«Ֆրանկլին Դ. Ռուզվելտ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ փոխարինվեց: իր մեջ ներառ → ներառ oգտվելով ԱՎԲ |
|||
Տող 50.
Ռուզվելտը մեծացել է հարուստ ընտանիքում։ 1851 թվականին Ջեյմս Ռուզվելտ Առաջինն ավարտում է Հարվարդի իրավաբանական դպրոցը, սակայն իր պապից՝ Ջեյմս Ռուզվելտից ժառանգություն ստանալուց հետո որոշում է տվյալ ոլորտում գործունեություն չծավալել{{Sfn|Smith|2007|pp=5–6}}։ Ջեյմսը հայտնի բուրբոն դեմոկրատ էր, որը մի անգամ Ֆրանկլինին իր հետ վերցրեց [[Սպիտակ տուն|Սպիտակ տանը]] նախագահ [[Գրովեր Կլիվլանդ]]ի հետ հանդիպման համար{{Sfn|Smith|2007|p=71}}։ Սառան Ֆրանկլինի պատանեկության շրջանում մեծ ազդեցություն է ունեցել{{Sfn|Lash|1971|p=111}}։ Նա մի անգամ նշել է․ «Իմ որդի Ֆրանկլինը Դելանո է, ոչ թե Ռուզվելտ»{{Sfn|Burns|1956|p=7}}։ Ջեյմսը 54 տարեկան էր, երբ Ֆրանկլինը ծնվեց{{Sfn|Burns|1956|p=4}}։ Ռուզվելտը հաճախ էր լինում Եվրոպայում։ Նա իր առաջին ճամփորդությունը կատարում է 2 տարեկան հասակում, իսկ 7-16 տարեկանում իր ծնողների հետ ամեն տարի մեկնում էր Եվրոպա, ինչն էլ նպաստում է նրա՝ ֆրանսերենի և գերմաներենի լավ իմացությանը{{sfn|Smith|2007|p=20}}{{Sfn|Gunther|1950|p=169}}։ Նա սովորել է վարել, կրակել, խաղալ պոլո և փոքր թենիս{{sfn|Smith|2007|p=110}}։
Ռուզվելտը Գրոտոնում այցելել է եպիսկոպոսական գիշերօթիկ դպրոց։ Այն գտնվում էր [[Մասսաչուսեթս|Մասաչուսեթսում]] և հայտնի էր նրանով, որ այստեղ այցելում էին հարուստ և ազդեցիկ ընտանիքների երեխաները․ սովորողների 90%-ը սոցիալական ռեգիստրում հաշվառվածներն էին։ Այս ընթացքում նրա վրա մեծ ազդեցություն է ունենում գլխավոր
Գրոտոնի դասընկերների մեծ մասի նման Ռուզվելտը ընդունվում է Քեմբրիջի մոտակայքում գտնվող [[Հարվարդի քոլեջ]]ը{{Sfn|Gunther|1950|p=172}}։ Այդ ժամանակ նա ստանում է միջնակարգ ակադեմիական կրթություն{{sfn|Smith|2007|p=30}} և ավելի ուշ ասել է․ «Ես 4 տարի քոլեջում անցել եմ տնտեսագիտությանը վերաբերվող դասընթացներ և այն, ինչ սովորել եմ, սուտ է»{{Sfn|Burns|1956|pp=18, 20}}։ Նա [[Ալֆա Դեկտա Պի]] եղբայրության և օդագնացների ակումբի անդամ էր<ref>{{cite news|url=https://www.nytimes.com/learning/general/onthisday/bday/0130.html|title=Family of Wealth Gave Advantages|date=April 15, 1945|work=The New York Times|accessdate=December 20, 2012}}</ref>{{Sfn|Gunther|1950|p=176}}։ Նա աչքի չէր ընկնում ոչ՛ որպես ուսանող, ոչ՛ որպես մարզիկ, սակայն նա զբաղեցրեց [[Հարվարդ Քրիմսոն]] օրաթերթի գլխավոր խմբագրի պաշտոնը, որը պահանջում էր ունենալ մեծ էներգիա և ուրիշներին կառավարելու ունակություն{{Sfn|Gunther|1950|p=175}}։
1900 թվականին մահանում է Ռուզվելտի հայրը{{Sfn|Dallek|2017|pp=28–29}}։ Հաջորդ տարի Ռուզվելտի հինգերորդ զարմիկ [[Թեոդոր Ռուզվելտ]]ը ընտրվում է ԱՄՆ նախագահի պաշտոնում։ Նա իր ուժեղ առաջնորդության ոճի և կատարած բարեփոխումների շնորհիվ Ռուզվելտի համար դարձավ վառ օրինակ{{sfn|Burns|1956|p=24}}։ 1903 թվականին Ռուզվելտն ավարտում է [[Հարվարդի համալսարան]]ը, իսկ 1904 թվականին ընդունվում Կոլումբիայի իրավաբանական դպրոց, որտեղից սակայն, 1907 թվականին Նյու Յորքում տեղի ունեցած քննությունից հետո դուրս է գալիս{{Sfn|Burns|1956|p=28}}։ 1908 թվականին ընդունվում է աշխատանքի հեղինակավոր ամերիկյան [[Ուոլ Սթրիթ ընկերություն]]ում{{sfn|Dallek|2017|pp=38–39}}:
=== Ամուսնություն, ընտանիք և արտամուսնական կապեր ===
Տող 60.
[[Պատկեր:Franklin_D._Roosevelt_and_Eleanor_Roosevelt_with_Anna_and_baby_James,_formal_portrait_in_Hyde_Park,_New_York_1908.jpg|մինի|Էլեոնորը և Ֆրանկլինը իրենց առաջնեկ զավակների հետ]]
Կենսագիր [[Ջեյմս ՄաքԳրեգոր Բըրնսը]] պատմել է, որ երիտասարդ Ռուզվելտը բավական ինքնավստահ էր և անկաշկանդ{{Sfn|Burns|1956|pp=77–79}}։ Ի տարբերություն նրան, Էլեոնորը ամաչկոտ էր և չէր սիրում հասարակական կյանքը․ նա նախընտրում էր մնալ տանը և դաստիարակել երեխաներին։ Նրանք
Ռուզվելտը արտամուսնական կապի մեջ է եղել Էլեոնորի սոցիալական հարցերով քարտուղար [[Լուսի Մերսեր|Լյուսի Մերսերի]] հետ, ինչը սկսվեց այն բանից հետո, երբ նա աշխատանքի անցավ տվյալ պաշտոնում{{sfn|Smith|2007|p=153}}։ 1918 թվականի սեպտեմբերին Էլեոնորը Ռուզվելտի ուղեբեռում այդ կապը բացահայտող նամակ է գտնում։ Ֆրանկլինն ուներ ամուսնալուծվելու մտադրություն, սակայն Սառան կտրականապես դեմ էր, իսկ Լյուսին համաձայն չէր ամուսնանալ ամուսնալուծված և հինգ երեխա ունեցող տղամարդու հետ{{Sfn|Smith|2007|p=160}}։ [[Ամուսնալուծություն սեփական ցանկությամբ|Ամուսնալուծություն]] այդպես էլ չեղավ, և Ռուզվելտը խոստացավ այլևս չհանդիպել Լյուսիի հետ։ Միևնույն է, Էլեոնորը երբեք էլ չներեց Ռուզվելտին, և այդ միջադեպից հետո նրանց ամուսնությունը դարձավ զուտ քաղաքական համագործակցություն{{Sfn|Winkler|2006|pp=28, 38, 48–49}}։ Շուտով Էլեոնորը հեռանում է տնից և բնակվում Վալ
Ֆրանկլինը դրժում է իր խոստումը և վերականգնում սիրավեպը Լյուսիի հետ<ref>{{cite news|url=https://www.nytimes.com/2008/04/20/weekinreview/20mcgrath.html|title=No End of the Affair|last=McGrath|first=Charles|date=April 20, 2008|work=The New York Times}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.nps.gov/archive/elro/glossary/mercer-lucy.htm|title=Lucy Page Mercer Rutherfurd|publisher=Eleanor Roosevelt Papers|archiveurl=https://web.archive.org/web/20100304022555/http://www.nps.gov/archive/elro/glossary/mercer-lucy.htm|archivedate=March 4, 2010|accessdate=February 7, 2010|deadurl=yes|df=}}</ref>: Հենց նա էլ լինում է Ռուզվելտի կողքին մահվան ժամանակ: Ռուզվելտի որդի Էլիոտը պնդում էր, որ իր հայրը քսանամյա սիրավեպ է ունեցել իր քարտուղարուհու` Մարգարիտ Լեհանդի հետ{{sfn|Tully|2005|p=340}}: Մյուս որդին` Ջեյմսը, հայտարարում է, որ իր հայրը սիրավեպ կարող էր ունենալ նաև Շվեդիայի արքայադուստր Մարթայի հետ, որը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ բնակվել է Սպիտակ տանը:
|