«Կորին Լեպաժ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Կորին Դոմենիկ Մարգարետ Լեպաժ''' ({{lang-fr|Corinne Dominique Marguerite Lepage}}, {{ԱԾ}}), [[Ֆրանսիացիներ|ֆրանսիացի]] քաղաքական գործիչ։ Նա աշխատել է որպես Ֆրանսիայի շրջակա միջավայրի նախարար [[Ալեն Ժյուպե|Ալեն Ժյուպեի 1-ին և 2-րդ կաբինետներում]] 1995-1997 թվականներին և որպես [[Եվրոպական խորհրդարան|Եվրախորհրդարանի]] (MEP) անդամ 2009-2014 թվականներին հյուսիս-արևմտյան ընտրատարածքում:ընտրատարածքում։

Նա 1996 թվականից «Քաղաքացիություն, գործողություն, մասնակցություն 21-րդ դարում» էկոլոգների կուսակցության ({{comment|CAP 21|ֆրանսերեն՝ Citoyenneté, action, participation pour le xxie siècle}}) հիմնադիրն ու նախագահն է<ref>{{Cite web|url=https://web.archive.org/web/20050510002406/http://www.cap21.net/|title=Cap 21|date=2005-05-10|website=web.archive.org|accessdate=2021-11-30}}</ref>:։ Նա նաև ֆրանսիական կենտրոնամետ «Ժողովրդավարական շարժում» կուսակցության համահիմնադիրն է և կուսակցության փոխնախագահն է եղել մինչև 2010 թվականի մարտը, երբ հայտարարել է շարժումից հեռանալու մասին։

Լեպաժը ծնվել է բուրժուական հրեական ընտանիքում Բուլոն-Բիլանկուրում, [[Օ դը Սեն]] [[Ֆրանսիայի գավառներ|դեպարտամենտում]]։ Նա հաճախել է [[Քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ (Փարիզ)|Sciences Po քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտը]] [[Փարիզ|Փարիզում]], որտեղ ստացել է իրավագիտության դիպլոմը; Նա սկսել է զբաղվել իրավաբանությամբ 1975 թվականին:թվականին։ Միևնույն ժամանակ նա նշանակվել է Maître de conférences (համալսարանի դասախոսի համարժեք), իսկ ավելի ուշ՝ Sciences Po և Panthéon Assas համալսարանների պրոֆեսոր 1982-1986 թվականներին, այնուհետև Փարիզի համալսարանում 1984 թվականից մինչև 1990 թվականը:թվականը։ 2005 թվականից դասավանդել է Սեն-Քվենտին-ան-Իվելինի Փարիզի համալսարանում:համալսարանում։ Ամուսնացած է և երկու երեխաների մայր:մայր։

Կորին Լեպաժը երիտասարդ իրավաբան էր, երբ 1983 թվականին ամուսնացել է Քրիստիան Հյուգլոյի հետ և միացել վերջինիս փաստաբանական գրասենյակին, որն իրավունքների ոլորտում առաջին մասնագիտացած բնապահպանական գրասենյակն էր:էր։ 1987 թվականին նա միացել է Conseil de l'Ordre des avocats-ին:ին։

15 տարի տևած դատավարությունից հետո Լեպաժի ֆիրման և տեղական իշխանությունները արդարացվեցին, այսպիսով ստեղծվեց նախադեպ, որն ավելի մեծ պաշտպանություն էր տալիս լուրջ աղտոտման ենթարկված անհատներին, քաղաքներին և շրջաններին:շրջաններին։

Այնուհետև նա աշխատել է շրջակա միջավայրին վերաբերող բազմաթիվ գործերի վրա՝ տեղական ասոցիացիաների, խմբերի, ընկերությունների կամ տեղական ինքնակառավարման մարմինների հետ միասին:միասին։ 2006 թվականից Լեպաժը 1999 թվականի դեկտեմբերի 12-ին MV Erika նավթի արտահոսքի զոհերի կողմն է կանգնել, ի թիվս այլոց, ընդդեմ [[Total]] ընկերության:ընկերության։ 2010 թվականից աջակցել է «Հանուն իրավունքների և ապագա սերունդների հարգանքի շարժմանը»։ Նա եղել է «Քսինթիա» փոթորկի հետևանքով առաջացած Լա Ֆոտ-սյուր-Մերեի ջրհեղեղներից տուժածների ասոցիացիայի իրավաբան:իրավաբան։

Լեպաժը նաև պաշտպանել է բնապահպանական շահերը իր քաղաքական գործունեության շրջանակներում, ինչպես օրինակ՝ Փարիզի և Բրյուսելի փաստաբանական ասոցիացիաներում և բազմաթիվ հասարակական կազմակերպություններում ներգրավվածությամբ:ներգրավվածությամբ։ Նա նաև Միշել Ռիվասիի հետ էկոլոգիական զգոնության և աչալրջության աստղադիտարանի (''Observatory for Environmental Vigilance and Alertness'') համահիմնադիրն է:է։

Ժիլ-Էրիկ Սերալինիի հետ նա հիմնել է {{comment|CRIIGEN|Committee for Research and Independent Information on Genetic Engineering}} (Գենետիկական ճարտարագիտության հետազոտությունների և անկախ տեղեկատվության կոմիտե) կազմակերպությունը, որը դեմ է [[Գենետիկորեն մոդիֆիկացված սննդամթերք|գենետիկորեն մոդիֆիկացված սննդին]]:։

Նրա խոսքով, քաղաքականությունը չի կարող ինքնուրույն, առանց հասարակական կազմակերպությունների և քաղաքացիական հասարակության մոբիլիզացիայի, ստեղծել մեր տնտեսական համակարգին անհրաժեշտ լուծումներ և փոփոխություններ։ Դեռևս 1996 թվականին նա հարցազրույցում ասել է, որ «Քաղաքացիական հասարակության աճող ներգրավվածությունը էական նշանակություն ունի շրջակա միջավայրի և կայուն զարգացման համար»:։ 2009 թվականին Կոպենհագենի գագաթնաժողովից հետո նա հայտարարել է, որ «Քաղաքացիական հասարակությունն իր ապագան ապահովելու համար այժմ կարող է հույս դնել միայն իր վրա»:։

2007 թվականի նոյեմբերից 2008 թվականի փետրվար ընկած ժամանակահատվածում նա զեկույց է գրել Ֆրանսիայի շրջակա միջավայրի նախարար Ժան-Լուի Բորլուի համար՝ զեկույց «էկոլոգիական կառավարման մասին»:։ Այս զեկույցում, ըստ Grenelle Environnement-ի պաշտոնյայի, «առկա է ավելի քան 80 առաջարկ, ներառյալ 10 հիմնական միջոցառումներ, որոնք ուղղված են շրջակա միջավայրի վերաբերյալ տեղեկատվության նկատմամբ ֆրանսիացիների վստահության վերականգնմանը» և «մասնավորապես, առաջարկվում են այս տեղեկատվությունը բարելավելու, աղտոտման դեպքում փորձաքննության և պատասխանատվության պարզաբանման կանոններն ամրապնդելու միջոցներ»։

[[Ալեն Ժյուպե|Ալեն Ժյուպեի]] կառավարությունում իր մասնակցությունից ի վեր (1995-1997) Լեպաժը լրատվամիջոցներում երբեմն ներկայացվել է որպես աջակողմյան բնապահպան, բնորոշում, որը նա չի ընդունում. «Ինձ ասում են, որ ես աջակողմյան բնապահպան եմ, ոչ։ [...] Ես աջակողմյան չեմ [...], բայց ես պայքարում եմ այն ​​բանի համար, ինչը, ինձ թվում է, հիմնարար է բոլորիս համար առաջիկա տարիներին:տարիներին։ [...] Սոցիալական հարցը եղել է 20-րդ դարի մեծ բանավեճը:բանավեճը։ Ես հավատում եմ, որ բնապահպանական հարցը կլինի 21-ի մեծ բանավեճը»:։

Լեպաժն իրեն առաջին հերթին ասոցացվում է կանաչ և բնապահպանական քաղաքականության հետ՝ փորձելով համատեղել ինչպես ձախ, այնպես էլ աջ գաղափարները բնապահպանական խնդիրների վերաբերյալ:վերաբերյալ։ 1990 թվականին «Ecology Generation» կանաչների կուսակցությունում իր մասնակցությունից մինչև 2009 թվականին «Terre Démocrate» սեփական վերլուծական կենտրոնի ստեղծումը, նա ցանկություն է դրսևորել «հաղթահարել քաղաքական տարբերությունները» և հաղթահարել ավանդական ձախ/աջ հակասությունը՝ «իրենց քաղաքական նրբերանգների սահմաններից դուրս շրջակա միջավայրի վրա մարդկանց միավորելու համար»։ Դանիել Կոն-Բենդիտի և Ֆրանսուա Բայրուի հետ համատեղ նա աշխատում է «արդար և կայուն զարգացման, ժողովրդավարության և հումանիզմի վրա հիմնված իսկական պրագմատիկ ջանքերի առաջացման վրա»:։ Նա հատկապես ձգտում է կենտրոնամետների և բնապահպանների միջև մեձեցման:մեձեցման։

1995 թվականին Կորին Լեպաժը դրականորեն արձագանքեց [[Ալեն Ժյուպե|Ալեն Ժյուպեի]] առաջարկին՝ գլխավորել շրջակա միջավայրի նախարարությունը աջ կենտրոնամետ կառավարությունում:կառավարությունում։ Այն ժամանակ նա որևէ քաղաքական կուսակցության անդամ չէր։ Ըստ ձախակողմյան Libération թերթի, նրա առաջադրումը կոշտ քննադատության է ենթարկվել [[Նորմանդիա|Նորմանդիայում]] աջերի կողմից, քանի որ վերջերս նա դաժան ծեծի էր ենթարկվել այնտեղի ընտրություններում:ընտրություններում։

Լեպաժը Ժյուպեի առաջին կառավարության տասներկու կանանցից մեկն էր:էր։ 1995 թվականի նոյեմբերի 7-ին, կաբինետի վերադասավորումների ժամանակ, որը հանգեցրեց Ժյուպեի երկրորդ կառավարությանը, նա միակ կինն էր, որը մնաց լիիրավ նախարար:նախարար։ Թեև նա ասում է, որ որպես կին կառավարությունում առանձնապես դժվարություններ չի ունեցել, սակայն գտնում է, որ Ազգային ժողովում ենթարկվել է հայհոյանքների, «որը երբեք տղամարդու դեմ չէր նետվի»:։

Superphénix [[Միջուկային ռեակտոր|միջուկային ռեակտորի]] վիճելի վերագործարկումը, որը բազմաթիվ տեխնիկական դժվարությունների էր բախվել, Լեպաժի և արդյունաբերության նախարար Ֆրենկ Բորոտրայի միջև բացահայտ պայքարի է հանգեցրել:հանգեցրել։ Իրավական խախտումների պատճառով Լեպաժը հրաժարվել էր ստորագրել ռեակտորի վերագործարկումը թույլատրող հրամանագիրը՝ անուղղակիորեն սպառնալով Ալեն Ժյուպեին հրաժարական տալ։ Արհմիության անդամ Քրիստիան Մոսլը խորհրդարանական լսումների ժամանակ ասել է, որ «Կորին Լեպաժը Superphénix-ին կանգնեցրել է անդունդի եզրին, իսկ Դոմինիկ Վոյնեն հրել է դեպի այն»:։

Կոնսենսուսային քաղաքական գործիչ Լեպաժը քննադատության է ենթարկվել [[Ժակ Շիրակ|Ժակ Շիրակի]] նախագահության օրոք բնապահպանական որոշ հիմնական հարցերի շուրջ իր լռության համար․ միջուկային փորձարկումների վերսկսում, 1995 թվականի սեպտեմբերին Superphénix միջուկային ռեակտորի վերագործարկում, բնապահպանական բյուջեի կրճատում, Nature 2000 ԵՄ հրահանգի իրականացման դժվարություններ:դժվարություններ։

Լեպաժն օգտագործելով նախարարի իր փորձը՝ գիրք է գրել, որտեղ նա հարձակվում է արդյունաբերական լոբբիների, որսորդների և պետական ​​ծառայության վերին մակարդակներում գտնվող տեխնոկրատների վրա:վրա։