Ուլան Բատորը կազմված է 4 վարչական շրջանից։ Նրա կազմի մեջ է մտնում Նալայխա քաղաք–արբանյակը։ Ինքնուրույն վարչական միավոր է (տարածությունը՝ 7,3 հզ․ կմ<sup>2</sup>)։ [[18-րդ դար]]ի 2-րդ կեսից Արտաքին Մոնղոլիայի վարչական կենտրոնն էր և մանջուրական կուսակալի նստավայրը։ 1860 թվականին Ուլան Բատորում հիմնվել է ռուսական հյուպատոսություն:հյուպատոսություն։ [[1911]]–[[1915]] թվականներին մոնղոլական ֆեոդոլական պետության մայրաքաղաքն էր, [[1915]] թվականից՝ ինքնավար Արտաքին Մոնղոլիայի գլխավոր քաղաքը։
[[1924]] թվականին դարձել է ՄԺՀ մայրաքաղաքը։ Ուլան Բատորը արդյունաբերական խոշորագույն կենտրոն էր:էր։ Այստեղ ինտենսիվ շինարարություն է ծավալվել հատկապես 1940- ական թվականներին:թվականներին։ 1954-74 թվականներին Ուլան Բատորի պատմականորեն ձևավորված կառուցվածքը արմատապես փոխվել է փողոցների ու հրապարակների ցանցի կանոնավորման, բնակելի թաղամասերի, արդյունաբերական շրջանների և բնակչության հանգստի գոտիների ռացիոնալ կազմակերպման շնորհիվ:շնորհիվ։ 1975 թվականին կազմվել է նոր, գլխավոր հատակագիծ, մինչև 2000 թվականը հեռանկարային ժամկետով:ժամկետով։ Խորհրդային ճարտարապետների ակտիվ մասնակցությամբ կառուցվել են բազմաթիվ հասարակական համալիրներ՝ Կառավարական տունը, ճարտարապետներ՝ Չիմիդ, ն. Մ Շչեպետիլնիկով, Վ.Ն. Պավլով, Դ. Սուխե Բատորի և Խ. Չոյբալսանի դամբարանը, 1950- ական թվականների ճարտարապետներ՝ Բ. Ս. Մեզենցե, Չիմիդ և ուրիշներ:ուրիշներ։ Կառուցվեցին նաև բնակելի զանգվածներ:զանգվածներ։ Ուլան Բատորի շրջակայքի ճարտարապետական հուշարձաններից են՝ Գանդան մենաստանը, ուր գտնվում է Մոնղոլիայի խոշորագույն բուդդայական տաճարը՝ Մեգջիտ Ջանրայսեգը, Չոլժին Լամայնսումն տաճարը, Նոգոն Օրզո պալատական համալիրը:համալիրը։
