«Անգլերենի այբուբեն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Անգլերեն գիրը առաջացել է մ․ թ․ ա. 5-րդ դարում:դարում։ Գրության համար օգտագործվել են անգլո-սաքսոնական [[ռուներ]]ը, պահպանվել են այդ ժամանակի միայն մի քանի ոչ մեծ հատվածներ, պատառիկներ։ Ռուները փոխարինվել են լատինական տառերով՝ քրիստոնեական քարոզիչների գալստյան հետ, 7-րդ դարում, թեպետ, մի որոշ ժամանակ երկու այբուբենները միմյանց զուգահեռ գործածվում էին։

XVI դարում առաջարկվեցին «U» և «J» տառերը, որոնք լատինական այբուբենում չեն եղել, և ծագում էին լատիներենի «V» և «I» տառերից:տառերից։ Բացի այդ՝ անգլերենի նորացվող այբուբենում առանձին տառի կարգավիճակ ստացավ «W» («VV») կցագիրը՝ լիգատուրան:լիգատուրան։ Միաժամանակ որոշ այլ լիգատուրաներ, ինչպես, օրինակ՝ «æ»-ն և «œ»-ն կարող են օգտագործվել որոշ հունական և լատինական ծագմամբ բառերում, ինչպես օրինակ, «encyclopædia» — հանրագիտարան (նման իրավիճակը հիմնականում առկա էր մինչև XIX դարը ներառյալ):։ Սակայն ստեղնաշարերի և տպագրական սարքերի տեխնիկական որոշ սահմանափակությունների հետևանքով այդ լիգատուրաները բրիտանական անգլերենում հաճախ փոխարինվում են «ae» և «oe» տառակապակցություններով, իսկ ամերիկյան անգլերենում՝ պարզապես «e» տառով:տառով։

Այսպիսով, իր ժամանակակից տեսքով անգլերենի այբուբենը սկսել է ձևավորվել է XVI դարում՝ Բյոտֆերտի հին անգլերենի այբուբենի հիման վրա և իր ներկայիս տեսքն է ստացել XX դարում:դարում։