«Սոնետ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ →Պատմություն: կետադրական նշանը ծանոթագրությունից հետո oգտվելով ԱՎԲ |
չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (-({{[Cc]ite book[^}]+\| *page *= *)էջ * +\1) |
||
Տող 30.
Որոշ տարածում է ունեցել նաև այսպես կոչված «[[սոնետների պսակ]]ը», որը բաղկացած է 15 սոնետից և ունի այսպիսի կառուցվածք. յուրաքանչյուր բանաստեղծության վերջին տողը նույնությամբ կրկնվում են իբրև հաջորդի առաջին տող, իսկ վերջին սոնետը գոյանում է նախորդ 14 սոնետների առաջին տողերից։ Հայ գրականության մեջ ամենահայտնի սոնետների պսակի հեղինակը [[Հենրիկ Էդոյան]]ն է։
Ընդհանրապես հայ գրականության մեջ սոնետի բանաստեղծական կուլտուրան արմատավորվեց շնորհիվ Վահան Տերյանի, [[Միսաք Մեծարենց]]ի, [[Վահան Թեքեյան]]ի, [[Եղիշե Չարենց]]ի և այլոց։ Սոնետը սիրված ձև է եղել հատկապես արևմտահայ պոեզիայում, ուր նրա անունը բառացի թարգմանել և անվանել են «Հնչյակ»<ref>{{cite book|author=Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան|title=Գրականագիտական բառարան|publisher=«Լույս»|location=Երևան|year=1972|page=
== Սոնետների տեսակներ ==
| |||