«Վլադիմիր Լենին»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հասնելով Պետրոգրադի Ֆիննական կայարան՝ Լենինը բոլշևիկներ առաջ ելույթով հանդես եկավ՝ դատապարտելով Ժամանակավոր կառավարությանը և նորից համաեվրոպական պրելետարիատի հեղափոխության կոչեր անելով{{sfnm|1a1=Fischer|1y=1964|1pp=113, 124|2a1=Rice|2y=1990|2p=144|3a1=Pipes|3y=1990|3p=392|4a1=Service|4y=2000|4p=261|5a1=White|5y=2001|5pp=131–132}}: Հաջորդող օրերին, նա նորից ելույթ ունեցավ Բոլշևիկյան ցույցերի ժամանակ այս անգամ փնովելով բոլոր նրանց, ովքեր ցանկանում են մենշևիկների հետ վերամիավորում, նրա այս ելույթները պատմության մեջ մտան [[Ապրիլյան թեզիսներ]] անունով, ելույթւոմ ներկայացված ողջ նյութը գրվել էր Շվեյցարիա կատարած այցելության ընթացքում{{sfnm|1a1=Pipes|1y=1990|1pp=393–394|2a1=Service|2y=2000|2p=266|3a1=White|3y=2001|3pp=132–135|4a1=Read|4y=2005|4pp=143, 146–147}}: Նա հրապարակավ դատապարտում է և՛ մենշևիկներին, և՛ սոցիալ հեղափոխականներին (էսէռ), երկրորդը ստեղծել էր նշանավոր Պետրոգրադյան խորհուրդը, որը աջակցում էր Ժամանակավոր կառավարությանը, Լենինը այս երկուսին որակում է որպես դավաճաններ: Համարելով որ այս կառավարությունը նույն կայսերապաշտականն է լինելու, ինչ ցարիզմի ժամանակ էր, նա առաջարկում էր Գերմանիայի և Ավստրո-Հունգարիայի հետ անհապաղ դաշինքի կնքում, [[Խորհուրդների համագումարներ (ԽՍՀՄ)|խորհուրդների]] իշխանություն, արդյունաբերության, բանկերի ազգայնականացում, և հողի սեփականաշնորհում, այս ամենը այն մեկ նպատակով, որ ստղծվիստեղծվի պրոլետարիատի կառավարություն, որը առաջ է մղելու սոցիալիստական հասարակությունը: Սրան հակառակ մենշևիկները հավատում էին, որ Ռուսաստանը դեռ պատրաստ չէ սոցիալիզմին անցնել և մեղադրում էին Լենինին նոր Հանրապետությանը քաղաքացիական պատերամզի մեջ ներքաշելու մեջ{{sfnm|1a1=Service|1y=2000|1pp=266–268, 279|2a1=White|2y=2001|2pp=134–136|3a1=Read|3y=2005|3pp=147, 148}}: Հաջորդող ամիսներին նա իր քաղաքականությունը իրագործելու համար կազմակերպում է ցույցեր, այցելում է Բոլշևիկների կենտրոնական կոմիտե, որտեղ հրատարակվում է վերջիններիս պաշտոնական օրաթերթը՝ Պրավդան, և հրախպարակավհրապարակավ ելույթներ է ունենում աշխատավորներին, զինվորների, նավաստիների և գյուղացիների առաջ{{sfnm|1a1=Service|1y=2000|1pp=267, 271–272|2a1=Read|2y=2005|2pp=152, 154}}:

Զգալով բոլշևիկների կողմից աճող խռովարար տրամադրությունները Լենինը առաջարկում է զինված քաղաքական ցույց իրականացնել Պետրոգրադում, կառավարության պատասխանը ստուգելու համար{{sfnm|1a1=Service|1y=2000|1p=282|2a1=Read|2y=2005|2p=157}}: Առողջության վատթարացման պայմաններում նա թողնում է քաղաքը հեռանում Ֆինլանդիայի [[Նեիվոլա գյուղը|Նեիվոլա գյուղը՝]] վարականգնվելուվերականգնվելու համար{{sfnm|1a1=Pipes|1y=1990|1p=421|2a1=Rice|2y=1990|2p=147|3a1=Service|3y=2000|3pp=276, 283|4a1=White|4y=2001|4p=140|5a1=Read|5y=2005|5p=157}} : Բոլշևիկյան զինված ցույցերը, որոնք հայտնի են [[Հուլիսյան օրեր (1917)|հուլիսյան օրեր]] անունով տեղի ունեցան այն ընթացքոմ, երբ Լենինը քաղաքում չէր, լսելով այդ ցույցերի արյան մեջ խեղդվելու մասին, Լենինը վերադառնալով Պետրոգրադ կոչ արեց դադարեցնել խռովությունը{{sfnm|1a1=Pipes|1y=1990|1pp=422–425|2a1=Rice|2y=1990|2pp=147–148|3a1=Service|3y=2000|3pp=283–284|4a1=Read|4y=2005|4pp=158–61|5a1=White|5y=2001|5pp=140–141|6a1=Read|6y=2005|6pp=157–159}}: Այս դեպքերից հետո կառավարությունը հրաման արձակեց Լնեինին և այլ բոլշևիկների ձերբակալելու մասին, ինչից հետո Լենինին կոչում էին գերմանական կառավարության ''սադրիչ լրտես''{{sfnm|1a1=Pipes|1y=1990|1pp=431–434|2a1=Rice|2y=1990|2p=148|3a1=Service|3y=2000|3pp=284–285|4a1=White|4y=2001|4p=141|5a1=Read|5y=2005|5p=161}}'': Ձերբակալությունից խուսափելու համար Լենինը Պետրոգրադում մի քանի ''ապահով տներ'' էր վարձել{{sfnm|1a1=Fischer|1y=1964|1p=125|2a1=Rice|2y=1990|2pp=148–149|3a1=Service|3y=2000|3p=285}}: Վախենալով այն բանից, որ իրեն կարող են շուտով սպանել, Լենինը և երիտասարդ բոլշևիկ [[Գրիգորի Զինովև|Գրիգորի Զինովևը]] փախչում են Պետրոգրադից, մի որոշ ժամանակ հաստատվելով [[Ռազլիվ (ավան, Վելիկոնովոսյոլկովսկի շրջան)|Ռազլիվում]]{{sfnm|1a1=Pipes|1y=1990|1pp=436, 467|2a1=Service|2y=2000|2p=287|3a1=White|3y=2001|3p=141|4a1=Read|4y=2005|4p=165}}: Այստեղ Լենինը սկսում է աշխատել մի գործի վրա, որը ստանում է [[Պետությունը և հեղափոխությունը]] անունը, այստեղ ներկայացնում էր իր հավատը այն բանի առնչությամբ, որ սոցալիստական պետությունը կզարգանա պրոլետարիատի իրականացրած հեղափոխությունից հետո, որը աստիճանաբար կհանգեցնի մաքուր կոմունիստական հասարակության ստեղծման{{sfnm|1a1=Pipes|1y=1990|1pp=468–469|2a1=Rice|2y=1990|2p=149|3a1=Service|3y=2000|3p=289|4a1=White|4y=2001|4pp=142–143|5a1=Read|5y=2005|5pp=166–172}}: Նա սկսում է վիճարկել կարավարության դեմ բոլշևիկների զինված ապստամբության հարցը, որը ամեն դեպքում մերժվում է կուսակցության կենտրոնական կոմիտեի համագումարի ժամանակ{{sfn|Service|2000|p=288}}: Լենինը հետագայում գնացքով, իսկ հետո նաև ոտքով շարժվում է Ֆինլանդիա, օգոստոսի 10-ին հասնելով Հելսինկի, որտեղ նա թաքնվում է բոլշևիկյան համակիրների գաղտնի ապաստարաններում{{sfnm|1a1=Pipes|1y=1990|1p=468|2a1=Rice|2y=1990|2p=150|3a1=Service|3y=2000|3pp=289–292|4a1=Read|4y=2005|4p=165}}: