«Վեներա (մոլորակ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Միացյալ Նահանգների հետազոտությունները սկսվեցին անհաջողություններով, [[Մարիներ-1]] կայանը կորսվեց արձակման ընթացքում։ Դրան հաջորդող [[Մարիներ-2]] կայանը շատ ավելի հաջողակ էր, օգտագործելով [[Հոմանի անցումային ուղեծիր|անցումային ուղեծիրը]] 109 օր թռիչքից հետո, 1962 թվականի դեկտեմբերի 14-ին այն դարձավ աշխարհում առաջին հաջողված միջմոլորակային առաքելությունը, անցնելով 34 833 կմ հեռավորության վրա Վեներայի մակերևույթից։ Մարիներ-2-ի [[միկրոալիքներ|միկրոալիքային]] և [[ինֆրակարմիր ալիքներ|ինֆրակարմիր]] [[ռադիոմետր]]ները ցույց տվեցին, որ չնայած Վեներայի մթնոլորտի վերին հատվածները բավականին սառն են, մակերևույթը չափազանց տաք է, ամենաքիչը 425առնվազն +400C—430&nbsp;°C, սա վերջ դրեց բոլոր հույսերին, որ մոլորակի մակերևույթի վրա կարող էր գոյություն ունենալ կյանք։ Կայանի չափումները թույլ տվեցին նաև ճշգրտել մոլորակի զանգվածը, ինչպես նաև ավելի ճշգրիտ թիվ ստանալ [[աստղագիտական միավոր]]ի համար, սակայն սարքը չկարողացավ գրանցել ոչ [[մագնիսական դաշտ]], և ոչ էլ [[ռադիացիոն գոտի]]<ref>{{cite journal