'''Ալֆրեդ Ռոզենբերգ''' Ալֆրեդ Էռնստ Ռոզենբերգ ([[1893]] [[հունվարի 12]]` [[Հին տոմար]]ով [[1892]] [[դեկտեմբերի 31]]]-[[1946]] [[հոկտեմբերի 16]]), [[մերձբալթյան գերմանացի]], [[նացիստ]]ական տեսաբան և գաղափարախոս: [[Նացիստական կառավարություն]]ում տարբեր կարևոր պաշտոններ զբաղեցրած Ռոզենբերգն [[Ադոլֆ Հիտլեր]]ին առաջին անգամ ներկայացվել է [[Դիտրիխ Էքարտ]]ի կողմից: Ռոզենբերգը ղեկավարել է [[Գերմանական նացիոնալ-սոցիալիստական բանվորական կուսակցության|Գերմանական նացիոնալ-սոցիալիստական բանվորական կուսակցություն]] արտաքին գործերի գրասենյակը Գերմանիայում[[Գերմանիա]]յում նացիստական իշխանության ողջ ընթացքում ([[1933]]-[[1945]]): [[1934]]-[[1945]] թվականներին ղեկավարել է մշակությայինմշակութային քաղաքականությանքաղաքականությունը և հսկողության պաշտոնական նացիստական մարմին [[Էյ էմ թի Ռոզենբերգ]] [[Ռոզենբերգի բյուրո]]:
[[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ի ժամանակ Ռոզենբերգը ղեկավարել է [[Արևելյան գրավյալ տարածքների ռեյխնախարարություն]]ը ([[1941]]–19451941–1945): [[1946]] թվականին, պատերազմից հետո [[Նյուրնբերգյան դատավարություն]]ում դատապարտվել է խաղաղության դեմ ուղղված հանցագործությունների, նվաճողական պատերազմներ պլանավորելու, նախաձեռնելու և իրականացնելու, ռազմական և [[մարդկության դեմ ուղղված հանցագործություններ]]ի համար: Նա դատապարտվել է մահվան և մահապատժի ենթարկվել 1946 թ.թվականի հոկտեմբերի 16-ին: Հեղինակել է նացիզմի գաղափարախոսության կարևորագույն աշատությունը՝աշխատությունը՝ «[[Քսաներորդ դարի առասպելը]]» ([[1930]]), համարվում է [[նացիստական գաղափարական հիմնական դավանանքներ]]ի, այդ թվում՝ ռասայական տեսության, հրեաների հալածանքների, [[Լիբենցղամ]]ի, [[Վերսալի պայմանագիր]]ը չեղարկելու և «այլասերված» համարվող ժամանակակից արվեստին ընդդիմանալու հիմնական հեղինակներից մեկը: Նա հայտնի է քրիստոնեության հանդեպ մերժողականությամբ և ատելությամբ[2][3], որ կարևոր դեր է խաղացել [[Գերմանական ազգայնական դրական քրիստոնեություն]] կոչվածի զարգացման մեջ[4]:
