«Լոխ Նեսի հրեշ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Կելտական լեգենդը՝ ջրի ոգու Կելպի մասին, որի ուսումնասիրությունները հիշատակվում են [[1933]]-[[1934]] թվականներին, պատկերում է երկարավիզ ձիու տեսքով և շատ փոքր գլխով։ Հրեշը պատահական անցորդին գրավում էր իր տեսքով, կարծես առաջարկելով տեղ հասցնել և տանում էր լճի խորքը։ Առաջին գրանցված տեղեկությունները լճում ապրող արարածների մասին վերաբերվում են գեներալ Ուեյդի հարավային ափին գտնվող հին ռազմական ճանապարհի կառուցման ժամանակներին (18-րդ դար)՝ այն ժամանակ Ֆոյերսից ոչ հեռու կատարվող պայթեցման աշխատանքները վախեցրին երկու հսկայական նիրհող հրեշներին:հրեշներին։ 19-րդ դարի ընթացքում հաղորդագրություններ էին ստացվում, որտեղ նկարագրվում էին հսկայական սալամանդրեր:սալամանդրեր։ Ընդհանուր առմամբ, հրեշը կարծես թե երկար ժամանակով հանդարտվել էր, բայց հանկարծ 1880 թվականին ոչ մեծ մի առագաստանավ, մարդկանց հետ միասին շրջվեց և խորտակվեց:խորտակվեց։ Միանգամից հիշվեց հրեշը, որին, բարեբախտաբար, տեսել էին որոշ մարդիկ:մարդիկ։

Այսպես սկսվեց լեգենդը լոխ-Նեսյան հրեշի մասին:մասին։ 1932 թվականին ոմն միսս ՄակԴոնալդը պնդում էր, որ տեսել է ինչ-որ արարած, ծանծաղուտով դեպի լիճ գնացող:գնացող։ Այս հաղորդագրությունը մեծ հետաքրքրություն չառաջացրեց, չնայած, որ հետագայում ուշադրոություն դարձրին դրա վրա, քանի որ ականատեսը պնդում էր, որ արարածը հիշեցնում էր կարճ գլխով կոկորդիլոսի:կոկորդիլոսի։ 1933 թվականի գարնանը «Ինվերնես կուրյեր» թերթում առաջին անգամ հրատարակվեց անհայտ արարածի հետազոտումների մասին մանրամասն պատմությունը Մակկեյ ամուսինների կողմից, որը պատմել էր տեղի բնակիչ՝ Ջրային և անտառային տնտեսության տեսուչ՝ Ալեքս Կեմբելը, որը հետագայում վկայություններ է տվել, որ բազմիցս ուսումնասիրել է արարածին և հաստատում էր

BBC-ին տված հեռուստահարցազրույցի ժամանակ, որ նավարկելով լճում ոստիկան Ջոն Ֆրեյզերի հետ բառացիորեն բախվեց անհայտ արարածի հետ:հետ։ Մարտին Մակկեյները վերադառնում էին Ինվերենսից լճի հյուսիսային ափի երկայնքով, երբ հանկարծ տիկին Մակկեյը տեսավ.

{{քաղվածք|Հսկայական մուգ մարմին, որը մեկ բարզրաննում, մեկ իջնում էր ջրի վրա:վրա։ Երբ վախն անցավ, նա նկատեց երկու, լճի մակերևույթը ճեղքող, սև սապատ:սապատ։ Հանկարծակի դրանք ուժեղ ճողփյունով անհայտացան խորքում:խորքում։|}}

Մակկեյների ցուցմունքներով հոդվածը սենսացիա, և հետաքրքրասերների՝ դեպի լիճ ուխտագնացություն առաջացրեց:առաջացրեց։ Նույն թվականի ամռանը Լոխ-Նեսի հյուսիսային ափը նշանակալիորեն բարեկարգվեց:բարեկարգվեց։

Նույն թվականի մայիսին հաղորդագրությունների նոր հոսք առաջացավ:առաջացավ։ Պարոն Ալեքսանդր Շոուն իր որդու հետ միասին կանգնած էին բացատում՝ Ուայթֆիլդ-հաուսի մոտակայքում, երբ 500 յարդ (455 մ) հեռավորության վրա լճի մակերևույթի վրա շրջաններ տեսան, նկատելով կենդանու մեջք հիշեցնող ինչ-որ բան:բան։ Երկու ականատեսներն էլ հավատացնում էին, որ տեսել են երկար և գալարվող ինչ-որ բան, ինչից հետո ջուրրը ցայտեր առաջացնելով ալեկոծվեց, ասես նրան հսկայական պոչ է հարվածել:հարվածել։ Այնուհետև վիթխարի արարածին նկատել է Կլեմենտների ընտանիքը Տեմպլ-Պիեռից, Դռամնադռոխիտի մոտակայքում, լճի հյուսիսային ափին, Յորքհարթ պալաատի մոտ:մոտ։ Թոմաս Կլեմենտըպատմում էր, որ կենդանին մոտ 40 ֆութ երկարություն ուներ, չորս լողաթևով և փոքրիկ բշտիկներով պատված երկար նեղացող պարանոցով:պարանոցով։ Մայիսի 28-ին արարածը կրկին հայտնվեց, այս անգամ Չերրի կղզու մետակայքում:մետակայքում։ Նոռա Սիմպսոնը հետևում էր նրան 45 ֆուտ հեռավորությունից 10 րոպեների ընթացքում, հետո կենդանին անցավ ջրի տաակ:տաակ։ Սիմպսոնի տված նկարագրությունը համընկնում էր Կլեմենտների նկարագրության հետ:հետ։

1933 թվականի հուլիսի 22-ին տեղի ունեցավ նոր ուսումնասիրություն, այս անգամ ափին՝ լոնդոնյան բիզնեսմեն Ջորջ Սփայսերը իր կնոջ հետ մեքենայով ճանապարհորդում էր գեներալ Ուեյդի հին ռազմական ճանապարհով, Ֆոյերսում:Ֆոյերսում։ Ինքը՝ Սփայսերը նկարագրեց տեսած արարածը ինչպես «երկար վզով նոխկալի խրտվիլակ»:։ Չնայած մմասնագետների հավաստիացումներին, որ տեսածը կարող էր ընդամենը տեսիլք լինել, աղավաղած սովորական ձիու կամ ջրասամույրի, Սփայսերները կտրականապես հրաժարվում էին ընդունել, որ ինչ-որ այդպիսի բան են տեսել:տեսել։

1933 թվականի նոյեմբերի 12-ին ոմն Խյու Գրեյը Ֆոյերսի մոտակայքի բլուրներից նկարահանել է հրեշի առաջին հայտնի լուսանկարը՝ չափազանց ցածր որակի լղոզված պատկեր ինչ-որ S-անման կազմվածքով արարածի:արարածի։ Գրեյը հաստատեց արարածի արտաքին տեսքի մասին տեղեկությունները, իսկ Կոդակից մասնագետները, ստւոգելով նեգատիվները, հայտարարեցին, որ դրանք իրական են:են։ Սակայն գիտնականները պատկերը չափազանց սկեպտիկ համարեցին, Գլազգոի համալսարանից պրոֆեսոր Գրեմ Գերին հայտարարեց, որ լուսանկարը չի ապացուցում՝ արդյոք կենդանի՞ է այդ արարածը:արարածը։ Մեկ այլ էքսպերտ, կենդանաբան Ջ. Ռ. Նորմանը Բրիտանական թանգարանից, ենթադրեց, որ Գրեյի լուսանկարին պատկերված է «կետ է, ինչ-որ շնաձուկ, կամ էլ ընդհանրապես նավի բեկորներ»:։ Դեկտեմբերի 12-ին շոտլանդական կինոստուդիայց մի խումբ լրագրողների հաջողվվեցց նկարահանել, թե ինչպես էր կենդանին շարժվում ծանծաղուտով Ինվերֆերիգեյգի մոտակայքում:մոտակայքում։ Ավելի շուտ, դեկտեմբերի 6-ին Գրեյի լուսանկարը հայտնվեց «Daily Sketch» թերթի առաջին էջին:էջին։ Ի պատասխան այդ գործողության, «Daily Sketch»-ի հետ մրցակցող «Daily Mail»-ը իր կողմից ուղարկեց Թագավորական երկրաբանական և Կենդանաբանական համայնքի անդամի, որը իրեն ներկայացնում էր «որպես մեծ գազան որսացող» Մարմադյուկ Մոնտեգյու Ուեթորլ, որպեսզի նա գտնի գազանին:գազանին։ Ուեթորլը և նրա լուսանկարիչ՝ Գուստավ Պաուլին տակն ու վրա արեցին լճի ափերը և 1933 թվականի դեկտեմբերի 18-ին հարավային ափին Դորես փոքր գյուղի մոտ գտան մի շարք տարօրինակ հետքեր:հետքեր։ Վտանգելով իր վարկանիշը, Ուեթրոլը հավատաց դրանց իսկությանը:իսկությանը։ Ոտնահետքը գաղտնաբար ուղարկվեցին Լոնդոն՝ Բնական պատմության թանգարան, էքսպերտիզայի:էքսպերտիզայի։

Մոտիկից զննելով Ուեթրոլի գտած հետքերը, մասսնագետները պարզեցին, որ ոտնահետքերը պատկանում էին գետաձիու խրտվիլակի, որոնք սովորաբար օգտագործվում էին որպես պահարան անձրևանոցների համար:համար։ Ավելի շատ գիտնականեր սկսեցին ասել, որ լոխ-Նեսյան հրեշի գոյության ոչ-մի ապացույց գոյություն չունի<ref>Д/ф Великие тайны и мифы XX века</ref>:։ Սակայն Ուեթրոլը, հույսը չկորցնելով, ժամանեց Լոնդոն, պնդելով, որ նրան պարզապես խաբել են:են։

1934 թվականի օգոստոսին Ռիչարդ Սինգը, իր ընտանիքի հետ հանգստանում էր Ֆորտ Օգաստեսում՝ լճի արևմտյան հատվածու, երբ տեսավ ջրից դուրս ցցված բլրիկ, 3 ֆուտ երկարությամբ և 1 ֆուտով բարձր ջրի մմակարդակից, ինչից հետո օբյեկտը սկսեց շարժվել դեպի հյուսիս:հյուսիս։ Գիտնականի խոսքերով, նրանք փորձում էին հասնել արարածին, հետևելով նրան մեքենայով համարյա երկու միլ, չափելով, որ այն շարժվում է ժամում 15 միլ:միլ։ ВВС-ի նկարահանման խմբին տված հարրցազրույցում Սինգը նշում է, որ տեղի բնակիչները, որոնց նրանք հանդիպել էին ավտոմեքենային կամրջին, և որոնց նրանք ցույց տվեցին այդ «բանը», վերաբերվեցին դրան, ինչպես ինչ-որ սովորական երևույթի:երևույթի։

Պատերազմի ժամանակ լճում տարօրինակ երևույթները հեռացան երկրորդ պլան, չնայած հակաօդային պաշտպանության դիտորդները ֆիկսում էին լճում մուգ պատկերներ:պատկերներ։ 1950-ականներին հաղորդագրությունների և լուսանկարների հոսքը կրկին հետաքրքրություն առաջացրին հասարակության մեջ դեպի լճի գաղտնիքները:գաղտնիքները։

1955 թվականի հուլիսին բանկիր Էրշեր Փիթեր Մաքնաբը լուսանկարեց Յորքհարթ ամրոցի մոտ ինչ-որ բան, որը ուներ երկարավուն, մուգ գույնի արարածի տեսք, և լողալով ճեղքում էր լճի մակերևույթը:մակերևույթը։

1957 թվականին, երկար տարիներ լճի ափին ապրած տիկին Կոնստանս Ուայթը հրատարակեց «More Than a Legend» գիրքը, որում հավաքված էին Նեսիին տեսած ականատեսների 117 պատմություններ:պատմություններ։ Գրքում գրվում էր, որ բոլոր պատմություններում կենդանու արտաքին տեսքի նկարագրությունները համարյա նույնն էին. հսկայական, մեծ մարմին, երկար պարանոց, փոքր գլուխ:գլուխ։