'''Հրակավ''', շամոտ ([[ֆրանսերեն]] chamotte), մինչև պլաստիկության կորուստն ու քիմիապես կապված [[Ջուր|ջրի]] հեռացումը թրծած ու այս կամ այն չափով եռակալած հրակայուն կավ կամ կաոչին։կաոլին։ Երբեմն հրակավ են անվանում նաև փոշիների (հաճախ կավախառն) կտորագոյացման և նյութերի (բարձրկավահողային, կորունդային, ցիրկոնիումային հրակավ) հատկությունների կայունացման նպատակով թրծված, հրահեստների (տես Հրակայոն նյութեր) արտադրության համար նախատեսված որոշ այլ ելանյութերը։ Հրակավից ստանում են ժապավենավոր, գրտնակավոր և այլ մամլիչներով պատրաստված, բնական կտորների և բրիկետների ձև ունեցող հումքը պտտվող, հորանաձև և այլ վառարաններում թրծելով (առավելապես 1300— 1500 °C-nuf)։ Հրակավի եռակալման աստիճանը բնորոշվում է ջրակլանումով, որը, սովորաբար, 2—3-ից մինչև 8—10% է («ցածր թրծված» [[կավ]]ի համար 20—25%)։ Ջարդումից և մանրումից հետո հրակավ կիրառում են որպես հրակավային զանգվածը վտիտացնող (պլաստիկության և կծկման փոքրացում՝ չորացման և թրծման դեպքում) բաղադրիչ՝ շինվածքների կաղապարման դեպքում, որպես հրահեստ բետոնի (տես Բետոն) լցանյութ և այլն։ XX դ. կեսերից հրակավ սկսել են կիրառել նաև քանդակագործության մեջ, հիմնականում՝ արձանիկներ ու ոչ մեծ [[արձան]]ներ կերտելիս։ 1950-ական թթ. մեծ կիրառում է գտել սովետահայ [[Քանդակագործություն|քանդակագործության]] և [[Խեցեգործություն|խեցեգործության]] մեջ։
