«Աննա Պապրից»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 34.
1909 թվականին Պապրիցը և Շևենը պատրաստեցին բրոշյուր, որում նկարագրվում է DZIAF- ի դիրքորոշումը քրեական իրավունքի բարեփոխումների վերաբերյալ{{sfn|Dickinson|2014|p=88}}։ Նրանք գրել են, որ «մարմնավաճառությունը հիմնականում պայմանավորված է տղամարդկանց պահանջարկով, և որ հաճախ սոցիալական խնդիրները ստիպում են կանանց համապատասխան առաջարկով բավարարել այդ պահանջը»: Լուծումը, որը հարիր չէր տղամարդկանց բարոյականության շարժման ղեկավարներին, կանանց աշխատողներին և «կին աշխատողների կազմակերպություններին» պաշտպանող օրենքն էր՝ նրանց կենսապահովման վարձը ապահովելու և կանանց կրթության և մասնագիտական ուսուցման հասանելիությունը բարելավելու համար{{sfn|Dickinson|2014|p=101}}: «Նրանք պնդում էին, որ մարմնավաճառության կարգավորումը քաղաքացիական ազատության անհիմն սահմանափակում է և անարդարացիորեն ազդում է միայն կնոջ վրա, ոչ թե նրա հաճախորդի{{sfn|Dickinson|2014|p=88}}: Քրեականացումը նույնպես արդարացված չէ, եթե միայն կինն է պատժվում, իսկ տղամարդն ազատ արձակվում: Պետությունը պետք է ներգրավվի այնպիսի գործերում, ինչպիսիք են հարկադրանքը, անչափահասների նկատմամբ կոշտ վերաբերմունքը, կավատությունը և ագրեսիվ շորթումը, բայց մյուս կողմից սեքսը մասնավոր խնդիր է, իսկ կառավարության միջամտությունը՝ անհատի ազատության կոպիտ խախտում կլինի{{sfn|Dickinson|2014|p=88}}։
Վեներական հիվանդության տարածմամբ մտահոգված՝ Առաջին աշխարհամարտի ընթացքում զինվորականները կազմակերպեցին իրենց հասարակաց տները «անվտանգ և մաքուր» կանանց հետ և սկսեցին պայքարել ապօրինի մարմնավաճառության դեմ: Անգամ Պապրիցը համաձայնել է, որ ոչ ֆորմալ մարմնավաճառների աճող քանակը լուրջ սպառնալիք էր զինվորների բարեկեցության, ուստի և ազգի համար{{sfn|Rosenblum|2008|p=130}}։
== Ծանոթագրություններ ==
| |||