«Գալիլեո Գալիլեյ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Գալիլեյը պաշտպանում էր իր արևակենտրոն համակարգը իր 1609 թվականի ('[[Sidereus Nuncius]]' '1610) աստղադիտական դիտումներով: 1613 թվականի դեկտեմբերին Ֆլորենցիայի բարձրագույն իշխանուհի Կրիստինան վիճաբանեց Գալիլեյի հետևորդներից մեկի՝ [[Բենեդետո Կաստելի|Բենեդետո Կաստելիի]] հետ: Մորիս Ֆինոկիարոյի խոսքերով, դա տեղի ունեցավ ընկարական և սիրալիր մթնոլորոտում և հետաքրքրասիրության հողի վրա: Այս միջադեպի տպավորության տակ Գալիլեյը Բենեդետո Կաստելիին ուղղված նամակում գրեց, որ հելիոցենտրիկությունը բնավ չի հակասում աստվածաշնչյան պնդումներին և որ Աստվածաշունչը հանդիսանում է հավատքի և բարոյականության հեղինակություն և ոչ գիտության: Նամակը չտպագրվեց, սակայն լայնորեն տարածվեց:

1615 թվականին,հելիոցենտրիկության վերաբերյալ, Գալիլեյի աշխատանքները հայր Նիկոլո Լորինիի կողմից ներկայացվեցին հռոմեական ինկվիզիցիային, նա պնդում էր, որ Գալիլեյը և իր հետևոդները փորձում էին վերաիմաստավորել [[Աստվածաշունչ|Աստվաածաշունչը]], որը գնահատվեց որպես Տրենտյան խորհրդի խախտում և [[Բողոքականություն|Բողոքականության]] պես վտանգավոր էր դիտվում<ref name="Langford 1992, p.56-57">Langford (1992), pp. 56–57</ref>Լորինին այդպես էր ներկայացնում Կաստելլին ուղված Գալիլեյի նամակը<ref>Finocchiaro (1989), pp. 28 & 134.</ref>: Գալիլեյը գնաց Հռոմ, որպեսզի պաշտպանի իրեն և իր կոպեռնիկոսյան ու աստվածաշնչյան գաղափարները: 1616 թվականի սկզբին մոնսինյոր Ֆրանչեսկո Ինգոլին Կոպերնիկոսի համակարգը ժխտող [[Էսսե|էսսե]] ուղարկելով Գալիլեյին, սկսեց իր երկխոսությունները նրա հետ: Հետագայում Գալիլեյը հայտարարեց, որ, իր կարծիքով, այդ էսսեն կարևոր դեր խաղաց կոպեռնիկության ակցիայի դեմ կարևոր դեր ունեցավ<ref>[[#Reference-Graney-2015|Graney (2015, pp. 68–69)]] Ingoli's essay was published in English translation for the first time in 2015.</ref>: Մորիս Ֆինոկիարոյի խոսքերով, հավանաբար, Ինգոլիի վճռական որոշումը վեճի վերաբերյալ և էսսեն ինկվիզիցիայի գործունեության համար «գլխավոր և ուղղակի հիմք» հանդիսացան<ref>[[#Reference-Finocchiaro-2010|Finocchiaro (2010, pp. 72)]]</ref>: Էսսեն համարյա տասնութ ֆիզիկական և մաթեմատիկական արգումենտ էր պարունակում հելիոցենտրիկության դեմ: Նա հիմք էր ընդունել Տիխո Բրահեյի արգումենտները, առ այն որ, աստղերը պետք է Արեգակից բավականաչափ մեծ են: Ինգոլին գրում է, որ մինչ աստղերը եղած հեռավորությունը հելիոցենտրիկ տեսության մեջ «ճշգրտորեն ապացուցում է ...անշարժ աստղերը այդպիսի չափեր ունեն, քանի որ կարող են գերազանցել կամ հավասարվել Երկրի ուղեծրի շրջանը»<ref>[[#Reference-Graney-2015|Graney (2015, p. 71)]]</ref>: Էսսեն նաև ներառում էր չորս աստվածաբանական արգումենտ, բայց Ինգոլին առաջարկեց Գալիլեյին կենտրոնանալ ֆիզիկական և մաթեմատիկական արգումենտների վրա, և նա չհիշատակեց Գալիլեյի ասատվածաշնչյան գաղափարները<ref>[[#Reference-Graney-2015|Graney (2015, pp. 66–76, 164–175, 187–195)]]</ref>: 1616 թվականի փետրվարին հանձնաժողովը հայտարարեց հելիոցենտրիկությունը «փիլիսոփայության մեջ աբսուրդ և հիմար և մասնավորապես հերետիկոսական, քանի որ տարբեր վայրերում այն ակնհայտորեն հակասում է Սուրբ Գրքին»: Ինկվիզիցիան հայտնաբերեց, որ Երկրի շարժման գաղափարը «փիլիսոփայության մեջ ստացել է նույն մեկնաբանությունը....և աստվածաբանական էության համեմատ այն հավատքի հարցում սխալական է»<ref name=wcumf>{{cite web |last=Finocchiaro |first=Maurice |url=http://astro.wcupa.edu/mgagne/ess362/resources/finocchiaro.html#conreport |id=ESS 362 / 562 |title=West Chester University – History of Astronomy; Lecture notes: Texts from The Galileo Affair: A Documentary History |publisher=West Chester University |accessdate=18 February 2014 |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20070930013053/http://astro.wcupa.edu/mgagne/ess362/resources/finocchiaro.html#conreport |archivedate=30 September 2007 }}</ref>:

 

=== Պադովա (1592-1610) ===