«Մոշե Դայան»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Մոշե Դայան''' ({{lang-he|משה דיין}} մայիսի 20 1915 – հոկտեմբերի 16 1981) Իսրայելի ռազմական առաջնորդ և քաղաքական գործիչ։ Նա առաջին [[կիբուց|կիբուցում]] ծնված երկրորդ երեխան էր, բայց 1921 թվականին նա ընտանիքի հետ տեղափոխվեց և մեծացավ մոշավում (ֆերմերային կոպերատիվ): Որպես [[Արաբա-իսրայելական պատերազմ (1948-1949)|1948 Արաբա–Իսրայելական պատերազմի]] Երուսաղեմի ճակատի հրամանատար, 1956 թվականի [[Սուեզի ճգնաժամ]]ի ընթացքում Իսրայելի պաշտպանության գլխավոր շտաբի հրամանատար (1953–58), սակայն գլխավորապես որպես 1967 թվականի [[Վեցօրյա պատերազմ]]ի ընթացքում պաշտպանության նախարար, նա աշխարհի համար դարձավ Իսրայել նոր պետության մարտական խորհրդանիշ։<ref>{{cite book |last=Willard Crompton |first=Samuel |title=Ariel Sharon |url=https://books.google.com/books?id=ZDnaWshrMwwC&pg=PA37 |year=2007 |publisher=[[Infobase Publishing]] |isbn=978-0-7910-9263-7 |page=37}}</ref> 1930-ականներին Օրդե Վինգեյթի օգնությամբ նա սովորեց ծուղակներ դնել, բրիտանացիների դեմ կռվող, Պաղեստինյան արաբների համար և հետագայում Լիբանանի ուժերի դեմ պայքարում կորցրեց աչքը։ Դայանը մտերիմ էր [[ԴեվիդԴավիդ Բեն Գուրիոն|Դեվիդ Բեն Գուրիոնի]] հետ և նրան միացավ Մապայ կուսակցությունը լքելիս և 1965 թվականին [[Շիմոն Պերես|Շիմոն Պերեսի]] հետ Ռաֆի քաղաքական կուսակցությունը հիմնելիս։ Հենց 1967 թվականի վեցօրյա պատերազմից առաջ Դայանը դարձավ պաշտպանության նախարար։ 1973 թվականի [[ Արաբա-իսրայելական պատերազմ (1973)|հոկտեմբերյան պատերազմից]] հետո, Դայանը մեղադրվում էր անպատրաստվածության համար, որոշ ժամանակ անց նա հրաժարական տվեց։ 1977 թվականին, [[Մենախեմ Բեգին|Մենահեմ Բեգինի]] վարչապետ ընտրվելուց հետո, Դայանը ստանձնեց արտգործնախարարի պաշտոնը և կարևոր դեր խաղաց Եգիպտոս-Իսրայել բանակցություններում։ Լիկուդի կառավարությունում արտգործնախարարի պաշտոնը ստանձնելու համար նա հեռացվեց Աշխատավորական կուսակցությունից։