«Գոթֆրիդ Լայբնից»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
ավելացվեց Կատեգորիա:Իդեալիստներ ՀոթՔաթ գործիքով
No edit summary
Տող 232.
Այն ժամանակվա թագավորող ռուսական դինաստիայի արմատները անմիջական կապ ունեին [[Ռյուրիկովիչներ|Ռյուրիկի]] էթնիկ ծագման հետ<ref name="Меркулов" />: Գոթֆրիդ Վիլհելմ Լայբնիցը հավաքեց և համակարգեց մեծ քանակությամբ նյութեր հւնռուսական պատմության վերաբերյալ, թողնելով հետաքրքրիր նամակագրություն<ref name="Меркулов" />: Իր՝ Լա-Կրոզին ուղղված 1710 թվականի ապրիլի 15-ի նամակում նա գրում է, որ ուսումնասիրում է վարյագների շրջանը, ինչպես Լյուբեկի արվարձանների Վագրիայի շրջան<ref>''Guerrier V. I.'' Leibniz in seinen Beziehungen zu Russland und Peter d. Gr. — St.- Peter sburg — Leipzig, 1873. Bd. 2, — S. 140.</ref>: Ավելի ուշ այդ շրջանը անցավ նորմանների և դանիացիների ենթակայության տակ: Լայբնիցի ենթադրության համաձայն, հենց բուն «վարյագ» բառը իրենից ներկայացնում է Վագրիայի ձևափոխում<ref name="Герье">''Герье В.'' Отношение Лейбница к России и Петру Великому по неизданным бумагам Лейбница в Ганноверской библиотеке. — СПб., 1871. — С. 102.</ref>: Չնայած նրան, որ Լայբնիցը Ռյուրիկին համարում էր, որ Վագրիայից է, նա անվանում էր նրան «դանիացի ազնվազարմ սինյոր»<ref>''Doerries H.'' Russlands Eindringen in Europa in der Epoche Peter s des Grossen. — Koenigsberg — Berlin, 1939, — S 67.</ref> այն բանի հիման վրա, որ Ռյուրիկ անունը «հաճախ էր կրկնվում դանիացիների և այլ հյուսիսային գերմանացիների կողմից»<ref name="Герье" />: Այս ապացուցումը ժամանակակից տեսանկյունից այնքան էլ հիմնավորված չի համարվում, քանի որ, եթե սկսենք դատել անուններով, ապա Ռուսաստանի ներկայիս բնակչության մեծ մասը [[հույներ]] կամ [[հրեաներ]] են, որը չի համապատասխանում իրականությանը, բայց XVIII դարում հնությանը այլ կերպ էին վերաբերում<ref name="Меркулов">{{статья|автор = Меркулов В.И. |заглавие = Откуда родом варяжские гости? (Генеалогическая реконструкция по немецким источникам) |ссылка = |издание = |тип = |место = М. |год = 2010 |страницы = }}</ref>:
Լայբնիցը, հավանաբար, ենթադրում էր նաև որոշակի հնագույն ազգակցականների գոյության մասին, որոնք Ռյուրիկին ներկայացնում էին այլ լույսի տակ<ref name="Меркулов" />: Մի ժամանակ նա նամակագրական կապի մեջ էր բարոն Ֆոն Ուրբիխի հետ, երբ նա 1707 թվականից մինչև 1712 թվականը [[Վիեննա]]յում ռուսական դեսպանն էր, Ուրբիխի միջոցով Լայբնիցը բավարական արխիվներում ուղղումներ էր կատարում բրաուշվեյան տան պատմության մեջ, սակայն նրա բոլոր փորձերը միայն կասկածներ առաջացրին Վիենայում, քանի որ այն ժամանակ Բավարիան ղեկավարվում էր ավստրիական փոխարքայի կողմից<ref name="Меркулов" />:
Վարյագների ծագման հարցի նկատմամբ հետաքրքրությունը լիովին մտնում էր Լայբնիցի գիտական հետաքրքրությունների շրջանակի մեջ<ref name="Меркулов" />: Լայբնիցը ուսումնասիրելով հունական և լատինական հեղինակների ստեղծագործությունները, ձևակերպեց «''origines populorum''» (ազգերի սկիզբ) խնդիրը, նա հասկանում էր [[էթնոգենեզ]]ը որպես լեզվի ձևավորման պրոցես, նրա համար լեզվի զարգացման գենային սխեման լիովին համապատասխանում էր էթնիկ զարգացման սխեմային<ref name="Меркулов" />: Վենդերի մասին, որոնք բնակվում էին Հյուսիսային Գերմանիայում, Լայբնիցը գրում է գեներալ Բրյուստին 1712 թվականի նոյեմբերի 23-ի ուղղված նամակում<ref>''Richter L.'' Leibniz und sein Russlandbild. — Berlin, 1946. — S. 80.</ref>: Գոթֆրիդ Վիլհելմ Լայբնիցի լիակատար վաստակըվաստակն կայանումայն էր նրանումէ, որ նա առաջինը գերմանական պատմագրության մեջ ուշադրություն դարձրեց լեզվաբանական պրոբլեմների ու գենային ինժիներայի կապի վրա<ref name="Меркулов" />: Սակայն Լայբնիցի այդ գաղափարը այնքան էլ շուտ իր զարգացումը չստացավ<ref name="Меркулов" />: Արքայորդի Ալեքսեյի և Բրաունշևյան-Լյունեբուրգյան արքայադստեր ամուսնությունից հետո գերմանացի պատմաբան Էկհարթը սկսեց դուրս բերել տոհմաբանական կապեր բյուզանդական [[Կոստանդին Ծիրանածին|Կոստանդին Ծիրանածին VII]] կայսեր հետ<ref>''Hoffmann P.'' Deutsche Publikationen aus der ersten Haelfte des 18. Jahrhunderts zur Geschichte des vorpetrinischen Russlands // Wissenschaftliche Zeitschrift der Humboldt-Universitaet zu Berlin. R. XVII. 1968. 2. — S. 266.</ref>: Էկհարթը Լայբնիցի աշխատակիցն ու օգնականն էր<ref name="Меркулов" />: Ընդհանուր առմամբ Ռուսաստանի և Գերմանիայի կայսրությունների «կայուն բարեկամության» գաղափարը ավելի ուշ զարգացվեց Թրեյերի կողմից<ref name="Меркулов" />: 1734 թվականին նրա հրատարակությունները վերահրատարակվեցին Պետերբուրգի Ակադեմիայի կողմից<ref>''Treuer S.'' Abstammung des allerdurchlauchtigsten russisch-kaiserlichen Hauses und der durchlauchtigsten braunschweigisch-lueneburgischen Herzoege von einer deutschen Stammmutter // Материалы для истории Императорской Академии наук. Т. 6. — СПб., 1890.</ref>: Լայբնիցի նման նա ենթադրում էր, որ Ռյուրիկը սերում է գոլշտինյան Վագրիայից<ref>''Treuer S.'' Einleitung zur Moscowitischen Historie. — Helmstedt. 1720.</ref>:
 
=== Էսթետիկա ===