«Ջրաբերդի մելիքություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 74.
Ջրաբերդի մելիքության տիրակալները մասնակցել են 18-րդ դարի առաջին երեսնամյակին Արցախում բռնկված [[Արցախի ազատագրական պայքար (1724-1731)|ազգային-ազատագրական պայքարին]]։ Այդ շարժման ղեկավարների՝ Ռուսաստանի կայսր [[Պետրոս Մեծ|Պետրոս I]]-ին հասցեագրած 1721 թվականի նամակը ստորագրել է նաև Ջրաբերդի մելիք Եսային։
Եսայու հաջորդ և եղբայր Ալլահկուլի Սուլթանը աչքի է ընկել [[Անդրկովկաս]] ներխուժած օսմանյան զորքերի դեմ մղած կռիվներում, որի համար Իրանի [[Նադիր շահ]]ից արժանացել է «սուլթան» կոչմանը։ Ալլահկուլի Սուլթանը, ապա նաև նրա եղբայր մելիք Հաթամը (Ադամ) 1740-ական թվականների վերջին և 1750-ական թվականներին պայքարել են հզորացած Փանահ խանի և Վարանդայի դավաճան մելիք Շահնազար Բ-ի դեմ։ Մելիք Հաթամը ստիպված է եղել իր հպատակներով առժամանակ հեռանալ Ջրաբերդից և հաստատվել [[Գանձակի խանություն]]ում։ Մելիք Հաթամին (մահացել է 1783 թ.) հաջորդած որդին՝ մելիք Մեջլումը, կյանքն անցկացրել է Ջրաբերդի մելիքության սահմաններից դուրս՝ դաշնակիցներ փնտրելով և պայքար մղելով Փանահ խանի որդու՝ Իբրահիմ խանի դեմ։ Մելիք-Մեջլումը 1796 թ. սպանվել է Գանձակի բերդի պաշտպանության
Ջրաբերդի իշխանությունն անցել է Մելիք-Ալլահվերդյաններին, ովքեր 19-րդ դարի սկզբում տեղափոխվել են [[Ռուսական կայսրություն|Ռուսական կայսրության]] [[Ելիզավետպոլի նահանգ]]ի [[Նուխիի գավառ]] (այժմ՝ [[Շաքի (քաղաք, Ադրբեջան)|Շաքի]])։
[[Ջրաբերդ]]ի մելիքության վերջին իշխանները [[Աթաբեկյաններ]]ն էին: 1814 թ. մելիքությունը անցավ իշխան Հովհաննես Աթաբեկյանին ([[Մելիք-Վանի Աթաբեկյան]]), որը տիրեց [[Ջրաբերդ]]ին մինչև իր մահը՝ 1854 թ. մարտի 7-ը: Մելիք Վանի Աթաբեկյանի մահից հետո, [[Ռուսական կայսրություն]]ը լուծարեց մելիքությունները հյուսիսարևելյան [[Հայաստան]]ի ամբողջ
== Մելիքներ ==
| |||