Եվրիպիդեսի ողբերգությունը ներկայացնում է [[Դիոնիսոս]]ի մասին առասպելը<ref>Мифы народов мира. — В 2 тт. — {{М.}}, 1991—92. — Т. 2. — С. 300.</ref>։ Դիոնիսոսը՝ [[Զևս]]ի և թեբեացի Սեմելեի որդին, հաստատում է իր սրբազան խորհուրդները Ասիայում և վերադառնում է Հունաստան լիդիացի բաքոսուհիների երգչախմբի ուղեկցությամբ:ուղեկցությամբ։ Առաջին իսկ քաղաքը, որտեղ նա ոտք է դնում, նրա մոր հայրենի [[Թեբե (Հունաստան)|Թեբեն]] է, որը հրաժարվում է ճանաչել իրեն:իրեն։ Դրա համար Դիոնիսոսը պատժում է Թեբեի կանանց խելահեղությամբ. վերջիններս լքում են իրենց տները և բաքոսական համակվածության մեջ շրջում են Կիթերոնի լեռան անտառոտ լանջերում:լանջերում։
Արքա Պենթևսը՝ Ագավայի որդին (Ագավան Սեմելեի քույրերից մեկն է), մտադիր է ուժով վերջ դնել այդ խելագարությանը, որի մեջ բացառապես սանձարձակություն է տեսնում:տեսնում։ Ծերունիները զուր են փորձում զգուշացնել արքային:արքային։ Պենթևսը որոշում է շղթայել և բանտարկել Դիոնիսոսին, որը հանդես է գալիս լիդիացի մարգարե-հրաշագործի տեսքով:տեսքով։ Սակայն Դիոնիսոսը մթագնում է բերում Պենթևսի վրա, և վերջինս, բաքոսուհու զգեստներ հագած, ինքն է գնում դիտելու բաքոսական խնջույքները:խնջույքները։ Համակված ու մոլեգին բաքոսուհիները, որոնց առաջնորդում է Ագավան, պատառոտում են Պենթևսին՝ դնելով նրան առյուծի տեղ, իսկ Ագավան, ցնծալով վերադառնում է տուն՝ ձեռքում բռնած որդու գլուխը:գլուխը։ Նա սթափվում է շատ ուշ:ուշ։ Պենթևսի մարմնի վրա Ագավայի ողբը ողբերգության ձեռագրում բացակայում է:է։
Երգչախմբի շուրթերով Եվրիպիդեսը փառաբանում է բաքոսական էքստասիսի ցնծությունը և կյանքի վայրկենական լիությունը:լիությունը։ Ավանդական իմաստնությանը երգչախումբը նախընտրում է պարզ զանգվածի չխորհրդածող հավատը:հավատը։ Երբ Ագավան Դիոնիսոսին է նետում մեղադրանք, որ աստվածներին հարիր չէ վրեժնդրությունը, Դիոնիսոսը թողնում է այդ խոսքը առանց բավարար պատասխանի<ref>Հին հունական ողբերգություններ, Երևան, 1990</ref>:։
