«Սեզ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դաշտավալուկազգիների կամ հացազգիների ընտանիքին պատկանող, 50-120 սմ բարձրության բազմամյա խոտաբույս է:է։ Ունի սողացող, ճյուղավորված կոճղարմատ, գծային տերևներ, նշտարաձև հասկիկներ, 7-15 սմ երկարության հասկեր:հասկեր։ հատիկը երկարավուն է:է։ Բույսը բազմանում է և՛ սերմերով, և՛ կեճղարմատով:կեճղարմատով։ Կոճղարմատները խիստ կենսունակ են, կտրտելիս նորից արագ արմատակալում են և առաջացնում նոր բույսեր:բույսեր։ Սեզը զգայուն է ցրտի նկատմամբ, սակայն լավ է տանում թույլ աղակալած և ճահճակալված հողերը, իսկ լավ աճի համար գռրադասում է փուխր, ավազային, հումուսով հարուստ հողերը:հողերը։ Ծաղկում է հունիս-հուլիս ամիսներին, պտղակալում՝ հուլիս-օգոստոս ամիսներին:ամիսներին։ Տարածվում է ամենուր և աղբոտում է բոլոր գոտիների հացահատկային և բանջարաբոստանային կուլտուրաները, ինչպես նաև այգիները՝ հաճախ տալով ընդարձակ, մաքուր սեզային խոտհարքներ:խոտհարքներ։

«Ագրոպիրոն» հունարեն բառ է, որը նշանակում է վայրի ցորեն, ելնելով այն բանից, որ սեզը իրավանբ համարվում է ժամանակակից ցորենի նախահայրը, իսկ այ թարգմանությամբ նշանակումէ «դաշտի կրակ», ելնելով այն բանից, որ սեզը համարվում է ցանքերի չափազանց վտանգավոր մոլախոտ. «ռեպենս» նշանակում է սողացող:սողացող։

Կոճղարմատի մեջ հայտնաբերված են մինչև 11% պրոտեին, 0,03% ճարպ, 40% շաքար, եթերայուղ, տրիտիցին, մինչև 10% լորձ, ինոզիտ, մաննինտ, կարտին, C վիտամին, խնձորաթթու և այլ թթուներ, սապոնիններ, գլիկոզիդներ, որոնցից մեկը տրոհվելով տալիս է վանիլին:վանիլին։

Սեզի կոճղարմատից ստանում են ալյուր և օղի, որն ունի գարեջրի համ:համ։ Ցորենը խաչասերելով սեզի հետ՝ ստացվել է խիստ արժեքավոր հիբրիդներ, որոնք նախ բազմամյա են, կայուն մի շարք հիվանդությունների նկատմամբ և տարեկան հնձվում են 2 անգամ. առաջին անգամ որպես հացաբույս, իսկ երկրերդ անգամ՝ որպես անասնակեր:անասնակեր։