«Հնդկական օվկիանոս»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ներկայումս սալերի տեկտոնական շարժումները շարունակվում են: Այդ շարժումների առանցքն են հանդիսանում [[Աֆրիկա-Անտարկտիդական լեռնաշղթա]]յի, [[Կենտրոնական Հնդկական լեռնաշղթա]]յի և [[Ավստրալա-Անտարկտիդական բարձրացումի]] միջին օվկիանոսային խութային գոտիները: Ավստրալական սալը շարունակում է շարժումը դեպի հյուսիս տարեկան 5-ից 7 սմ արագությամն: Այդ նույն ուղղությամբ տարեկան 3-ից 6 սմ արագությամբ շարունակում է շարժվել Հնդկական սալը: Արաբական սալը շարժվում է հյուսիսարևելք տարեկան 1-ից 3 սմ արագությամբ: Աֆրիկական սալից շարունակում է առանձնանալ Սոմալիական սալը Արևելաաֆրիկական խութային գոտիով, որը շարժվում է տարեկան 1-ից 2 սմ արագությամբ հյուսիսարևելյան ուղղությամբ<ref name="Дрейф материков и климаты Земли1">{{книга|автор =Ушаков С.А., Ясаманов Н.А.|заглавие =Дрейф материков и климаты Земли|место =М.|издательство =Мысль|год =1984|страницы =10—15}}</ref>: 2004 թվականի դեկտեմբերի 24-ին Հնդկական օվկիանոսում Սիմյոլուե կղզու մոտ, որը գտնվում է [[Սումատրա|Սումատրա կղզու]] ([[Ինդոնեզիա]]) հյուսիսարևմտյան ափին, տեղի ունեցավ մինչև [[Երկրաշարժ Հնդկական օվկիանոսում (2004)|9,3 մագնիտուտ հզորությամբ երկրաշարժ]]: Երկրաշարժի պատճառ էր հանդիսացել սուբդուկցիայի գոտուց 15 մետր հեռավորության վրա ցամաքային կևեղի մոտավորապես 1200 մետր (մի քանի այլ հաշվարկներով 1600 մետր) տեղաշարժը, որի հետևանքով Հինդուստանյան սալը տեղաշարժվեց դեպի Բիրմայան սալի տակ: Երկրաշարժը առաջացրեց [[ցունամի]], որը բերեց ահռելի ավերածություններ և մեծ թվով զոհեր (մինչև 300 000 մարդ)<ref name="Землетрясение в Индийском океане в 2004 году">{{cite web|url=http://cynami.com/cunami-2004-goda.html|title=Землетрясение в Индийском океане в 2004 году. Данные цунами|publisher=Цунами.ком|accessdate=2012-06-20|archiveurl=https://www.webcitation.org/68cdmJrTi?url=http://cynami.com/cunami-2004-goda.html|archivedate=2012-06-22}}</ref>:

=== Երկրաբանական կառուցվածքը և հատակի ռելիեֆը ===

==== Միջին-օվկիանոսային լանջեր ====

[[Срединно-океанический хребет|Срединно-океанические хребты]] делят дно Индийского океана на три сектора: Африканский, Индо-Австралийский и Антарктический. Выделяются пять срединно-океанических хребтов: [[Западно-Индийский хребет|Западно-Индийский]], [[Аравийско-Индийский хребет|Аравийско-Индийский]], [[Центральноиндийский хребет|Центральноиндийский]], [[Восточно-Индийский хребет|Восточно-Индийский]] хребты и [[Австрало-Антарктическое поднятие]]. Западно-Индийский хребет расположен в юго-западной части океана. Для него характерны подводный вулканизм, сейсмичность, кора рифтогенального типа и рифтовая структура осевой зоны, его секут несколько океанических разломов субмеридионального простирания. В районе [[Родригес (остров)|острова Родригес]] ([[Маскаренские острова|Маскаренский архипелаг]]) существует так называемое тройное соединение, где система хребтов разделяется к северу на Аравийско-Индийский хребет и к юго-западу на Центральноиндийский хребет. Аравийско-Индийский хребет сложен из ультраосновных пород, выявлен ряд секущих [[разлом]]ов субмеридиального простирания, с которыми связаны очень глубокие впадины (океанические [[трог]]и) с глубинами до 6,4 км. Северную часть хребта пересекает самый мощный [[разлом Оуэн]], по которому северный отрезок хребта испытал смещение на 250 км к северу. Далее на запад рифтовая зона продолжается в [[Аденский залив|Аденском заливе]] и на северо-северо-западе в [[Красное море|Красном море]]. Здесь рифтовая зона сложена [[Карбонаты (минералы)|карбонатными отложениями]] с [[Вулканический пепел|вулканическими пеплами]]. В рифтовой зоне Красного моря обнаружены толщи [[Хемогенные горные породы|эвапоритов]] и металлоносных [[ил]]ов, связанные с мощными горячими (до 70 °C) и очень солёными (до 350 [[промилле|‰]]) [[Гидрогеология#Ювенильные воды|ювенильными водами]]<ref name="Физическая география материков и океанов" />.