«Կոնստանտին Վելիչկով»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ընտրվել է Ժողովրդական կուսակցության նախագահ, Ժողովրդական ժողովի պատգամավոր, զբաղեցրել է նախարարական պաշտոններ, այդ թվում ՝ ժողովրդական լուսավորության նախարար (1894-1897), առևտրի և հողագործության նախարար (1897-1898):։ 1902-1904 թվականներին եղել է դիվանագիտական սուրհանդակ Բելգրադում։

Գրական ստեղծագործությամբ զբաղվել է դեռևս պատանեկության տարիներից։ 17 տարեկանում թարգմանել է Հյուգոյի «Լուկրեցիա Բորջա» (Նիկոլովի հետ համատեղ) և Պուշկինի «Ջրահարս» դրաման։ 1872 թվականին բեմադրվել է նրա առաջին՝ «Նևյանկան և Սվետոսլավը» պիեսը, 1874 թվականին տեղի է ունեցել բանաստեղծական դեբյուտը:դեբյուտը։

Վելիչկովի հետագա ստեղծագործությունները բազմազան են՝ պոեզիա, արձակ, դրամատուրգիա, էսսեիստիկա, գրական քննադատություն, համընդհանուր պատմության աշխատանքներ, թարգմանություններ:թարգմանություններ։ Նա նախաձեռնողն էր և Վազովի հետ համատեղ կազմում են երկհատորանոց «Բուլղարական քրեստոմատիա» (1884), որը ներառում էր եվրոպացի հեղինակների ստեղծագործություններ, որոնք առաջին անգամ հրատարակվել են բուլղարերեն լեզվով, ընդ որում թարգմանությունների մեծ մասը պատկանում էր Վելիչկովին:Վելիչկովին։ Վազովի հետ հիմնադրվել է նաև «Զորա» ամսագիրը (1885), որը [[Բուլղարիա]]յում առաջին գրական հրատարակությունն է։

Հեղինակի բանաստեղծական նվաճումների թվում է «Ցարգրադյան սոնետներ» (1899) շարքը, որը նվիրված է հայրենիքին և սիրուն։ Առաջին նոստալգիկներն են և առանձնանում են ապրումների խորությամբ, երկրորդը՝ մարդկային զգացմունքների վեհությամբ։ Վելիչկովի արժանիքների թվում են դպրոցական գրադարանների կազմակերպումը և ընթերցանությունը, ժողովրդական լուսավորության նախարարությանը կից բարձրագույն ուսումնական խորհրդի ձեռքբերումներից է «աշակերտական զրույց» ամսագրի ստեղծումը, [[Սոֆիա]]յում պետական գեղարվեստական ուսումնարանի բացումը, ինչպես նաև Սոֆիայի և Պլովդիվի գրադարանների համար տպագիր հրատարակությունների պարտադիր օրինակի մասին օրենքի հրատարակումը:հրատարակումը։

* Հայրենի Պազարջիկ քաղաքի պատվավոր քաղաքացի:քաղաքացի։