«Հյուսքով կինը»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չNo edit summary |
չ մանր-մունր oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ Նկար|պատկեր=Հյուսքով կինը.jpg}}
'''«Հյուսքով կինը»''' ({{lang-ca|La dona del floc de cabells}}), [[Պաբլո Պիկասո
== Ստեղծման պատմությունը ==
Տող 6.
1903 թվականի հունվարին Պիկասոն վերադառնում է [[Բարսելոնա]], և վարձով վերցնում է իր ընկերոջ՝ Անխել ֆերնանդես դե Սոտոյի ստուդիան, որը գտնվում էր Ռիերա-դե-Սան-Խուան (Riera de Sant Joan) փողոցի վրա՝ № 17 տանը: Այդ նույն ստուդիան նա կիսում էր նկարիչ Կառլոս Կասագեմասի հետ դեռևս երեք տարի առաջ: Միանգամայն հնարավոր է, որ Պիկասոն եկել էր Բարսելոնա, որպեսզի այցելի Պարես պատկերասրահ (Sala Parés), որտեղ ցուցադրված էին Իզինդրե Նոնելի աշխատանքները՝ բարսելոնայի չքավորների դիմանկարները:
Այս նկարում Պաբլո Պիկասոն շոշափում է սոցիալական թեման, սակայն «Հյուսքով կինը» իրենից ներկայացնում է ոչ թե մեղադրանք հասարակության սոցիալական անհավասարությանը, այլ նկարչի հայացքը դեպի [[մարգինալ]] խավերին պատկանող մարդկանց: Ինչպես և մի քանի այլ աշխատանքներում Պիկասոյի տեսությունը զրկված չէ պոետիկ երանգից: Նկարիչը պատկերել է կնոջը նրա համար անսովոր պայմանում՝ չեզոք ֆոնի վրա: Աղքատության ճնշող մթնոլորտը ստեղծում է «ներքաշող» ֆոն և կնոջ կերպարը լրացնող երկնագույն գույն: Դա հիշեցնում է Նոնելի գնչուների նկարները մուգ մառախլապատ ֆոնի վրա՝ հագեցած խորը, կարծես միջից առկայծող գույներով:
Կնոջ կերպարը ընդգծված է [[Պաստել|պաստել]]ով, ինչը արտահայտչություն է հաղորդում: Նրա դեմքը հանգիստ է, բայց դրա հետ մեկտեղ ունի խիզախություն և ներքին ուժ: Մուգ աչքերը անկյանք են, հայացքը հառած է հորիզոնին և արտահայտում է անտարբերություն նրանց հանդեպ, ում կյանքում ոչինչ չի մնացել:▼
▲Կնոջ կերպարը ընդգծված է [[
== Ցուցահանդեսներ ==
Տող 22 ⟶ 21՝
*''Claustre Rafart.'' The Museu Picasso of Barcelona (guidebook). — Institut de Cultura de Barcelona, 1998. — С. 60. — 131 с. — <nowiki>ISBN 84-7609-876-6</nowiki>.
== Հղումներ ==
| |||