«Ջենտիլե դա Ֆաբրիանո»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ մանր-մունր oգտվելով ԱՎԲ
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589)
Տող 2.
'''Ջենտիլե դա Ֆաբրիանո''' ({{lang-it| '''Gentile da Fabriano'''}}, իսկական անունը՝ '''Ջենտիլե դի Նիկոլո դի Ջովանի Մասսի''', {{lang-it|'''Gentile di Niccolò di Giovanni Massi'''}}, {{ԱԾ}}), [[իտալացի]] նկարիչ, այսպես կոչված՝ ''ինտերնացիոնալ գոթիկա''յի խոշորագույն ներկայացուցիչը [[Իտալիա]]յում
 
Այդ ոճի անվանի ներկայացուցիչներից նա իր ժամանակներում թերևս միակն էր, ով նախընտրում էր անընդհատ շարժման մեջ գտնվել, տեղափոխվել մի բնակավայրից մյուսը՝ բարենպաստ աշխատանք ու պատվերներ գտնելու համար, քան թե նստել ու սպասել արվեստանոցում:արվեստանոցում։ Ջենտիլեի քնարաշունչ, հեքիաթային նկարչությունը, գծի ու գույնի բարձր ճաշակը, զարդանախշային աննման տարրերը նրան հասցրել են իր ժամանակի իտալական կերպարվեստի գագաթներին՝ ապահովելով անչափ հեղինակավոր պատվերներ ու բարձր վարձատրություն:վարձատրություն։ [[Ֆլորենցիա]] այցելելով՝ նա, պատկերավոր ասած՝ երկխոսության մեջ է մտել նոր, հեղափոխիչ, հումանիստական ոգով ստեղծվող արվեստի հետ և իր արվեստին բնորոշ ուշ գոթական զարդանախշային ոճը գիտակցաբար վերափոխել է էությամբ վերածննդյան ոճի<ref>[[Stefano Zuffi]], Il Quattrocento, Electa, Milano 2004, pag. 284.</ref>:։
 
{{քաղվածք|Նկարչության մեջ նա ուներ իր անվանը համահունչ ու վայելուչ ձեռք|}}<ref>Così, secondo la testimonianza del Vasari, Michelangelo avrebbe commentato la lunetta della tomba Adimari in Santa Maria Nova a Roma, affrescata da Gentile. Andrea De Marchi, ''Gentile da Fabriano'', in «Art Dossier» allegato al n. 136, Firenze, 1998, Giunti Gruppo Editoriale, ISBN 88-09-76263-0, p. 5.</ref>:
 
[[Ջորջո Վազարի|Վազարի]]ի վկայությամբ՝ այս խոսքերն է ասել [[Միքելանջելո]]ն [[Հռոմ]]ի ''Սանտա Մարիա Նովա'' եկեղեցում դիտելով Ադիմարիի դամբանի որմնանկարները, որոնց հեղինակը Ջենտիլեն է (իտալերենից բառացի թարգմանած՝ ''Gentile'' նշանակում է ազնիվ, բարեկիրթ, թանկագին):։
 
== Կենսագրություն ==
Մանուկ հասակում կորցրել է մորը, կարճ ժամանակ անց՝ նաև հորը, և որբ է մեծացել:մեծացել։ Իր հայրենի [[Ֆաբրիանո]] քաղաքում աշակերտել է վարպետ նկարչի համբավ վայելող [[Ալեգրետո Նուցի]]ին, որը [[Ֆրանչեսկուչչո Գիսսի]]ի հետ հիմնադրել է կերպարվեստի Ֆաբրիանոյի դպրոցը:դպրոցը։ Ջենտիլեն պատանեկան հասակում հավանաբար մտերմացել է [[Սիենա (քաղաք)|սիենա]]ցի վարպետներից մեկի հետ և կաճ ժամանակ անց հասել ճանաչման ու համբավի:համբավի։
 
Աշխատել է Կենտրոնական Իտալիայում՝ [[Բրեշիա]]յում, [[Վենետիկ]]ում, [[Ֆլորենցիա]]յում, Սիենայում, [[Օրվիետո]]յում և Հռոմում, որտեղ մինչև իր մահը զբաղված է եղել [[Լաթերանի բազիլիկ եկեղեցի|Լատերանի տաճար]]ը պատկերազարդելով ([[Հովհաննես Մկրտիչ|Հովհաննես Մկրտչ]]ի կյանքի զանազան տեսարաններ պատկերող որմնանկարներ է ստեղծել):։ Նրա թերի թողածը ավարտի է հասցրել իր կրտսեր ժամանակակիցն ու ընկերը՝ [[Պիզանելլո]]ն, ում նա կտակել էր իր գործիքները:գործիքները։
 
Վարկածներից մեկի համաձայն՝ Ջենտիլե դա Ֆաբրիանոն հուղարկավորվել է հռոմեական Սանտա Մարիա ին Տրաստեվերե եկեղեցում:եկեղեցում։
 
Նրա որնանկարների մեծ մասը չի պահպանվել:պահպանվել։ Մինչև մեր օրերը հասած աշխատանքներից արվեստի պատմաբանները որպես գլուխգործոցներ առանձնացնում են Ստրոցցիի տաճարի [[խորան]]ի համար նկարած «[[Մոգերի երկրպագություն]]ը» և «[[Փախուստ Եգիպտոս]]» կտավը:կտավը։
 
== Գրականություն ==