«Պետրոգրաֆիա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Պետոգրաֆիան որպես գիտության ինքնուրույն ճյուղ ձևավորվել է XIX դարի 30-ական թվականներին և սերտորեն կապված է [[հանքաբանություն|հանքաբանության]], [[երկրաքիմիա]]յի, [[Հրաբխագիտություն|հրաբխագիտության]], [[տեկտոնիկա]]յի, շերտագրության, օգտակար հանածոների մասին գիտությունների հետ։ Ըստ ուսումնասիրվող ապարների տարատեսակների տարբերում են հրային ապարների պետրոգրաֆիա, մետամորֆային ապարների պետրոգրաֆիա և նստվածքային ապարների պետրոգրաֆիա։ Պետրոգրաֆիան օգտագործում է երկրբանական քարտեզահանման, բյուրեղաօպտիկական, քիմիական, ֆիզիկական, ֆիզիկաքիմիական մեթոդներ։ [[1950]] թվականից լայնորեն կիրառվում են մաթեմատիկական վիճակագրության մեթոդները։ Ուսումնասիրվող առանձնահատկությունների և կիրառվող մեթոդների համապատասխան անջատում են պետրոգրաֆիայի հետևյալ բաժինները՝ պետրոքիմիա, պետրոֆիզիկա, պետրոտեկտոնիկա, ֆիզիկաքիմիական և փորձարարական պետրոգրաֆիա, տեխնիկական պետրոգրաֆիա։ Այդ բաժինների զարգացման գործում մեծ դեր են խաղացել Ֆ․ Ցու․ Լնինսոն-Լեսինգքւ, Հ․ Ռոզենբուշի, Պ․ Նիգլիի, Ա․ Ն․ Ձավարից կա, Վ․ Ն․ Լոդոչնիկովի (պետրոքիմիա), Բ․ Զանդերի, Ն․ Ա․ Ելիսեեի (պետրոտեկտոնիկա), Դ․ Ս․ Կորժինսկու, Վ․ Ա. Ժարիկովի, Ա․ Ա․ Մարակուշեի, Լ․ Լ․ Պերչուկի (ֆիզիկաքիմիական պետրոգրաֆիա), Ի․ Ա․ Օստրովսկու, Ն․ Ի․ Իփտարովի, Վ․ Ս․ Սոբոլևի, Հ․ Ցողերի, Ս․ Տիլիի, Դ․ Գրինի, Ա․ Րինգվուդի (փորձարարական պետրոգրաֆիա)

 

 

Հայաստանում պետրոգրաֆիա ուսումնասիրություններ կատարվում են ՀՀ ԳԱ երկրաբանական գիտությունների ինստիտուտում, ՀՀ երկրաբանական վարչությունում, ԵՊՀ երկրաբանական ֆակուլտետում և այլուր։