«Աղբյուր Սերոբ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Սերոբն առավել աչքի է ընկել իր հայրենի Սողորդ գյուղի պաշտպանության, իսկ այնուհետև Բաբշենի ինքնապաշտպանության ժամանակ։ Սերոբի ջոկատը գործ է ունեցել [[Թուրքիա]]յի այլ շրջաններից ԱխլաթԽլաթ եկած քրդական և թուրքական բանակի հետ, որոնք ծանոթ չէին տեղանքին։ Այդ հանգամանքը Սերոբը աշխատել է միանգամից օգտագործել և ժամանակ չտալ թշնամիներին, որ վերջիններս տեղացի [[քուրդ]] գտնեն իրենց ցուցումներ տալու համար։

Ի շնորհիվ Սերոբի, Արևմտյան Հայաստանում ամենաքիչ ջարդերը տեղի են ունենում ԱխլաթԽլաթ գավառում, որի համար էլ ժողովուրդը նրան տալիս է '''Աղբյուր''' անունը։ Իր կատարած քաջագործությունների համար կոչվել է նաև «Նեմրութի հսկա» կամ «Նեմրութի ասլան»<ref>[http://www.anunner.com/name/biography/ԱՂԲՅՈՒՐ_ՍԵՐՈԲ?lang=en "Ով ով է. Հայեր", կենս. հանրագիտ., հատոր Ա., Երևան, 2005]</ref>:

Հայոց հինավուրց ՏարոնՏարոնո աշխարհի Ախլաթ (Ախլաթ) գավառի Սողորթ գյուղի համբավավոր, հարուստ Խչեի տոհմից էր Սերոբը (Սերոբ Վարդանյան), ծնված [[1864]] թ.: Սերոբը Վարդանյանների գերդաստանի չորս որդիներից կրտսերն էր։