«Աբու Նուվաս»–ի խմբագրումների տարբերություն

Աբու Նուվասը աղքատ ազատարձակի ընտանիքից էր, այսինքն` արաբների կողմից նվաճած տարածքների ստրկացված բնակիչներից, ովքեր ընդունել էին իսլամ, իսկ ավելի ուշ ստացել էր ազատություն և դարձել վանձու զինվոր՝ օմանյան վերջին խալիֆա Մարվան II բանակում<ref name=feb>[http://feb-web.ru/feb/ivl/vl2/vl2-2232.htm ФЭБ: Фильштинский. Литература Зрелого Средневековья]</ref>:։ Աբու Նավասի մայրը ծագումով [[Պարսիկներ|պարսիկ]] էր և գումար էր վաստակում բուրդ լվանալով։ Աբու Նավասը ծնվել է [[Խուզիստան]]ի շրջանի [[Ահվազ]] գյուղում։ Տարբեր աղբյուրներում նրա ծննդյան տարեթիվը տատնվում է 747-ից 762 թվականների միջև։ Մանկությունն անցել է [[Բասրա]]յում, աշխատելով մի առևտրականի անուշահոտությունների խանութում, ում համար հավաքում էր անուշահոտ խոտեր։

Աբու Նուվասը երբեք չէր տեսել իր հորը՝ Հանիին, ով զինվոր էր Մարվան II-ի բանակում:բանակում։ Որոշներն ասում են, որ նա ծնվել է Բարսայում, մյուսներն էլ պնդում են, որ՝ [[Դամասկոս]]ում կամ Ահվազում:Ահվազում։ Աբու Նուվասը գաղթել էր [[Բաղդադ]], հավանաբար, Վալիբահ իբն ալ-Հաբաբի ընկերակցությամբ, և հետագայում հայտնի դարձավ իր սրամիտ և երգիծական բանաստեղծություններով, որը վերաբերում էր անապատի ոչ ավանդական թեմային, քաղաքային կյանքին և գինախմության երջանկությանը` լի կոշտ հումորով։ Նրա աշխատանքները ներառում էին՝ որսորդության, կանանց և տղաների նկատմամբ սեքսուալ հետաքրքրության, ինչպես նաև իր հովանավորների մասին բանաստեղծություններ:բանաստեղծություններ։ Իր ծաղրանքի և երգիծանքի պատճառով նա դարձավ տխրահռչակ, նրա սիրելի թեմաներն էին՝ տղամարդկանց սեռական պասիվությունը և կանանց սեռական անբավարարվածությունը:անբավարարվածությունը։ Աբու Նուվասի «սիրային» համակրանքները փոխակերպվում էին [[Լեսբուհի|լեսբիական]] սիրո կտրուկ հակակրանքով, նա այդ երևույթի մասին հաճախ գրում էր ծաղրանքով՝ հիշատակելով որպես անհեթեթություն:անհեթեթություն։ Բանաստեղծը սիրում էր զարմացնել հասարակությանը և բացահայտ գրում էր այն բաների մասին, որոնք արգելված էին իսլամում:իսլամում։ Հնարավոր է, նա առաջին բանաստեղծն էր, ով բացահայտ գրեց ձեռնաշարժության մասին:մասին։

Իսմայիլ բեն Նուբահտը Աբու Նուվասի մասին ասել է. «Ես երբեք չեմ հանդիպել ավելի կիրթ մարդ, քան Աբու Նուվասը... ոչ մեկին, ով կունենար այսքան գրապահարաններ և այսքան գրքեր»:։

8-9-րդ դարերում Բարսան արաբական [[Բանասիրություն|բանասիրության]] գլխավոր կենտրոններից էր, և այստեղ Աբու Նուվասը ծանոթացավ մի շարք գիտնական-բանասերների հետ, ովքեր օգնեցին ստանալ այդ ժամանակների համար լավ կրթություն:կրթություն։ Այստեղ նա հանդիպեց բանաստեղծ Վալիբա իբն ալ-Հուբաբի հետ:հետ։ Դառնալ Վալիբայի աշակերտը, ում բանաստեղծությունները շատ հայտնի էին նրա հարազատ Կուֆա քաղաքի սահմաններից դուրս, մեծ հաջողություն էր. այստեղ նա կարողացավ ծանոթանալ տաղաչափական արվեստի հետ՝ լսելով իր ուսուցչի դասերը, գրի առնելով նրա բանաստեղծությունները, ներկա գտնվելով բանաստեղծական մրցույթներին<ref name="ханафеева">[http://www.lib.csu.ru/vch/10/2002_01/025.pdf Поэтическое наследие Абу Нуваса]</ref>:։ Նա Աբու Նուվասն ընդգրկվեց «ոսկե երիտասարդների» միությունում:միությունում։ Այս միությունում բանաստեղծն իր ժամանակն էր անցկացրել սկզբում Բարսայում, ապա՝ արաբական մշակույթի այլ կենտրոնում՝ Կուֆայում և խալիֆայության մայրաքաղաք Բաղդադում:Բաղդադում։ Այստեղ նա նկատվեց պոեզիայի հովանավոր [[Հարուն ալ-Ռաշիդ]]ի կողմից:կողմից։ Որպես պալատական գովերգիչ Աբու Նուվասը հորինում էր գովասանական ճառեր՝ փառաբանելով իշխող դինաստիայի ներկայացուցիչներին և արքունիքի այլ բարձրաստիճան անձանց:անձանց։

Միշտ չէր, որ Աբու Նուվասն ուներ բարձր տրամադրություն և թեթևամիտ կյանք էր վարում, նրա բանաստեղծություններում հնչում էր տիեզերքի անկատարության, մարդկային տանջանքների և սոցիալական անարդարության մասին մտորումներ:մտորումներ։

Աբու Նուվասի պոեզիայում զուգակցված էին կրոնական ազատ մտածողությունը, որը երբեմն տանում էր իսլամի հիմնական դրույթների ժխտմանը, [[սկեպտիցիզմ]]ը, որը երբեմն հասնում էր [[ցինիզմ]]ի, և [[էպիկուրեիզմ]]ի պնդումները՝ մահվան առկայության և երկրային հաճույքների մասին զգայական ուրախությունների և տխուր մտորումների հետ մեկտեղ. կապված ոչ միայն նրա աշխարհընկալման բնական զարգացման հետ, այլև՝ միջնադարյան բանստեղծական արվեստի կառուցվածքի հետ, որտեղ միևնույն բանաստեղծը կարող էր միաժամանակ աշխատել տարբեր ժանրերում, կազմելով [[էլեգիա]]ներ՝ կյանքում հիասթափության դրսևորումներով, թունավոր սատիրաներ և բանաստեղծություններ, որոնք գովերգում էին սերը, գինին և խրախճանքները:խրախճանքները։

Որոշ միջնադարյան քննադատներ, և նրանց թվում ականավոր արձակագիր և բանասեր [[Ալ-Ջահիզ]]ը, առաջին հերթին հետաքրքրված էին Աբու Նուվասի պոեզիայի ոճով:ոճով։ «Ես չեմ տեսել մի մարդու, -ասում էր Ալ-Ջահիզը, ով ավելի լավ գիտեր լեզուն, կարող էր գեղեցիկ շարադրել բառերը և ավելի լավ կխուսափեր լեզվի անբարեհնչյունությունից, քան՝ Աբու Նուվասը»:։ Մյուսներն առաջին հերթին գնահատում էին նրա նոր և յուրահատուկ բանաստեղծական մտքերը:մտքերը։

Աբու Նուվասը վարում էր բավականին թեթևամիտ կենսակերպ և, չնայած հովանավորների հանդուրժողական վերաբերմունքին, վատ վարքի համար նրան մի քանի անգամ բանտարկել են:են։ Նրա բանաստեղծությունները այդ ժամանակաշրջանում հասանելի էին բոլորին, դրանք հեշտ էին ընկալելու համար, աչքի էին ընկնում վառ կերպարով և գրված էին հասկանալի, ոչ հազվագյուտ և հնացած բառերի լեզվով:լեզվով։ Բոլոր միջնադարյան հեղինակները, ովքեր գրել են Աբու Նուվասի մասին, ընդգծում են նրա սերը դեպի հասարակ ժողովուրդը<ref name="ханафеева"/>:։

Այդ ժամանակաշրջանը արաբական մշակույթի և գիտության համար համարվում էր ոսկե դարաշրջան, իսկ Բաղդադը՝ այդ ժամանակների խոշորագույն քաղաքը:քաղաքը։ Աբու Նուվասը, հավանաբար, հույս ուներ արժանանալ նոր խալիֆի ուշադրությանը, ով ի տարբերություն իր դաժան նախորդի, համարվում էր լուսավորյալ տիրակալ:տիրակալ։

Աբու Նուվասի ժամանակներում բաղդադական արքունիքում գինու օգտագործման [[իսլամ]]ի ավանդական արգելքը փաստացիորեն մոռացվել էր:էր։ Աբբասական խալիֆներ Հարուն ար֊Ռաշիդը և ալ֊Ամինը իրենց բաղդադական նստավայրերում մշտապես կազմակերպում էին աղմկոտ խրախճանքներ, ինչում նրանց փորձում էին կրկնօրինակել բազմաթիվ պալատականներ և մեծահարուստներ:մեծահարուստներ։ Գինետները փակվում էին միայն [[պահք]]ի ժամանակ:ժամանակ։

Այն բանից հետո, երբ Աբու Նուվասը գրեց եղերգական բանաստեղծություն՝ հիանալով Բարմակիդներով, ովքեր տապալվել և սպանվել էին Հարուն ալ֊Ռաշիդի կողմից, նա որոշ ժամանակով ստիպված էր փախչել Եգիպտոս:Եգիպտոս։ Աբու Նուվասը Բաղդադ վերադարձավ 809 թվականին՝ Հարուն ալ֊Ռաշիդի մահից հետո:հետո։ Հարուն ալ֊Ռաշիդի քսաներկու ամյա որդու՝ Մուհամեդ ալ-Ամինի գահ բարձրանալը (ով Նուվասի աշակերտն էր) հաջող էր պոետի համար:համար։ Կյանքի վերջին տարիները Աբու Նուվասն անց է կացրել Բաղդադում, որպես՝ ալ-Ամինի պալատական բանաստեղծ:բանաստեղծ։ Նրա ժամանակակիցները, ովքեր մշտապես կշտամբում էին նրան սանձարձակության համար, միաձայն նշում էին նրա կրթված լինելը, բժշկական, աստղագիտական և այլ գիտությունների խորը գիտելիքները<ref name=feb/>:։

Աբու Նուվասը ստիպված էր ժամանակավորապես փախչել [[Եգիպտոս]], երբ գրեց գովերգող եղերգական բանաստողծություններ [[Բարմակիդներ]]ի պարսկական ազդեցիկ ընտանիքի համար, ովքեր ենթարկվել էին խալիֆ [[Հարուն ալ-Ռաշիդ]]ի հալածանքներին:հալածանքներին։ Նա [[Բաղդադ]] վերադարձավ 809 թվականին`Հարուն ալ-Ռաշիդի մահից հետո:հետո։ Գիտնականների մեծ մասը կարծում է, որ Աբու Նուվասն իր բանաստեղծությունների հիմնական մասը գրել էր ալ-Ամինի իշխանության օրոք:օրոք։ Պոետի ամենահայտնի գովերգական եղերերգությունը համարվում էր այն ստեղծագործությունը, որը նիվիրված է ալ-Ամինին:Ամինին։ Պոետի ժամանակակից Աբու Հաթիմ ալ-Մակկին հաճախ ասում էր, որ այդ ստեղծագործություններում Աբու Նուվասը քողարկում էր խորը իմաստ:իմաստ։

Այնուամենայնիվ, Նուվասին բանտարկեցին, երբ բանաստեղծի հարբած ցոփակեցությունների մասին լուրերը լցրեցին ալ-Ամինի համբերության բաժակը:բաժակը։ Նշված էր, որ ալ-Մամունի քարտուղար Զոնբորը խաբեությամբ ստիպել էր հարբած Աբու Նուվասին երգիծաբանություն գրել, որ պարունակում էր երգիծական բնույթի արտահայտություններ՝ կապված [[Ալի իբն Աբի Տալիբ|Ալի]]ի անվան հետ:հետ։ Այնուհետև նա դրանք կարդում էր հրապարակայնորեն, որպեսզի Նուվասի բանտարկությունը երկարաձգվի:երկարաձգվի։ Ըստ տարբեր տվյալների, Աբու Նուվասը կամ մահացել է բանտում, կամ՝ թունավորվել է՝ Իսմաիլ բեն Աբու Սահելեմի կողմից:կողմից։

Հետագայում որոշ ժամանակակիցներ կարծիք հայտնեցին, որ բանտում Աբու Նուվասը զղջացել էր գործած արարքների համար և դարձել խորը կրոնասեր մարդ:մարդ։ Միևնույն ժամանակ մյուսները կարծում էին, որ զղջողական բանաստեղծությունները գրվել են բացառապես խալիֆից ներում ստանալու նպատակով:նպատակով։

Աբու նուվասը թողել է գրական մեծ ժառանգություն:ժառանգություն։ Նրա գրչին են պատկանում ավանդական ոճի մի շարք բանաստեղծություններ, բացի դրանից, նա համարվում է յուրահատուկ որսորդական ոճի բանաստեղծությունների`տարդիյատի ստեղծողը:ստեղծողը։ Նուվասը փառքի հասավ իր գինու մասին բանաստեղծությունների շնորհիվ:շնորհիվ։ Դրանք սովորաբար երկար, բազմասյուժետային բանաստեղծություններ էին` բարդ կառուցվածքով<ref name="ханафеева"/>:։

Աբու Նուվասի սիրային քնարերգությանը բնորոշ է բազմաթիվ տարրերի, տարբեր փոխաբերությունների, հռետորական շրջադարձերի կիրառումը:կիրառումը։ Քնարերգական բանաստեղծություններում պահպանվում է երկխոսությունը, չի խախտվում խոսքի կենդանի հոսքը:հոսքը։

Աբու Նուվասի համար ներշնչանքի աղբյուր են հանդիսացել պարսկական մշակույթի ավանդույթները:ավանդույթները։ Նրա բանաստեղծություններում հանդիպում են պարսկական պատմանկան և ժողովրդական բանահյուսության հերոսների անուններ, սովորույթների նկարագրություններ և [[Զրադաշտականություն|զրահադաշտական]] ավանդություններ:ավանդություններ։ Նրա ստեղծագործությունները հիմք են հանդիսանում ենթադրելու, որ նա եղել է [[Շուուբի]] մշակութաքաղաքական շարժման անդամ, ովքեր պայքարում էին պարսիկ ժողովրդի` արաբական խալիֆայության լծից ազատագրման համար:համար։

Լինելով [[Բեդվիններ|բեդվինական]] «կեղծ դասականության» ընդդիմադիր, նա հանդիսանում էր «նոր ոճի» ամենավառ ներկայացուցիչը` արտացոլելով ավելի հստակ կենցաղի ձևեր և հարուստ քաղաքացու տարմադրություն:տարմադրություն։ Աբու Նուվասն իր բանաստեղծություններում ծաղրում էր հին արաբական շաբլոն պոեզիան. սգալով բեդվինների քայքայված վրանի մնացորդները, «բեդվիանական» կանացի անունները` Լեյլա, Հինդ, Ասմա... և այլն:այլն։ Միայն գովերգության մեջ բանաստեղծը փորձում է հետևել ավանդական դրույթներին<ref name=feb/>:։

Միջնադարյան գրականագետ իբն Ջիննին ասում է, որ «Աբու Նուվասը անգիր գիտեր 700 ուրջուզ»:։ Լինելով հայտնի բանաստեղծ, Աբու Նուվասն իր աշակերտներին հավաստիացնում էր, որ անհարժեշտ է հիմնավորապես իմանալ հին պոեզիան` համարելով դրանք կերպարների անսպառ գանձարան:գանձարան։ Նա ասում էր. «Ձեռք բերեք գիտելիքներ, դա իմաստություն է»:։ Ճիշտ է, այն բանից հետո, երբ աշակերտները ցուցադրեցին այդ ոլորտի իրենց գիտելիքները նա պահանջեց, որ նրանք «մոռանան այն ամենն, ինչ անգիր են սովորել»:։ Դա նշանակում էր, որ նա դեմ էր շաբլոնի կուրերեն կրկնօրինակմանը, բայց ամենևին դեմ չէր հենց հին պոեզիային<ref name="ханафеева"/>:։

Որոշ արաբ գիտնականներ հավաքել են նրա երգերը «Դիվան» հավաքածուի մեջ:մեջ։ Եվրոպացի հետազոտողները Աբու Նուվասին անվանում են «արաբական [[Անակրեոն]]» և «արաբական [[Հայնրիխ Հայնե]]»:։ Նրա աշխատանքներում մեծապես արտացոլված է զգայունակությունը, բայց զգայական ու ուղղակի պոռնկագրական սիրային բանաստեղծություններից բացի առանձնանում էին նաև գեղեցիկ և նուրբ երգեր` նվիրված ստրկուհի Ջինանեին:Ջինանեին։

Աբու Նուվասն իր ստեղծագործություններում կիրառում էր նոր ոճ` «բադի», այսինքն բանաստեղծական [[այլաբանություն]]ներ և պերճախոսության ֆիգուրներ. [[փոխաբերություն]]ներ և ձայնային նմանավորություններ, ինչը նպաստեց գրական ստեղծագործության գիտակցման նոր աստիճանի անցմանը:անցմանը։ Նա իր բանաստեղծություններում փորձում էր քիչ բառերով համեմատել հնարավորինս շատ բաներ:բաներ։ Նուվասի ստեղծագործությունների ամբողջությունը համարվում էր «լավագույն համեմատության» նմուշ:նմուշ։ «Ոչինչ չես ավելացնի և ոչինչ չես կրճատի», - դա Աբու Նուվասի տարբերվող ոճի առանձնահատկությունն էր:էր։

Լինելով [[հեդոնիզմ]]ի ներկայացուցիչ, Աբու Նուվասն իր ստեղծագործություններում, ավանդության համաձայն, իր բանաստեղծությունների իդեալները տեղափոխում էր կյանք, վարում չափազանց թեթևամիտ և անպարկեշտ կյանք:կյանք։ Նրա սիրային և հարբած արկածները դեռևս իր ժամանակներում դարձել էին լեգենդներ, որոնք պատմվում էին «[[Հազար ու մի գիշեր]]» և ալյ հատուկ անպարկեշտ բանաստեղծությունների և [[անեկդոտ]]ների հավաքածուների մեջ:մեջ։ Այդ անեկդոտների զգալի մասն իրենցից ներկայացնում էին [[թափառող սյուժե]]ներ:ներ։

Զարգացնելով այլ բանաստեղծների ավանդույթները, ովքեր իրենց [[կասիդա]]ներում ներառում էին տողեր նվիրված [[Գինի|գինուն]], Աբու Նուվասը ստեղծեց գինու բանաստեղծությունների ինքնուրույն նոր ոճ. համրիյատ` կազմված բազմաթիվ «գինիների» մասին բանաստեղծություններից:բանաստեղծություններից։ Պարսիկ բանաստեղծները իրենց ստեղծագործություններում բավականին ուշ սկսեցին կիրառել գինու թեման, և միայն` որպես փոխաբերություն, իսկ Աբու նուվասի համար դա սեռական ազատության դրսևորման և հաճելի ժամանցի թեմա էր:էր։

Նա իրողությունը պատկերում էր հումորային ռեալիզմով, որը հիմնվում էր նրա սեփական կենսափորձով, զարմանալի անկեղծությամբ ընդունում էր իր մեղքերը և գրում էր, որ նա երբեք չի զղջացել, բայց և չէր էլ խրախուսում, որ ուրիշները հետևեն իր օրինակին։ Աբու Նուվասն իր ստեղծագործություններից մեկն ավարտել էր այն հայտարարությամբ, որ նա ամենևին չի էլ մտածում, որ իր մեղքերը կհայտնեն Աստծուն, որովհետև դրանք Աստծո համար չնչին են, որպեսզի որևէ ուշադրության արժանանան<ref>[https://www.britannica.com/EBchecked/topic/2288 Abū Nuwās] // [[Энциклопедия Британника|Encyclopædia Britannica]].{{ref-en}}</ref>:։

Այդ ժամանակաշրջանը ոսկե դար էր արաբական մշակույթի ու գիտության համար, իսկ Բաղդադը՝ խոշորագույն քաղաք:քաղաք։ Աբու Նուվասը հավանաբար հույս ուներ արժանանալ նոր խալիֆի բարեհաճությանը, ով՝ ի տարբերություն իր դաժան նախորդի, համարվում էր կրթված կառավարիչ:կառավարիչ։

Արաբական պոեզիայի անբաժանելի մաս են կազմում մեծաթիվ ոճային պատկերավորումներ. զրույց գինեվաճառի հետ, տեսարաններ մառանում, [[մակամ]]. դրդապատճառներ, որոնք հետագայում արաբական նովելներում դարձան հիմանական:հիմանական։ Աբու Նուվասը մեծ դեր խաղաց այս ոճի երկխոսություններում, աչքի ընկնելով կենդանությամբ, մեծ քանակությամբ պրոզաիզմով և խոսակցական բառապաշարով:բառապաշարով։ Շատ «գինու» բանաստեղծություններ հանրահայտ էին, քանի որ նրանցում առկա էր լեզվի պարզություն, ուրախ աշխարհընկալում, անմիջականություն:անմիջականություն։ Թարմությունն ու նուրբ հումորը խոսում է Աբու Նուվասի՝ ազգային ավանդույթների և միջնադարյան արաբական ազգային պոեզիայի հետ ստեղծագործական նեղ կապի մասին, որտեղ օգտագործվում է խոսակցական արաբական բարբառներ:բարբառներ։ Զարմանալի չէ, որ Եգիպտոսում մի քանի դար առաջ տոնակատարությունների ժամանակ ամենահայտնին ու սիրելին Աբու Նուվասի ստեղծագործություններին էին:էին։ Նրա «գինու» բանաստեղծությունները սովորում էին անգիր, արտագրում և երգում:երգում։ Դրանք հայտնի էին շնորհիվ իրենց պարզության, թեթևության և հարուստ պատկերավորման:պատկերավորման։ Թվում էր, թե գինու պոեզիայի ժանրն այդքան էլ հարուստ չէ բանաստեղծական գաղափարներով և այդ ոճի վարպետը դատապարտված է անխուսափելի կրկնության:կրկնության։ Այնուամենայնիվ, Աբու Նուվասն ամեն անգամ գտնում էր նոր, թարմ և անսպասելի կերպարանքներ:կերպարանքներ։ Նա կարողացավ պոեզիայում հաղթահարել դասական միանմանությունը և բանաստեղծությունը դարձնել թեթև և նրբագեղ:նրբագեղ։

Երգիծաբանության մեջ Աբու Նուվասն օգտագործում է շրջված կերպարներ. դա նոր ոճի տարածված հնարք է, որի շնորհիվ բանաստեղծությանը տրվում է երգիծական երանգներ:երանգներ։ Բանաստեղծը կարողանում էր վարպետորեն անցում կատարել լուրջ իրավիճակից զավեշտալիին, և՝ հակառակը:հակառակը։

Աբու Նովասի սիրային քնարերգությանը բնորոշ է բազմաթիվ մասնիկենրի, տարբեր փոխաբերությունների կիրառումը:կիրառումը։ Սիրային քնարերգության մեջ պահպանվում է երկխոսությունը, չի խախտվում խոսքի բնական հոսքը:հոսքը։ Հեղինակը փորձում է հերոներին տալ խոսքային բնութագրում:բնութագրում։ Քնարերգական հերոսն օժտված է որոշակի գծերով:գծերով։ Նրա կերպարն անստիճանաբար ընդգծվում է, երբ կարդում ես բանաստեղծությունը, ամեն բանաստեղծություն բացահայտում է նոր տարր, վարքի նոր կողմ:կողմ։ Արդյունքում ձևավորվում է հերոսի ամբողջական կերպար՝ օժտված կենսագրական և հոգեբանական բնութագրով:բնութագրով։

Աբու Նուվասի շատ բանաստեղծություններ հիշեցնում են՝ [[ռուբայի]]:։ Նա առաջիններից է, ով կիրառում է տների բաժանված ձև՝ որոշակի քանակով և տողերի դիրքով:դիրքով։

Բանաստեղծին գնահատում են ոչ միայն նրա համար, որ նա բառի վարպետ է, ուրախ և սրամիտ մարդ, այլ նրա ազատամտության համար:համար։

Աբու Նուվասը համարվում է արաբական դասական գրականության վառ ներկայացուցիչներից մեկը:մեկը։ Նրա ազգեցությունը երևում է մի շարք բանաստեղծների, մասնավորապես՝ [[Օմար Խայամ]]ի և [[Հաֆեզ]]ի ստեղծագործություններում:ստեղծագործություններում։ Աբու Նուվասի հեոդոնսիտական կարիկատուրան երևում է «[[Հազար ու մի գիշեր]]» հեքիաթում:հեքիաթում։ Նրա ամենահայտնի բանաստեղծությունների թվում են նրանք, որոնք ծաղրում են «Հին Արաբիան», բեդվինների կյանքի հայրենաբաղձությունը, և ժամանակակից Բաղդադի գովերգերը:գովերգերը։

Նուվասի բանաստեղծական ժառանգությունը բավականին մեծ է:է։ Նրա գրչին են պատկանում ավանդական տարբեր ժանրերի բանաստեղծություններ, բացի այդ նա համարվում է որսորդական բանաստեղծությունների նոր ոճի՝ տարդիայտի ստեղծողը:ստեղծողը։ Ըստ էության տարդիյատը դա միակ ժանրը չէ որում դրսևորվում են հին ավանդույթների հանդեպ բանաստեղծի վերաբերմունքը և որտեղ դժվար է գտնել որևէ հեգնանք՝ բացահայտ կամ գաղտնի:գաղտնի։ Բանաստեղծն անկեղծորեն հիանում է բլրավոր տափաստանների լայն տարածքներով, որով՝ արագավազ շան հետապնդումից սլանում է այծքաղների հոտը, ինչպես նաև իր կարողությամբ՝ պերճախոս արաբական ոճով նկարագրել տեսածը. չէ որ որսորդական բանաստեղծությունները պատկանում են [[Վասֆի]]ի լայն դասակարգմանը:դասակարգմանը։

Նրա մտքերի արտահայտման ազատությունը, հատկապես՝ իսլամական արգելված բարոյական նորմերի հարցերով, շարունակում են անհանգստացնել կրոնական գրաքննիչներին:գրաքննիչներին։ Նրա ստեղծագործությունները առանց կրճատման ազատ շրջանառվում էին մինչ 20-րդ դարը, և միայն 1932 թվականին՝ [[Կահիրե]]ում երևան եկավ նրա ստեղծագործությունների առաջին հրատարակությունը, որոնք ենթարկվել էին գրաքննության:գրաքննության։

Ալ-Հատիբ ալ-Բաղդադին, ով Բաղդադի պատմության հեղինակն է, գրում է, որ Աբու Նուվասը թաղված է Բաղդադում՝ Շինիզիի գերեզմանատանը:գերեզմանատանը։ Քաղաքում կան մի քանի վայրեր՝ անվանակոչված բանաստեղծի պատվին:պատվին։ Անու Նուվասի անվան փողոցը անցնում է Տիգրիսի արևելյան ափով, որը ցուցահանդեսների և ներկայացումների վայր էր:էր։ Բաղդադում կա նաև նրա անվան այգի:այգի։

Աբու Նուվասի շատ աշխատանքներ դեռևս արաբերենից թարգմանված չեն:չեն։ Անգամ [[անգլերեն]]ով թարգմանված են միայն հիմանակն աշխատանաքները:աշխատանաքները։ Ինգրամսի (W.H. Ingrams) 1933 թվականի կենսագրական հետազոտություններում «Abu Nuwas in Life and Legend» («Աբու նուվասը կյանքում և լեգենդներում») Աբու Նուվասի մասին տեղեկությունները բաժանվում են 3 մասի. անձնական, ապոկրիֆային և առասպելական:առասպելական։ Աբու Նուվասի մասին երկու այլ հեղինակավոր աշխատություններ են. Ռեյնոլդ Նիկոլսոնի (Reynold A. Nicholson) «A Literary History of the Arabs» («Արաբների գրականության պատմություն», առաջին հրատարակչությունը 1907 թվականին, երկրորդը՝ 1930 թվականին) և Ֆիլիպ Հիթի (Philip K. Hitti) «The History of the Arabs» («Արաբների պատմություն», 1937 թվական) աշխատանքները:աշխատանքները։ Հայտնի է նաև Խամես Կրիտզեկի (James Kritzeck) «Anthology of Islamic Literature from the Rise of Islam to Modern Times» («Իսլամական գրականության ծաղկաքաղ. իսլամի ստեղծումից մինչ մեր օրերը», 1966) աշխատությունը<ref>[http://www.answers.com/topic/abu-nuwas Abu Nuwas] // Biographies, answers.com.{{ref-en}}</ref>:։