«Կոնցերտ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Կոնցերտը''' դասական երաժշտության տարածված ժանր է, երաժշտական ստեղծագործություն է՝ գրված մենակատար գործիքի կամ վոկալի համար՝ նվագախմբի հետ։<br />Կոնցերտ բառը լատիներեն նշանակում է մրցել, մրցակցել, իսկ իտալերեն՝ համաձայնություն, ներդաշնակություն:

Կոնցերտում մենակատարը մրցության մեջ է մտնում նվագախմբի հետ։ ՆրաԿոնցերտի հիմքում ընկած է մենակատարի և նվագախմբի հակադրությունը, համադրությունը, բախումն ու երկխոսությունը։ Այստեղ կարևոր դեր ունեն մենակատարի առանձին վիրտուոզային պարտիաները՝ [[կադենցիա]]ները։ Վերջիններիս կատարման ժամանակ մեծ մասամբ նվագախումբը լռում է։<br />

Կոնցերտների հին սերնդի տեսակներից է '''[[Կոնչերտո-Գրոսսո]]ն''' (իտալ.՝ մեծ կոնցերտ), որտեղ մրցույթն ընթանում է նվագախմբի գործիքների առանձին խմբերի միջև։ Դասական ավանդական կոնցերտները ունեն երեք մաս։ Եզրային մասերը սովորաբար արագ են, իսկ միջին մասը՝ դանդաղ: Առաջին մասը կոչվում է '''սոնատային ալլեգրո''', երկրորդը՝ '''դանդաղ մաս''', իսկ երրորդը՝ '''ֆինալ'''։