|
=== Աշխարհի չեմպիոն (1963) ===
1962 թվականին Ստոկհոլմում[[Ստոկհոլմ]]ում անցկացվող միջփնջային մրցաշարին մասնակցելուց հետո Պետրոսյանը որակավորվել է Կյուրասաոյում[[Կյուրասաո]]յում անցկացվող [[Հավակնորդների մրցաշարինմրցաշար]]ին, որի ընթացքում մրցել է [[Պալ ԲենկոյիԲենկո]]յի, [[Միրոսլավ ՖիլիպիՖիլիպ]]ի, Բոբի[[Բոբբի ՖիշերիՖիշեր]]ի, [[Էֆիմ ԳելլերիԳելլեր]]ի, [[Պաուլ ԿերեսիԿերես]]ի, [[Վիկտոր ԿորչնոիիԿորչնոի]]ի և [[Միխայիլ ՏալիՏալ]]ի հետ։ Ներկայացնելով Խորհրդային Միությունը՝ Պետրոսյանը հաղթել է մրցաշարը՝ հավաքելով 17½ միավոր․ նրան հաջորդում էին խորհրդային շախմատիստներ Գելլերը և Կերեսը (17 միավոր), ապա Բոբի Ֆիշերը (14 միավոր)[16]{{sfn|Schonberg|1973|pp=246–47}}։ Ավելի ուշ Ֆիշերը խորհրդային շախմատիստներին մեղադրել էր ոչ ոքիների կազմակերպման մեջ, ինչպես նաև այն բանում, որ նրանք «միավորվել են» իր դեմ, որպեսզի խանգարեն նրան հաղթել մրցաշարում<ref>{{cite news |url=https://news.google.com/newspapers?nid=1310&dat=19720709&id=B0ISAAAAIBAJ&pg=4004,2035865 |title=Fischer on Russian Cheating |periodical=[17[The Register-Guard]] |author=Evans, Larry|author-link=Larry Evans (chess grandmaster) |date=July 9, 1972}}</ref>: Նա որպես այդ պնդման ապացույց բերել է այն փաստը, որ Պետրոսյանի, Գելլերի և Կերեսի միջև խաղացած բոլոր 12 խաղերը ավարտվել էին ոչ ոքիով։ Վիճակագիրները նշել են, որ երբ խորհրդային շախմատիստները խաղում էին միմյանց դեմ, միջինում 19 քայլ էին անում, իսկ մյուս երկրները ներկայացնող շախմատիստների դեմ՝ 39,5 քայլ։ Չնայած Ֆիշերի մեղադրանքները միանշանակ չէին, [[ՖԻԴԵ]]-ն հետագայում ճշգրտել է կանոններն ու ձևաչափը, որպեսզի փորձի կանխել Հավակնորդների մրցաշարում տեղի ունեցող ապագա հավանական խարդախությունները[16]{{sfn|Schonberg|1973|pp=246–47}}:
Հաղթելով Հավակնորդների մրցաշարում՝ Պետրոսյանը իրավունք է ստացել վիճարկել աշխարհի չեմպիոնի տիտղոսը գործող չեմպիոն [[Միխայիլ ԲոտվիննիկիԲոտվիննիկ]]ի հետ, ինչի համար պիտի խաղար 24 խաղ։ Բացի շախմատով զբաղվելը՝ Պետրոսյանը խաղին նախապատրաստվում էր նաև ամեն օր մի քանի ժամ դահուկ քշելով։ Նա կարծում էր, որ այդպիսի երկար մրցման ժամանակ կարևոր դեր էր խաղալու նաև ֆիզիկական պատրաստվածությունը[16]{{sfn|Schonberg|1973|pp=246–47}}։ Եթե մրցաշարերում բազմաթիվ ոչ ոքիները կարող էին խանգարել խաղացողին զբաղեցնել առաջին տեղը, ապա դեմ առ դեմ խաղի դեպքում ոչ ոքիները չէին ազդում վերջնական արդյունքի վրա։ Այս առումով Պետրոսյանի խաղի զգուշավոր ոճը լավ էր ընտրված խաղի համար, քանի որ նա կարող էր պարզապես սպասել, մինչև իր հակառակորդը սխալներ թույլ տար, ինչից հետո նա օգուտ քաղեր դրանցից[18]{{sfn|Vasiliev|1974|pp=11–13}}։ Պետրոսյանը, 15 անգամ ոչ ոքիի խաղալով՝ 5:2 հաշվով հաղթել է Բոտվիննիկին՝ ապահովելով աշխարհի չեմպիոնի տիտղոսը[19]{{sfn|Schonberg|1973|p=248}}:
|
