'''Ֆելիքս Վերդեր''' ({{lang-de|Felix Werder}} {{ԱԾ}}), գերմանա-հրեական ծագման ավստրիալացի կոմպոզիտոր, երաժշտագետ և ուսուցիչ:ուսուցիչ։
== Կենսագրություն ==
Ծնվել է ծագումով [[Լյուբլին]]ից, բեռլինյան սինագոգներից մեկի երգիչ Բոազ Բիշոֆսերդերի (1885-1946) ընտանիքում:ընտանիքում։ 1933 թվականին նացիստների իշխանության գալուց և հրեաների հանդեպ հալածանքներ սկսելուց հետո Բիշոֆսվերդերի ընտանիքը լքել է Գերմանիան և բնակություն հաստատել Լոնդոնում, որտեղ Բիշոֆսվերդերը շարունակել է աշխատել որպես սինագոգի երգիչ:երգիչ։ Ավագ որդի Ֆելիքսն օգնում էր նրան՝ նոտաներ արտագրելով, միաժամանակ ուսումնասիրելով ճարտարապետություն և արվեստի պատմություն:պատմություն։ 1940 թվականին, սակայն, Բիշոֆսվերդերը ձերբակալվել է որպես «անցանկալի օտարերկրացի» և արտաքսվել է Ավստրալիա. 18-ամյա Ֆելիքսը կամավոր կերպով հետևել է նրան, մինչդեռ Բիշոֆսվերդերի երկրորդ կինը կրտսեր որդու հետ ստիպված էր մնալ Լոնդոնում և իր ամուսնուն միանալու հնարավորություն է ունեցել միայն 1944 թվականին<ref>[https://www.lexm.uni-hamburg.de/object/lexm_lexmperson_00003174 A. Dümling. Boas Bischofswerder] // Lexikon verfolgter Musiker und Musikerinnen der NS-Zeit // Claudia Maurer Zenck, Peter Petersen, Sophie Fetthauer (Hg.). — Hamburg: Universität Hamburg, 2015.</ref>:։
1940-1943 թվականներին Ֆելիքս Վերդերն իր հոր հետ գտնվել է Վիկտորիա նահանգի (Ավստրալիա) ներկալյալների ճամբարում:ճամբարում։ Այնուհետև կամավոր անդամակցել է ավստրալիական բանակին:բանակին։ Միևնույն ժամանակ ամուսնացել է գրող Ջուդ Ուոթենի քրոջ` Մենե Ուոթոնի հետ:հետ։ 1946 թվականին՝ իր հոր մահից հետո, նա ստացել է Ավստրալիայի քաղաքացիություն և զորացրվել է բանակից:բանակից։ 1960-1977 թվականներին աշխատել է որպես կրկնուսույց, երաժշտության ուսուցիչ:ուսուցիչ։ 1960-1977 թվականներին մելբուրնյան ''«The Age»'' թերթում աշխատել է որպես երաժշտական քննադատ:քննադատ։
Հիմնադրել է ''«Australia Felix»'' կամերային նվագախումբը, որի հետ նա կատարել է ''Նոր երաժշտություն'' և ավստրալիական ավանգարդի ստեղծագործություններ:ստեղծագործություններ։ Շրջագայել է [[Եվրոպա]]յում:յում։
== Ստեղծագործություն ==
Որպես կոմպոզիտոր՝ առաջնելույթն ունեցել է 1943 թվականին` մնալով ինքնուս:ինքնուս։ Նրա ստեղծագործական ուղենիշներն էին [[Բելա Բարտոկ]]ը, [[Առնոլդ Շյոնբերգ]]ը, [[Պոուլ Հինդեմիթ]]ը:ը։ 1948 թվականին Շիմոն Գոլդբերգը ցույց է տվել Վերդերի ստեղծագործությունները Յուջին Հուսենսին, ում ղեկավարությամբ էլ կայացել է «Բալետոմանիա» սիմֆոնիկ պոեմի պրեմիերան:պրեմիերան։ 1957 թվականին Վերդերի երաժշտությունը վերադարձել է Եվրոպա, Փարիզում հնչել է նրա Չորրորդ Լարային քառյակը:քառյակը։ 1965 թվականին լարային նվագարանների համար գրված էլեգիան կատարվել է Լոնդոնի Սիդնեյի սիմֆոնիկ նվագախմբի կողմից:կողմից։ 1960-ական թվականների ստեղծագործությունները, հատկապես Երրորդ սիմֆոնիան, համարվում են կոմպոզիտորական անհատական ոճի սկիզբ:սկիզբ։ 1960-ական թվականներից մինչև 1970-ականների սկիզբը Վերդերը գրել է յոթ օպերա, որոնք որոշակի ժողովրդականություն էին վայելում:վայելում։ Վերդերի՝ էլեկտրոնային երաժշտության ոլորտում փորձերը` սկսած 1970-ական թվականներից, բարձր են գնահատվել [[2007 թվական]]ին՝ որպես թվային ալբոմ վերաթողարկվելուց հետո<ref>[https://www.leonardo.info/reviews_archive/oct2007/felix_ryssen.html Stefaan Van Ryssen. Felix Werder: The Tempest]</ref>:։
