«Բոլիվուդ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Բոլիվուդի ամենահայտնի կինոստուդիաները համարվում են Filmalaya և Film City, որոնք գտնվում են Մումբայի հյուսիսային մասում։ Բոլիվուդի կինոստուդիաներում տարեկան նկարահանվում են շուրջ 200 կինոնկարներ, հիմնականում [[Հինդի]] լեզվով, ավելի քիչ՝ ուրդու և պանջաբի լեզուներով։ [[Հինդի]] լեզվով նկարահանված կինոնկարների տարեկան եկամուտը կազմում է մի քանի միլիարդ դոլար, ընդ որում տարեցտարի եկամուտն ավելանում է՝ շնորհիվ ավելի հաջողված ֆիլմերի: 2009 թվականին լույս տեսած «Երեք հիմարներ» ֆիլմը, որի ռեժիսորը Ռաջկումարա Խիրանին էր, առաջին անգամ հատել է երեք միլիարդ հնդկական ռուփիի սահմանը, որը համարժեք է 65 միլիոն դոլարի: Ֆիլմը մի քանի տարի շարունակ համարվում էր Հնդկաստանի ամենաեկամտաբեր ֆիլմը, մինչև 2013 թվականին իր տեղը զիջեց «<nowiki/>[[Ченнайский экспресс]]<nowiki/>», «<nowiki/>[[Байкеры 3]]<nowiki/>» և 2014 թվականին՝  «<nowiki/>[[Пикей]]<nowiki/>» ֆիլմերին, որոնց ռեժիսորը կրկին Ռաջկումարա Խիրանին էր:

Հնդկական կինոյի պատմությունը սկիզբ է առել 1899 թվականից՝ կարճամետրաժ վավերագրական ֆիլմերի արտադրությամբ, որոնց ռեժիսորը Հ. Ս. Բհատվադեկարն էր՝ ավելի շատ հայտնի որպես Սավե-Դադա: Առաջին լիամետրաժ համր հնդկական ֆիլմը «Ռաջա Հանրիշչանդրա»-ն էր, որը նկարահանվել էր 1913 թվականին: Ֆիլմի հեղինակը [[Դադասահեբ Փհալկե]]ն էր, ով միաժամանակ համարվում էր ֆիլմի պրոդյուսերը, ռեժիսորը, օպերատորը, խմբագիրը: Չգտնելով համապատասխան կանանց, ովքեր կհամաձայնեին նկարահանվել ֆիլմում՝ այստեղ բոլոր կանացի դերակատարները կերպարանափոխված երիտասարդներն էին: Փհալկեի առաջին ֆիլմի նկարահանումներն անց են կացվել Բոմբեում, հետագայում նա իր ստուդիան տեղափոխում է Նասիկ: Տարեվերջին Փհալկեն թողարկում է իր երկրորդ ֆիլմը՝ «Մոհինի Բհասմասուր», որի նկարահանումներին մասնակցում էին երկու դերասանուհիներ՝ Դուրգաբաին և նրա աղջիկը՝ Կամլուն, որոնց Փհալկեն դժվարությամբ էր համոզել նկարահանվել ֆիլմում: Այնուհետև սկիզբ առած [[առաջին համաշխարհային պատերազմ]]<nowiki/>ը դանդաղեցրեց հնդկական կինոյի զարգացումը, ինչը հանգեցրեց ֆիլմարտադրության դադարեցմանը, և Փհալկեին միայն 1917 թվականին հաջողվեց վերադառնալ ֆիլմարտադրության ոլորտ: Պատերազմից հետո ֆիլմարտադրությամբ զբաղվում էին այլ հնդիկներ ևս, ի հայտ էին եկել առաջին կինոընկերությունները: 1910-ական թվականների վերջին թողարկվել էին մոտավորապես 25 ֆիլմեր, որոնց որակը տարեցտարի բարելավվում էր: 1918 թվականին ընդունվեց «Հնդկական կինոարտադրության մասին ակտ»-ը, որն արգելում էր այնպիսի ֆիլմերի ցուցադրությունը, որոնք նախնական սերտիֆիկացիա չեն անցել: