«Հայերը Մալայզիայում»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հարավ-Արևելյան Ասիայում հայերը բնակություն են հաստատել դեռևս 16-17-րդ դարերից։ Օտար հողում հաստատվելով և հայ համայնքներ ձևավորելով, ինչպես այօրվա տեղաբնակ հայերի, այնպես էլ ժամանակի հայերի համար կյանքի առաջնային նպատակ է եղել պահպանել սեփական լեզուն, հավատքը և մշակույթը։

Հնում հայերը Մալայզիա են եկել հիմնականում Հնդկաստանից և Հին Ջուղայից ու արմատավորվել են Մալակկա թերակղզում։ Նրանք հաստատվել են Պենանգ նահանգի Ջորջթաուն քաղաքում և շատ կարճ ժամանակում վճռորոշ դեր են ունեցել նահանգի տնտեսական, մշակութային և ճարտարապետական ձևավորման պատմության մեջ:

1669 թ Մալակկա թերակղզում բնակվել է 240 հայ, որից 150-ը՝ բուն Մալազիայում, իսկ 90-ը՝ Սինգապուրում։

1897 թվականին Մալազիայում բնակվել է շուրջ 500 հայ, որոնք կենտրոնացած էին <nowiki/>[[Մալակկա]] թերակղզու [[Կուալա Լումպուր]], Ջորջթաուն և <nowiki/>[[Մալակկա (քաղաք)|Մալակկա]] քաղաքներում։ Ներկայում <nowiki/>[[Մալայզիա|Մալայզիայում]]յում բնակվող փոքրաթիվ հայերը (շուրջ 50 մարդ) կենտրոնացած են հիմնականում <nowiki/>[[Կուալա Լումպուր|Կուալա Լումպուրում]]։ում։{{Հայկական սփյուռք}}