Ֆրանս Հալսը հոլանդական արվեստի ներկայացուցիչ է: Դիմանկարի ժանրի զարգացումը վերագրում են Հալսին: Նա շատ ճիշտ կարողացել է արտահայտել խավերի դասակարգումը: Սկզբնական շրջանի դիմանկարները խմբակային են: Նրա համար չկար անհետաքրքիր դեմք:Նա նկարիչ էր, ով կարևորում էր պահի նշանակությունը:Նրա դիմանկարներից են "«Մուլատը"», "«Գնչուհին"»," «Հառլեմի վհուկը"»: "«Հառլեմի վհուկը"» կտավում պատկերված է գավաթը ձեռքին, բուն ուսին անորոշ սեռով մի մարդ: Այս նկարի մեջ վրձնահարվածները կոպիտ են: Ավելի ուշ շրջանում պատկերում է ծերունիների: Այդ շրջանի գործերից են "«Ծերանոցի հոգեբարձուհիները"», "«Ծերանոցի ավագանին"»: Լինելով պատվիրատուին չենթարկվող նկարիչ` Հալսը ունեցել է տխուր վախճան. մահացել է չքավորության մեջ` լավ հասկանալով ծերունական դժբախտությունը, ապրելով ծերանոցում և հասկանալով ծերունական անզորությունը: Հալսը ունի նաև սիմվոլիկ բնույթ կրող նկար` "«Վիլհելմ Խեթխեսունի"», որտեղ ազնվականի ոտքի տակ ընկած վարդը խորհրդանշում է կյանքի անցողիկությունը:
