'''Աշա''' (aša) կամ [[Վեդա|վեդայականվեդա]]յական ṛta (ա րտա), - [[Զրադաշտականություն|զրադաշտական]] կրոնափիլիսոփայության մեջ այս տերմինը ենթադրում է տիեզերական՝ աստվածային նախախնամությամբ դրված սահմանումներ, որոնցով կանոնակարգվում կամ ընթանում է այս աշխարհը։ <ref>Lommel, Hermann (1930), Die Religion Zarathushtras nach dem Avesta dargestellt, Tübingen: JC Mohr
</ref> .
==Նշանակությունը==
Հնում [[պարսիկներ|իրանցիները]] հավատում էին, որ գոյություն ունեն [[բնություն|բնության]]՝ աստվածային նախախնամությամբ սահմանված օրենքները, որոնց ամբողջականությունը կոչվում էր «աշա»։ Աղոթքները, կրոնական երգերը [[Յասնա|յասնաներնյասնա]]ներն ու զոհաբերությունները, որոնք կատարվում էին մաքուր մարդկանց կողմից, համաձայն տվյալ օրենքների, հնարավորություն էին տալու ավելի ամրապնդել մարդկային առաքինություններն ու բարերարները։ Զոհաբերությունները նվիրված աշային թույլ էին տալիս մարդկանց, յուրաքանչյուրն իր ու ընդհանուրի համար ամրապնդել [[ճշմարտություն]]ը, [[արդարություն]]ը, [[հավատարմություն]]ը, որոնց թուլացնում էին [[չարքեր]]ն ու [[դև]]երն իրենց գործունեությամբ։ Աշայի հիմնական գաղափարը հետևյալն էր. <blockquote>'''համակարգված է''' այն նյութական աշխարհը, որտեղ խոսում ու զոհաբերում են հանուն ճշմարտության, իսկ '''ճշմարտությունը''' այնտեղ է, որտեղ գոյություն ունեն [[բարոյագիտություն|բարոյապես]] մաքուր հնչած երգեր, աղոթքներ և արված զոհաբերություններ</blockquote>
