|
}}
'''Վերջին մագնատը''' ''({{lang-en|The Last Tycoon}}, [[ԱՄՆ]], 1976 թվական)'', [[կինոֆիլմ]], [[Էլիա Կազան]]ի վերջին ռեժիսորական աշխատանքը:աշխատանքը։ Էկրանավորվել է [[Ֆրենսիս Սքոթ Ֆիցջերալդ|Ֆրենսիս Ֆիցջերալդի]] անավարտ համանուն վեպի հիման վրա:վրա։
== Սյուժե ==
Մտացածին [[կինոստուդիա]]յի ղեկավար Մոնրո Սթարը [[Հոլիվուդ]]ի «ոսկե տղա» է:է։ Նա նկարահանում է [[ֆիլմ]]:։ Նույնիսկ այն ժամանակ, երբ [[Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ|Ամերիկան]] [[Մեծ ճգնաժամ]]ի մեջ էր, նա շարունակում է նկարել որակյալ ֆիլմեր:ֆիլմեր։ Սթարը վերահսկում էր միանգամից մի քանի ֆիլմի արտադրություն:արտադրություն։ Նա ստիպված է լինում գործ ունենալ և՛ մեծ պահանջարկ ունեցող, բայց արդեն ծերացող կինոաստղի հետ, և՛ արհմիությունների խիստ պայմանների հետ:հետ։ Մոնրոն ամբողջությամբ զբաղված է իր գործով, բայց հանկարծ ի հայտ է գալիս մի բան, որը կարող է շեղել նրան իր աշխատանքի նկատմամբ ունեցած հիվանդագին կախվածությունից՝ սեր:սեր։ Նա հայտնվում է առեղծվածային կնոջ՝ Քեթլինի կերպարանքով, ումից Սթարը հայացքը չի կարողանում հեռացնել:հեռացնել։ Քեթլինը Սթարին հիշեցնում էր իր կնոջը:կնոջը։ Այժմ նա գտնվում էր նրա ազդեցության տակ:տակ։ Բայց Քեթլինին նա չէր հետաքրքրում:հետաքրքրում։ Հաղթահարելով ողջ կինոմատոգրաֆիայի աշխարհի ճնշումները, նա պարտվում է մի փոքրիկ կնոջ:կնոջ։
== Դերերում ==
== Քննադատների արձագանքներ ==
Հանրահայտ ամերիկացի փորձագետ [[Ռոջեր Էբերթ]]ը նույնիսկ հարկ չի համարել վերանայել իր տեսակետը այս ֆիլմի մասին:մասին։ Հրապարակված արձագանքները բացասական էին:էին։
* «Վերջին մագնատը» ֆիլմը ձանձրալի ֆիլմ է:է։ Դա արված է խելացի մարդկանց կողմից, ովքեր պետք է հասկանան, որ թանկարժեք քարը, որը իրենց ձեռքում էր, վերածվել է ոչնչի:ոչնչի։
* ...գիտակցելով նրա էմոցիոնալ ողջ պաշարը, դժվար է հավատալ, որ այդ կնոջ համար նա կարող է այդքան տառապել:տառապել։ Նրանց յուրաքանչյուր հանդիպումը հագեցած է ծանր հայացքներով և կեղծ փիլիսոփայական զրույցներով, որոնք միայն ժամանակ են խլում:խլում։ Ֆիլմում շատ ֆանտաստիկ դերասաններ կան, բայց նրանցից ոչ մեկին էկրանային ժամանակ չէր տրվում, որ Դե Նիրոն ևս 20 րոպե կարողանար տխրել» [[Էյ Ջեյ Խակարը]] // «Классик Муви Гайд»<ref>{{Cite web|url=http://classicmovieguide.com/content/view/282/70/|title=Last Tycoon, The|last=|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=}} «Վերջին Մագնատը»,
դասական կինո</ref>:
{{քաղվածք|Ես չգիտեմ, թե ում մեղքն է ավելի մեծ՝ Ֆիցջերալդի, թե Կազանի, բայց, եթե նույնիսկ վեպի մեջ կային թերություններ, ապա ֆիլմը վերջնականապես հարվածեց նրան:նրան։ Երբ 40-րդ րոպեին հայտնվում է Նիկոլսոնը, գործողությունները սկսում են աճել, բայց արդեն ուշ է:է։ Դե Նիրոն հասկանում է դա և սկսում է խմել|[[Քլայթոն Տռապ]], (անկախ քննադատ) «Бриллиантовое обозрение 1176 фильмов»}}:
== Հետաքրքիր փաստեր ==
* [[Սեմ Շպիգել]]ը, ֆիլմի պրոդյուսերը, Մոնրո Սթառի դերում ուզում էր տեսնել Ջեկ Նիկոլսոնին, բայց Կազանը կանգ է առել Ռոբերտ Դե Նիռոյի վրա:վրա։
* Ընդ որում Կազանի թեկնածությունը հարցականի տակ էր:էր։ Սկզբում պլանավորվում էր, որ ֆիլմը նկարվելու է [[Մայկ Նիկլսոն]]ի կողմից:կողմից։ Այդ դեպքում դերը հասնելու էր [[Դասթին Հոֆման]]ին:ին։
* Մոնրոյի համար ևս մեկ թեկնածու էր համարվում [[Ալ Պաչինո]]ն, բայց նա ինքը հրաժարվեց:հրաժարվեց։
* Ֆիջերալդի պոեմը, որի հիման վրա նկարահանվել է ֆիլմը, անավարտ է եղել:եղել։ Ֆիջերալդը մահացել է [[1940]] թվականի դեկտեմբերին, 44 տարեկան հասակում, գրասեղանին, որտեղ գրում էր «Վերջին Մագնատը»:։
== Ծանոթագրություններ ==
|
