«Թեոդորուս վան Գոգ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Թեոդորուս վան Գոգ''' ({{lang-nl|Theodorus van Gogh}}, {{ԱԾ}}), [[Հոլանդացիներ|հոլանդացի]] նկարների վաճառող:վաճառող։ Հայտնի նկարիչ [[Վինսենթ Վան Գոգ]]ի կրտսեր եղբայրն է:է։ Եղբոր ֆինանսական օգնության շնորհիվ, Վինսենթ վան Գոգը կարողացավ իրեն ամբողջությամբ նվիրել արվեստին:արվեստին։

Ինչպես ավագ եղբայրը, Թեոդորուսը, ով նաև հայտնի է որպես Թեո, ծնվել է [[Զունդերտ (համայնք)|Զունդերտ]]ում, [[Նիդերլանդներ]]ի [[Հյուսիսային Բրաբանտ]] մարզում։ Թեոյի ծնողները հոգևոր հովիվ Թեոդորուս վան Գոգն ու Աննա Կորնելիա Կարբենտուսն են:են։

Բարեկամական կապերի շնորհիվ, և՛ Թեոն, և՛ Վինսենթը աշխատել են փարիզյան արթ դիլերային «Գուպիլ և Սի» կազմակերպությունում ({{lang-en|Goupil & Cie}}): Առաջինը աշխատել է Վինսենթը, մի քանի տարի անցկացնելով [[Հաագա]]յում գտնվող գրասենյակում:գրասենյակում։ Թեոն սկսել է աշխատել [[Բրյուսել]]ում, [[1873]] թվականի [[Հունվարի 1|հունվարի 1-ին]] և կազմակերպության տարիքով ամենափոքր աշխատակիցն էր:էր։ Այն բանից հետո, երբ Վինսենթին տեղափոխեցին [[Լոնդոն]], Թեոն նրան փոխարինեց Հաագայում, որտեղ արագ հմտացավ այդ աշխատանքում և դարձավ փորձառու արթ դիլեր:դիլեր։ [[1884]] թվականին նրան տեղափոխեցին [[Փարիզ]]ի գլխավոր գրասենյակ:գրասենյակ։ Սկսած [[1880]] թվականի ձմեռվանից մինչև [[1881]] թվականը Թեոն իր եղբորը ուղարկում էր նկարելու պարագաներ և գումար:գումար։

Փարիզում Թեոն ծանոթացել է Անրի Բոնգերի և նրա քրոջ՝ Իոահաննայի հետ, ում հետ ամուսնացավ [[1889]] թվականի [[ապրիլի 17]]-ին, Ամստերդամում:Ամստերդամում։ Նրանք տեղափոխվել են Փարիզ երբ [[1890]] թվականի [[Հունվարի 31|հունվարի 31-ին]] ծնվեց նրանց որդի Վինսենթ Վիլլեմը:Վիլլեմը։ [[Հունիսի 8|Հունիսի 8-ին]] ընտանիքը այցելեց Վինսենթին, ով ապրում էր Փարիզից ոչ հեռու գտնվող [[Օվեր սյուր Ուազ]] քաղաքում:քաղաքում։

[[1890]] թվականի [[Հուլիսի 27|հուլիսի 27-ին]] Վինսթենթը ինքնասպան եղավ [[Օվեր սյուր Ուազ]]ում:ում։ Հնարավոր է, դա պատահեց, քանի որ նա այլևս չէր ցանկանում բեռ հանդիսանալ եղբոր համար, ով օգնում էր ոչ միայն նրան, այլ նաև կնոջը, երեխային և ծեր մորը:մորը։ Հրաժարվելով որևէ բժշկական օգնությունից, Վինսենթը մահացավ իր սրտին կրակելուց երկու օր հետո:հետո։ Թեոն նրա հետ էր:էր։ Հաջորդ օրը նա դրա մասին տեղեկացրեց ընտանիքին ու մորը և նրանք վերադարձան Հոլանդիա:Հոլանդիա։

[[1890]] թվականի հուլիսի 30-ին Թեոն ընկավ խորը դեպրեսիայի մեջ, հայտնվեցին լուրջ հոգեկան խանգարումների նշաններ:նշաններ։ Սեպտեմբերին Թեոն փորձեց Դյուրան Ռյուելին համոզել կազմակերպել եղբոր հիշատակին նվիրված ցուցադրություն, սակայն ապարդյուն:ապարդյուն։ Փարիզում էմիլ Բերնարդի օգնությամբ, Թեոն իր նախկին տանը (նա տեղափոխվեց կողքի բնակարանը) կազմակերպեց հետմահու ցուցադրություն:ցուցադրություն։

Հոկտեմբերին Անրի Բոնգերի խնդրանքով Թեոն համաձայնվեց բուժվել Էտուալի հոգեբուժարանում:հոգեբուժարանում։ Կնոջ խնդրանքով [[1890]] թվականի նոյեմբերին նրան տեղափոխեցին «Հոգեկան հիվանդների բժշկական ինստիտուտ», որը գտնվում էր Ուտրեխտում:Ուտրեխտում։ Այնտեղ էլ մահացավ մեկ ամիս անց, 33 տարեկան հասակում, [[սիֆիլիս]] հիվանդության վերջին փուլում և թաղվել է ''[[:nl:Begraafplaats Soestbergen|Eerste Algemene Begraafplaats Soestbergen]]-ում'':։

Քսան տարի անց Թեո վան Գոգի մնացորդները տեղափոխեցին Ֆրանսիա, և [[1914]] թվականի [[Ապրիլի 8|ապրիլի 8-ին]] երկու եղբայրները թաղվեցին իրար կողքի Օվեր սյուր Ուազի գերեզմանատանը:գերեզմանատանը։

Թեոն ամբողջ կյանքի ընթացքում հիանում էր իր ավագ եղբորով:եղբորով։ Բայց նրա հետ շփվելը դժվար էր, դեռևս այն ժամանակվանից, երբ նա դեռ չէր ընտրել նկարչի գործունեությունը:գործունեությունը։ Եղբայրների շփումը դժվար էր, քանի որ նրանք ունեին տարբեր աշխարհայացքներ, և անկասկած միայն Թեոյի շնորհիվ պահպանվեց շփումը, քանի որ նա միշտ եղբորը նամակներ էր ուղարկում:ուղարկում։

Սկզբում Թեոն ձևացնում էր, թե Վինսենթին գումարը տալիս էր հայրը, ոչ թե նա:նա։ Նա չէր ցանկանում հիասթափեցնել եղբորը:եղբորը։ Իհարկե շուտով իմացավ ճշմարտությունը և շնորհակալություն հայտնեց նրան:նրան։ Ամբողջ կյանքում նա տանջվում էր այդ կախվածությունից, իրեն արդարացնելով, որ Թեոն մասնակցում է նկարների ստեղծմանը և նկարը վաճառելուց հետո գումարը կկիսեն իրար միջև:միջև։

Թեոն օգնում էր նկարիչ-[[Իմպրեսիոնիզմ|իմպրեսիոնիստներին]], որոնցից էին [[Կլոդ Մոնե]]ն և [[Էդգար Դեգա]]ն, դրանով նրանք դարձան հայտնի:հայտնի։ Նա համոզել էր «Գուպիլ» կազմակերպության աշխատակիցներին գնել նրանց աշխատանքները:աշխատանքները։ Սակայն նա չկարողացավ ղեկավարությանը վաճառել Վինսենթի աշխատանքերը, քանի որ դրանք չէին համապատասխանում նրանց ոճին:ոճին։

[[1886]] թվականին Թեոն Վինսենթին հրավիրեց ապրել նրանց հետ:հետ։ Մարտին սկսեցին ապրել [[Մոնմարտր]]ում գտնվող Թեոյի բնակարանում:բնակարանում։ Թեոն իր եղբորը ծանոթացրել է այնպիսի նկարիչների հետ, ինչպիսիք են [[Պոլ Գոգեն]]ը, [[Պոլ Սեզան]]ը, [[Անրի դը Տուլուզ-Լոտրեկ]]ը, [[Անրի Ռուսո]]ն, [[Կամիլ Պիսսարո]]ն և [[Ժորժ Սյորա]]ն:ն։ [[1888]] թվականին Թեոն Գոգենին համոզեց միանալ Վինսենթին, ով արդեն տեղափոխվել էր [[Առլ]]:։

Եղբայրների միջև նամակագրությունը սկսվեց այն ժամանակ, երբ Թեոն այցելեց Վինսենթին Հաագայում, որտեղ վերջինս աշխատել էր արդեն երեք տարի:տարի։ Այդ ժամանակ Վինսենթը 19 տարեկան էր, իսկ Թեոն՝ 15: Դա տևեց 18 տարի՝ [[1872]]-[[1890]] թվականների:թվականների։ Պահպանվել է Թեոյի կողմից ուղարկված 36 նամակ:նամակ։ Բայց հենց ինքը Թեոն նամակներին շատ խնամքով էր վերաբերվում, այդ իսկ պատճառով Վինսենթիվ պահպանվել էև 661 նամակ:նամակ։ Սկզբում նամակները սովորական և [[Լակոնիկ ոճ|լակոնիկ]] էին:էին։ Վինսենթը եղբորը տալիս էր խորհուրդներ չծխել և սկսել ծանոթանալ տարբեր գրողների և նկարիչների աշխատանքներին:աշխատանքներին։ Ապա Վինսենթը սկսում է ուղարկել մատիտով արված ուրվանկարներ, որտեղ պատկերված էր գյուղացիների ամենօրյա կյանքը:կյանքը։ Հետո ժամանակի ընթացքում նամակները դառնում էին ավելի լուրջ և ծավալուն, Վինսենթը անկեղծորեն պատմում էր իր աշխարհայացքների մասին՝ կյանքի և արվեստի նկատմամբ:նկատմամբ։ Թեոյին ուղված վերջին անավարտ նամակը գտնվել է Վինսենթի գրպանում, երբ նա ինքնասպան է եղել:եղել։