«Ալավերդու թատրոն»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Ալավերդի|Ալավերդում]] պղնձահանքերի բանվորների և ծառայողների համար, ինչպես նաև շրջակա գյուղերի բնակիչների համար թատերական ներկայացումներ խաղացվել են մինչև խորհրդային կարգերի հաստատումը և անցյալ դարի 20-ական թվականներին, [[Թիֆլիս]]ից ժամանած շրջիկ խմբերի կողմից (Ռուբեն Հակոբյան, Մենավոր բռնչենու լեգենդը, Սարվարդ հրատ, Երևան, 2014)։[[1934|Ալավերդում թատերական ավանդույթները գնում հսնում են 20-րդ դարի սկիզբը: «Կարմիր Լոռի» թերթի 1921 թվականի դեկտեմբերի համարում կարդում ենք մի հրապարակում, ըստ որի Ալավերդու թատրոնը Մերձվոլգյան սովյալների համար խաղացել է ներկայացում, որի հասույթը՝ 4000 ռուբլին փոխանցել է սովյալների օգնության ֆոնդին: Առայժմ սա կարելի է հաամարել որպես Ալավերդու թատրոնի ծնունդ:]]

[[1934]] թվականին Լուսժողկոմի հանձնարարությամբ Արմեն Արմենյանը Ալավերդում հիմնադրում է բանվորական պետական թատրոն ([[Արմեն Արմենյան]], Վաթսուն տարի հայ բեմի վրա, Հայաստան,1965)։ Թատրոնի հիմնական կազմը անվանի դերասանի ընտանիքի անդամներն էին և տեղից համալրված սիրող դերասանները։ Կարճ ժամանակ անց թատրոնը տարբեր տնտեսական ու ստեղծագործական ցուցանիշներով դառնում է հանրապետության շրջանային թատրոնների առաջատարներից մեկը, որի մասին [[1949]] թվականին «Խորհրդային Հայաստան» թերթում տպագրված հոդվածում նշել է անվանի դերասան [[Հրաչյա Ներսիսյան]]ը։ Հետագա տարիներին Ալավերդու բանվորական թատրոնում աշխատել են անվանի ռեժիսորներ Աշմաթը -Աշոտ Մաթևոսյան, [[Հովհաննես Մսրյան]]ը և ուրիշներ։ Ալավերդու թատրոնում են աշխատել հայ թատրոնի երևելի դերասաններ [[Վոլոդյա Գրիգորյան]]ը, [[Սերիկ Շեկոյան]]ը, [[Վերջալույս Միրիջանյան]]ը, [[Գևորգ Ասլանյան]]ը և ուրիշներ։ Ալավերդու թատրոնի դերասանների ընտանիքներում են ծնվել անվանի թատերական գործիչներ և դերասաններ [[Վլադիմիր Մսրյան|Վլադիմիր]] և [[Ժասմեն Մսրյան]]ները, [[Հրաչյա Գասպարյան (ռեժիսոր)|Հրաչյա Գասպարյանը]] և այլն։ [[1951]] թվականին Հայաստանի այլ շրջանային թատրոնների հետ փակվում է նաև Ալավերդու բանվորական թատրոնը<ref>[http://www.armeniaculture.am/am/Encyclopedia_alaverdu_petakan_tatron Ալավերդու պետական թատրոն]</ref>։

1990 թվականին ժողովրդական թատրոնի հիման վրա ստեղծվեց [[Վանաձորի դրամատիկական թատրոն|Վանաձորի Հովհաննես Աբելյանի անվան պետական թատրոնի]] Ալավերդու մասնաճյուղը, որը գոյատևեց մինչև [[1992]] թվականը։ 1992 թվականից թատրոնը դարձավ մունիցիպալ թատրոն՝ Թումանյանի շրջանային թատրոն անվամբ։ [[1997]] թվականից շրջանների լուծարումից հետո հանձնվեց քաղաքապետարանի հաշվեկշիռ և կոչվեց Ալավերդու քաղաքային թատրոն։ Թատրոնի ռեժիսորներ են աշխատել [[Կամո Պետրոսյան]]ը (1992-11931993), [[Հրաչյա Պապինյան]], (1993- թվականից),Արթուր Սիմոնյանը։ <br />

{{ծանցանկ}}ԱրեմնԱրմեն Արմենյան «Վաթսուն տարի հայ բեմի վրա», Հայպետհրատ, Երևան, 1963 թ.