Վիքիպեդիա

«Վիլհելմ II»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589)
Տող 129.
===Պաշտոնական այցելություններ Օսմանյան կայսրություն===
[[Պատկեր:Wilhelm_Decorated_Streets.jpg|thumb|Կայսր Վիլհելմ II-ը [[Երուսաղեմ]]ում, Օսմանյան կայսրություն կատարած այցի շրջանակներում, 1898 թվական:]]
Իր առաջին այցի ժամանակ [[ԿոստանդնուպոլիԿոստանդնուպոլիս]] 1889 թվականին, Վիլհելմը համաձայնեցրեց գերմանական հրացանների վաճառքը Օսմանյան բանակին<ref name="istanbulnet">{{cite web|url=http://www.istanbul.net.tr/istanbul_eski_eserler_detay.asp?id=135 |title=Alman Çeşmesi |accessdate=2006-09-16 |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20070927210356/http://www.istanbul.net.tr/istanbul_eski_eserler_detay.asp?id=135 |archivedate=սեպտեմբերի 27, 2007 |df=dmy }}</ref>։ Իր երկրորդ պատոնական այցը [[Օսմանյան կայսրություն]] կայացել էր սուլթան [[Աբդուլ Համիդ II]]-ի հրավերով։ Կայզերը իր ուղևորությունը սկսեց Ստամբուլի օսմանյան [[Էյալեթ]]ի 1898 թվականի հոկտեմբերի 16-ից, դրանից հետո առագաստանավով մեկնեց [[Հայֆա]] հոկտեմբերի 25-ին։ [[Երուսաղեմ]] և [[Բեթղեհեմ]] այցելելուց հետո Կայզերը վերադարձավ [[Յաֆֆա]], որտեղի նավով գնաց [[Բեյրութ]], որտեղից գնացքով [[Ալեյ (քաղաք)|Ալեյ]] և [[Զահլե]]ով հասավ Դամասկոս նոյեմբերի 7-ին<ref name="Emperor's visit">{{cite web|url=http://www.abdelraoufsinno.com/periodicals/docum_41.pdf|title=The Emperor's visit to the East: As reflected in contemporary Arabic journalism|author=Abdel-Raouf Sinno|date=1998}}</ref>։ Հաջորդ օրը Կայզերը արտասանեց իր հանրահայտ ելույթը Սալահադինի դամբարանում, որտեղ նա ասաց.
 
{{Քաղվածք|Տեսնալով այս մեծ հյուրընկալությունը, որը ցուցաբերվեց մեր հանդեպ` ես համարում եմ, որ պարտավոր եմ շնորհակալ լինել Ձեզ իմ և Կայսրուհու անունից ջերմ հյուրընկալության համար, որը եզ զգացի բոլոր քաղաքներում որտեղ եղա, հատկապես Դամասկոս քաղաքում։ Խորապես ցնցված լինելով այս հիասքանչ ընդունելությունից և գիտակցելով, որ կանգնած եմ բոլոր ժամանակների ամենամեծ առաջնորդներից մեկի, մեծ սուլթան Սալահադինի դամբարանի վրա, որի նման ասպետ այլևս չի եղել, ես մեծ բավականությամբ իմ շնորհակալությունն եմ հղում բոլորի կողմից Սուլթան Աբդուլ Համիդին։ Այսուհետ Սուլթանը և նաև երեք հարյուր միլիոն մուսուլմաններ, ովքեր համարում են սուլթանին իրենց խալիֆ, կարող են համոզված լինել, որ Գերմանական կայսրությունը միշտ կմնա իրենց ընկերը։|author=Վիլհելմ II|source=<ref>{{cite book|author1=Wolf von Schierbrand |authorlink1=Wolf Curt von Schierbrand |author2=A. Oscar Klaussmann|url=https://archive.org/details/kaisersspeechesf00williala|title=The kaiser's speeches: Forming a character portrait of Emperor William II|publisher=Harper & Brothers Publishers|year=1903|page=320–321}}</ref>}}
Տող 202.
Վիլհելմը Բելգիայի [[Սպա (քաղաք)|Սպա]] քաղաքում տեղակայված կայսրեական բանակի գլխավոր շտաբի մասնաշենքում էր, երբ ապստամբությունները Բեռլինում և այլ կենտրոններում անակնկալի բերեցին նրան 1918 թվականի վերջում։ Ապստամբությունները իր կառուցած նավատորմում շոկային էին նրա համար։ [[Գերմանական հեղափոխություն (1918-1919)|Գերմանական հեղափոխության]] բռնկումից հետո Վիլհելմը չէր կարողանում որոշել հրաժարվել թե ոչ գահից։ Այդ ժամանակից սկսած նա որոշել էր հանձնել կայսրի թագը, բայց պահել Պրուսիայի թագը։ Այնուամենայնիվ դա անգնար էր կայսրության սահմանադրությամբ։ Մինչդեռ Վիլհելմը մտածում էր, որ նա կայսր է Պրուսիայի հետ միության շնորհիվ, սահմանադրությամբ ասվում էր որ Պրուսիայի թագը և կայսերական թագը կապված են, ինչը նշանակում էր, որ չի կարելի հրաժարվել մեկց՝ թողնելով մյուսը։
 
Վիլհելմի հույսերը պահպանել գոնե կոչումներից մեկը ի չիքս դարձան, երբ նա առերեսվեց աճող հեղափոխական տրամադրությունների հետ և կանցլեր [[Մաքսիմիլիան Բադենացի]]ն հայտարարեց Վիլհելմի կողմից երկու տիտղոսներից հրաժարման մասին 1918 թվականի նոյեմբերի 9-ին։ Կանցլեր Մաքսիմիլիանը ստիպված էր նույնպես հրաժարական տալ նույն օրը, որբ պարզ դարձավ, որ միայն [[Գերմանիայի սոցիալ -դեմոկրատական կուսակցություն|Գերմանիայի սոցիալ դեմոկրատական կուսակցության]] առաջնորդ [[Ֆրիդրիխ Էբերտ]]ը կարող է վերահսկել իրադրությունը։ Նույն օրն ավելի ուշ Էբերտի պետական քարտուղարը (նախարար), սոցյալ դեմոկրատ [[Ֆիլիպ Շեյդեման]]ը հռչակեց Գերմանիան որպես [[Վայմարյան հանրապետություն|հանրապետություն]]։
 
Վիլհելմը համաձայնվեց հրաժարական տալ միայն Լյուդենդորֆի հեռանալուց հետո, ում փոխարինեց Գեներալ [[Վիլհելմ Գրյոներ]]ը, ով տեղեկացրեց կայսրին, որ զորքը հետ կվերադառնա, եթե հրաման լինի, սակայն չի ցանկանում կռվել Վիլհելմի գահի համար տնային ճակատում։ Միապետության վերջին հենարանն այլև չկար և անգամ ուժեղ մոնարխիստ Հինդենբուրգը խորհուրդ տվեց կայսրին հանձնել գահը{{Sfn | Cecil | 1996 | loc = vol. 2 p. 292}}:
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Վիլհելմ_II» էջից