«Տնտեսական համակարգ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Առաջին խնդրի լուծումը կապված է [[բարիք]]ների արտադրության կառուցվածքի ընտրության հետ։ Բարիքների արտադրությունը կախված է դրանց նկատմամբ ձևավորված [[պահանջարկ]]ից։ Պահանջարկն էլ կախված է հասանելիության զարգացման աստիճանից, ազգային առանձնահատկություններից, [[սովորույթ]]ներից, [[ավանդույթ]]ներից, բարքերից և այլն։ Օրինակ՝ զարգացած երկրներում [[Ծառայությունների ոլորտ|սպասարկման և ծառայությունների ոլորտ]]ի արդյունքների նկատմամբ պահանջարկը ավելի մեծ է, քան զարգացող երկրներում։ Զարգացած երկրների միջև նույնպես գոյություն ունեն էական տարբերություններ պահանջարկի կառուցվածքի պահանջարկի կառուցվածքի առումով, ինչը պայմանավորված է նրանց մշակութային տարբերություններով։ Ցանկացած տնտեսական համակարգ, ելնելով առկա պահանջարկի կառուցվածքից, արտադրում է անհրաժեշտ բարիքներ։

 

 

Երրորդ խնդրի լուծումը կապված է ստեղծված բարիքների տնօրինման հետ։ Լայն առումով՝ խնդիրը հասարակության տարբեր սոցիալական խմբերի, սեփականատերերի, անհատների, ընտանիքների միջև եկամուտների բաշխումն է։ Սա շոշափում է ոչ միայն զուտ տնտեսական, այլև սոցիալական հիմնահարցեր։ Տնտեսական արդյունավետության տեսանկյունից կարևոր է բաշխումը կատարել ըստ արտադրության յուրաքանչյուր գործոնի ([[աշխատանք]], [[կապիտալ]], [[բնական ռեսուրս]], [[ձեռնարկատիրություն]]) արտադրողականության։ Այդ սկզբունքի համաձայն՝ աշխատանքի մասնակցության չափով արտադրողը ստանում է [[աշխատավարձ]], կապիտալի սեփականատերը՝ [[տոկոս]], բնական ռեսուրսի սեփականատերը՝ [[ռենտա]], իսկ ձեռնարկատերը՝ [[շահույթ]]։ Սակայն, եկամուտների բաշխման այս ձևը որոշակի անարդարության տարրեր է պարունակում, որոնք փորձում են մեղմել պետության [[Սոցիալական քաղաքականություն|սոցիալական քաղաքականության]] միջոցով։ Ըստ այդմ՝ [[Անաշխատունակություն|անաշխատունակ]]ները, [[գործազուրկ |գործազուրկ]]ները, բազմանդամ ընտանիքները, թոշակառուները, սովորողները և այլ սոցիալական խավեր ստանում են նպաստներ։ Այսինքն, տեղի է ունենում եկամուտների վարաբաշխում։