«Վասիլի Գոգոլ-Յանովսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ծագել է Գոգոլ-Յանովսկիների հին ազնվական տոհմից: Ըստ ավանդության նրա նախնիներից մեկը, Օստապ Գոգոլը, հայտնի էր որպես կազակական գնդապետ և Աջափնյա Ուկրաինայի գետման: Վասիլի Աֆանասևիչի մեծ պապը և պապը եղել են քահանաներ: Ճեմարանում, այնուհետև Կիևի հոգևոր ակադեմիայում սովորել է հայրը՝ Վասիլի Դեմյանովիչը, բայց նա, հրաժարվելով հոգևոր կարիերայից, ծառայել է Գլխավոր ռազմական գրասենյակում որպես գնդի գրագիր, ապա անցավ թոշակի երկրորդ մայորի կոչումով: Աֆանասի Դեմյանովիչը, լինելով ականավոր մարդ (տիրապետել է ռուսերենին, լատիներենին, հուներենին, գերմաներենին և լեհերենին), 1792 թվականին կարողացել է ձեռք բերել է ազնվականություն և տոհմի ազգանունը փոխել է Գոգոլ Յանովսկի<ref name="gogol.lit-info.ru">[http://gogol.lit-info.ru/gogol/family/sekrety-semi.htm Секреты семьи Гоголя<!-- Заголовок добавлен ботом -->]</ref><ref>См. В. Вересаев. «К биографии Гоголя». 1. Предки Гоголя и его настоящая фамилия. — сб. Звенья, вып. 2, М. — Л., «Академия», 1933 г., стр. 286—293</ref>: Նրա հասարակական դիրքը ամրապնդվեց Ս. Լիզոգուբի դստեր հետ ամուսնանալուց հետո: Մի կողմից Լիզոգուբը գնդապետ Վասիլի Տանսկու փեսան էր, մյուս կողմից գետման Սկորոպադսկու հարազատ թոռն էր և, ստանալով ժառանգություն հարուստ հողատարածքներ, պատկանում էր Կիևի հասարակության վերնախավին: Որպես օժիտ կնոջ համար Աֆանասին ձեռք է բերում մի քանի տասնյակ գյուղացիական տարածքներ, որոնցում, ըստ ամփոփաթերթերի 1782 թվականին ապրում էին 268 գյուղացիներ:

 

Վասիլի Աֆանասևիչը մտերիմ էր Պետական խորհրդի անդամ և նախարար Դմիտրի Տրոշչինսկու հետ, որը Գոգոլ Յանովսկիների հեռավոր ազգականն էր։ Թոշակի գնալուց հետո Տրոշչինսկին բնակություն է հաստատել Կիբինցի կալվածքում<ref name="Даты жизни Н. В. Гоголя"/>։ Վասիլի Գոգոլ Յանովսկին 1812-1825 թվականներին եղել է Տրոշչինսկու տնային թատրոնի տնօրենը և դերասանը, որի համար գրել է (միջև 1822-1825 թվականներին) մի քանի զավեշտախաղեր ուկրաինական ժողովրդական կենցաղից ու հեքիաթներից։