«Բարսելոնա ՖԱ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 38.
}}
'''Ֆուտբոլային ակումբ «Բարսելոնա»''' ({{lang-ca|Futbol Club Barcelona}}, {{lang-es|Fútbol Club Barcelona}}), հայտնի է նաև որպես '''«Բարսա»''' ({{lang2|es|ca|Barça}}), կատալոնական [[Բարսելոնա|համանուն քաղաքի]] պրոֆեսիոնալ [[ֆուտբոլ]]ային ակումբ, Իսպանիայի և աշխարհի տիտղոսավոր ակումբներից մեկն է։ Հիմնադրվել է [[1899]] թվականին, մի խումբ շվեյցարիական, բրիտանական, իսպանական և կատալոնական խմբից, որը գլխավորում էր [[Ժոան Գամպեր]]ը: Ներկայումս հանդես է գալիս Իսպանիայի բարձրագույն լիգայում (La Liga) , Հատկանշական է նաև այն , որ ակումբը երբեք դուրս չի մնացել Իսպանիայի բարձրագույն լիգայից, բացի Բարսելոնայից այպդիսի արդյունք ունեն նաև Ռեալ Մադրիդը և Ատլերիկո Բիլբաոն: Ակումբը դարձավ [[Կատալոնիա]]յի
«Բարսելոնան», պաշտոնական տիտղոսների քանակով, համարվում է Իսպանիայի ամենատիտղոսավոր ակումբը՝ 74 (25 անգամ Իսպանիայի առաջնության չեմպիոն, 30 անգամ Իսպանիայի գավաթ, 13 անգամ Իսպանիայի Սուպերգավաթ, 3 անգամ նվաճել է Էվա Դուարտեյի (Իսպանիայի սուպերգավաթի նախկին չեմպիոնատը) գավաթը,1 անգամ Կոպա դե Օրո Արգենտինա (նախկինում այդպես են անվանել Իսպանիայի սուպերգավաթը) և 2 անգամ իսպանական լիգայի գավաթը)։
Տող 65.
{{քաղվածք|''««Բարսելոնա» ֆուտբոլային ակումբ չի կարող մահանալ: Եվ չի մահանա: Եթե հիմա ոչ մեկ չզբաղվի ակումբի գործերով, ապա դա կանեմ ես, ինքնուրույն: Համոզված եմ, որ ինձ կաջակցեն նրանք, ովքեր իմ կողքինն էին նույնիսկ այն ժամանակ, երբ ֆուտբոլը ընդհանրապես թվում էր շատ աննորմալ սպորտաձև: Այդ իսկ օրվանից ես ցանկանում եմ մոռանալ այն անարդարությունները և խաբկանքները, որոնք ստիպեցին ինձ հեռանալ ակումբի գործերից, և ցանկանում եմ պայքարել նրա համար, որ մի անգամ ևս մենք կրկին, բոլորս միասին, կանգնենք ոտքերի վրա...»''|Ժոան Գամպեր, 1908 թվականի դեկտեմբերի 2}}
[[1912]] թվականին Գամպերը ակումբ հրավիրեց ֆիլիպա-իսպանական հարձակվող Պաուլինո Ալկանտարային, ով այս ակումբում անցկացրեց իր կարիերայի 13 տարիները (
=== Ռիվեր, Հանրապետություն, ակումբի կյանքի քաղաքական պատերազմ (1923—1939) ===
1925 թվականի հունիսի 14-ին խաղերից մեկի ժամանակ, հավաքված ամբոխը ի պատիվ «Կատալոնական Օրֆեյի» երգեցին Թագավորական մարշը, որը համարվում էր Իսպանական թագավորության պաշտոնական հիմնը։ «Բարսելոնայի» վրեժային մարզադաշտը փակվեց վեց ամսով (այնուհետև ժամկետը քչացրին և դարձրին երեք ամիս), իսկ Գամպերին ստիպեցին հրաժարվել ակումբի նախագահի պաշտոնից։ Ակումբի հիմնադրի կյանքը ավարտվեց 1930 թվականի հուլիսի 30-ին, ինքնասպանությամբ, երբ ակումբում տիրեց ընկճվածություն, որոնք կապված էին անձնական և գումարային խնդիրների հետ։
Այնուամենայնիվ թիմում ընդհանրապես եղել են շատ լավ խաղացողներ, այնպիսիք, ինչպիսիք են օրինակ Խոսեպ Էսկոլան, ով ակումբ տեղափոխվեց անհաջողությունների ժամանակաշրջանում, կամ քաղաքական բախումները երկրում սպորտը դրեցին հասարակության աչքերի երկրորդային պլան։ «Բարսան» բախվել էր լուրջ ճգնաժամի, որը կազմված էր երեք ճյուղից. ֆինանսային, սոցիալական (ակումբի անդամների քանակը գնալով անընդհատ ընկնում էր) և սպորտային (սակայն ակումբը կայուն ձևով հաղթում էր Կատալոնիայի առաջնությունը (1930, 1931, 1932, 1934, 1936, 1938 թթ.), բայց բոլոր իսպանական առաջնություններում նրա մակարդակը շատ ցածր էր, բացառությամբ 1937 թվականին [[:en:Mediterranean League|Միջերկրկան լիգայում]] տարած հաղթանակի։
1936 թվականի օգոստոսի 6-ին Ֆրանսիսկո Ֆրանկոյի բանակի զինվորները ձեռբակալում և սպանում են ակումբի նախագահ Խոսեպ Սունիոլին։ 1937 թվականի ամռանը թիմը գլխավոր մարզիչ Պատրիկ Օ’Կոննելայի գլխավորությամբ մեկնում են [[ԱՄՆ]] և [[Մեքսիկա]] մասնակցելու տարբեր մրցաշարերի, որտեղ նրանց համարում էին Երկրորդ Իսպանական Հանրապետության հետևորդներ։ Այդ ժամանակում հենց Իսպանիայում ամբողջ թափով սկսվեց Իսպանիայի քաղաքական պատերազմները։ Այդ մեկնումը ավելացրեց ակումբի ֆինանսային դիրքը։
Տող 94.
Այն ժամանակներում թիմի կազմը ամրապնդելու համար, կազմ հրավիրվեցին Լուիս Սուարեսը, ով դառձավ 1960 թվականի Եվրոպայի տարվա ֆուտբոլիստ, և երկու հունգարացիներ, լեգենդար «ոսկե թիմ»-ից, [[Շանդոր Կոչիշ]]ը և Զոնտան Ցիբորը, ովքեր իրենց հայրենիքը թողել էին ԽՍՀՄ-ի գերակայության ժամանակաշրջանում։ Այսպիսի կազմով «Բարսա»-ն 1959 թվականին իրականացրեց ազգային դուբլ (առաջնություն և Իսպանիայի Գավաթ), իսկ 1960 թվականից վերցերց իր պատմության մեջ երկրորդ Տոնավաճառների Գավաթը և կրկին հաղթեց ազգային առաջնությունը։ 1961 թվականին նրանք դարձան պատմության մեջ առաջին կաումբը, ում հաջողվեց Չեմպիոնների Լիգայում հաղթել «Ռեալ Մադրիդ»-ին և վերջ դնել նրանց վեցամյա անընդմեջ չեմպիոնության։ Գավաթի եզրափակչում, որը կայացավ [[Բեռն]]ում, իսպանացիները 2:3 հաշվով զիջեցին պորտուգալական «Բենֆիկային»։
1960-ական թվականները այդպիսի մակարդակի ակումբի համար շատ հաջող չդասավորվեցին. երկու անգամ Իսպանիայի Գավաթ (1963
1974 թվականին թիմին վերադարձվեց նախկին անունը - ''Football Club Barcelona'':
Տող 104.
1978 թվականին Խոսեպ Լուիս Նունիեսը ընտրվեց որպես ակումբի նախագահ։ Ակումբի ղեկավարի պաշտոնում եղած ժամանակ նրա գլխավոր նպատակերն էին «Բարսային» դարձնել համաշխարհային մակարդակի ակումբ և կայունացնել ֆինանսական կարգավիճակը։
Նունիեսի ժամանակաշրջանում «Բարսա»-ն երկու անգամ հաղթել է գավաթների հաղթողների Գավաթը, 1978/79 (եզրափակչում, լրացուցիչ ժամանակում, հաղթելով Դյուսելդորֆյան «Ֆորտունային») և 1981/82 (հարազատ «Կամպ Նոու» մարզադաշտում կայացած եզրափակչում 2:1 հաղթելով [[Լիեժ]]յան «Ստանդարդ» ակումբին) թվականներին; նաև թիմը այդ ժամանակահատվածում երեք անգամ նվաճեց Արքայական Գավաթը (1980/81, 1982/83, 1987/88 թթ.)։
1981/82 թվականների սեզոնից առաջ ակումբի մարզիչ նշանակվեց գերմանացի Ուդո Լատտեկը, որին հաջողվեց թիմի հետ միասին հաղթել գավաթների հաղթողների Գավաթը։ 1982 թվականի հունիսին թիմը համալրեց արգենտինաց [[Դիեգո Մարադոնա]]ն, ով այստեղ էր տեղափոխվել արգետինյան «Բոկա Հունիորս» ակումբից, այդ ժամանակ ռեկորդային՝ 3 մլն [[ֆունտ ստերլինգ]]ի դիմաց։ Ընդ որում, շուտով, 1984 թվականին, սուպերաստղին գնեց իտալական «Նապոլի» ակումբը, ով սահմանեց համաշխարհային տրանսֆերային ռեկորդ (£ 5 մլն)։
Տող 119.
1991—1994 թվականներին «Բարսա»-ն չորդ անգամ անընմեջ հաղթեց Իսպանիայի առաջնությունը։ Եվրոպական ասպարեզում թիմը հաղթեց գավաթների հաղթողների Գավաթ 1988/89-ը (եզրափակչում 2:0 հաշվով հաղթելով «Սամպդորիային») և Չեմպիոնների Գավաթ 1991/92-ը («[[Ուեմբլի]]»-ում կայացած դրամատիկական խաղում հաղթելով նույն «Սամպդորիային», որոշիչ գոլը, 111-րդ րոպեին տուգանային հարվածով, խփեց Ռոնալդ Կումանը)։ Դրանից բացի, ակումբի տիտղոսների հավաքածուն ավելացավ Իսպանիայի Գավաթով (1990), ՈՒԵՖԱ-ի Սուպերգավաթով (1992) և երեք Իսպանիայի Սուպերգավաթներով։ 1992 թվականին [[Տոկիո]]յում թիմը Միջմայրցամաքային գավաթի եզրափակչում պարտվեց բրազիլական «Սան-Պաուլու» ակումբին (1:2)։
Այնուամենայնիվ շուտով հաղթանակների շարքը մոտեցավ իր ավարտին։ Աֆինայում անցկացվող ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա 1993/
=== Հարյուրամյա ակումբ: Նոր դարի սկզբին (1996—2003) ===
Տող 127.
1997/98 սեզոնում թիմը կատարեց «դուբլ», հաղթելով առաջնությունը և Իսպանիայի Գավաթը։ Ճիշտ է Չեմպիոնների Լիգայում անհաջող հանդես եկան, ընդ որում «Բարսելոնան» կիևյան «Դինամոյից» 0:4 հաշվով խոշոր պարտություն կրեց իր հարազատ «Կամպ Նոու» մարզադաշտում։ 1999 թվականին ակումբը նշեց իր հարյուր ամյակը։ Հոբելյանի լավագույն նվերը դարձավ այն, որ նրանք հաղթեցին Իսպանիայի առաջնությունը։
[[Պատկեր:Centenari Logotip.JPG|«Բարսայի» հարյուր ամյակը|thumb|left|200px]]
Այդ տարում ակումբի առաջատարներից [[Ռիվալդո]]ն ճանաչվեց Եվրոպայի լավագույն ֆուտբոլիստ, դառնալով «Բարսայի» պատմության մեջ չորրորդ ֆուտբոլիստը, ում հաղջողվել է արժանանալ այդպիսի պարգևի։ Սակայն Չեմպիոնների Լիգայի կիսաեզրափակիչ փուլում «Բարսայի» տարած պարտությունը վերջ դրեց Խոսեպ Նունիեսի և գլխավոր մարզիչ Լուի վան Գալի գործունեությանը։ Ակումբի համար այդ անհաջող տարում էլ նրա առանցքային խաղացողներից մեկը, երկրպագուների սիրելի ֆուտբոլիստ Լուիշ Ֆիգուն տեղափոխվեց կատալոնական ակումբի գլխավոր մրցակից «Ռեալ»-ի ճամբար։ Ժոան Գասպարի (2000-2003 թթ.) ոչ երկար նախագահության ժամանակ ակումբը չհաղթեց ոչ մի տիտղոս։
=== Ռայկարդի ժամանակաշրջան (2003—2008) ===
Տող 999.
== Ներկա կազմ ==
''
{{Ֆթ սկիզբ}}
| |||