապետ Ադոլֆո Սուարեսին օգնելով Իսպանիան վերածել ժողովրդական պետության։ Սուարեսի պաշտոնավարման ընթացքում փոխնախագահ Մանուել Գուտիերես Մելլադոն խնդրեց Գոնսալեսին չբարձրացնել քաղաքացիական պատերազմի և Ֆրանկոյի ռեժիմի քննադատական հարցերը, քանի ողջ են նրա ժառանգները[7][8]։
Ֆրանկոյի մահից հետո առաջին ընտրությունները կայացան 1977 թվականին, որտեղ Գոնսալեսի կուսակցությունը հավաքած ձայներով երկրորդն էր, բացի այդ ընտրությունները ցույց տվեցին, որ Գոնսալեսը մեծ ապագա ունի որպես երիտասարդ քաղաքական գործիչ։
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
- ↑ 2,0 2,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
- ↑ 3,0 3,1 Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija (хорв.) — 2009.
- ↑ Merkel Wolfgang, Alexander Petring, Christian Henkes, Christoph Egle (2008)։ Social Democracy in Power: the capacity to reform։ London: Taylor & Francis։ ISBN 0-415-43820-9
- ↑ Parties and Elections in Europe: The database about parliamentary elections and political parties in Europe, by Wolfram Nordsieck
- ↑ Felipe González Marquez – GeneAll.net
- ↑ González, Felipe and Cebrián, Juan Luis (2001) El future no es lo sue era
- ↑ Luis Díez (2010) Las listas de los esclavos del franquismo, published in Cuarto Poder, 10 March 2010